به گزارش اقتصادسرآمد، در نهم آذر که قرار است هرساله، در وجه ملی و سراسری توجه عمومی به «جزایر ایرانی» صورت گیرد تا هیچ‌کس جرات نکند نام جزایر ایرانی را کج به زبان بیاورد و نام دیگری بر آن‌ها بنهد، شاهد برنامه‌های بزرگ و سراسری در کشور نبودیم. نوشتن یک عنوان در تقویم ضروری است، اما کافی نیست. ثبت عنوان روز ملی جزایر ایرانی ثبت شده است، اما این ثبت کافی نیست و باید یک ارگان مشخص سالانه برای بزرگداشت و تایید و تاکید آن یک برنامه سراسری و بزرگ ترتیب دهد. 

ممکن است برنامه‌های کوچکی در دل برخی سازمان‌ها و ارگان‌ها برگزار شده باشد یا یک خبر از رسانه‌ای منتشر شده باشد؛ این نمی‌تواند حق «روز ملی جزایر ایرانی» را ادا کند. لازم است برنامه‌ای باشکوه برای آن تعریف و اجرایی شود؛ برنامه‌ای که سهم همه ارگان‌ها و سازمان‌های دریایی و غیردریایی را در نظر گرفته و در روز نهم آذر یک شور انقلابی مبتنی بر غیرت ایرانی برای جزایر ایرانی برپا کند. 

نهم آذر ۱۴۰۵
با این دیدگاه، بهتر است از همین امروز، کسی یا ارگانی به نهم آذرماه‌۱۴۰۵ بیندیشد و یک برنامه جامع و مرتب برای آن تدارک ببیند. این روز مهم است و باید به معنای واقعی کلمه مورد توجه و بزرگداشت قرار گیرد. در این روز، جامعه ایرانی باید یک‌صدا شود و جزایر خود را با نام بلند فریاد بزند و ثابت کند که جان‌شان به جزایر بسته است و کسی حق ندارد نام این جزایر را بدون اجازه ایران و ایرانی به زبان آورد. 
باید در برابر توطئه‌های سیاسی محکم ایستاد. باید از خاطرات تلخ معاهده‌های ننگین ترکمنچای و گلستان و بحرین و... درس عبرت گرفت. باید دانست که استکبار سال‌ها زمینه‌سازی می‌کند تا تکه‌ای دیگر از خاک ایران را بگیرد و باز هم ما و نسل‌ها شرمنده شویم. این است که باید توجه داشت و با برنامه‌های ملی زمینه‌سازی دشمن را نابود کرد.
روز نهم آذرماه، فقط نگاه و توجه به چند جزیره نیست، بلکه نگاه به «تمامیت‌ارضی ایران عزیز» است. نکند بی‌توجه شویم و دشمنان تاریخ ایران را امیدوار نگاه داریم. باید امیدشان را ناامید کنیم. 

نبرد فرهنگی- نبرد نظامی
باید دانست که همواره نبردهای فرهنگی هستند که زمینه‌ساز نبردهای نظامی می‌شوند. درگیری‌های مستقیم و فیزیکی اغلب بعد از درگیری‌های فرهنگی اتفاق می‌افتند. نبرد فرهنگی همواره و گاهی در طول سالیان شکل می‌گیرند. دشمن به‌عنوان یک نقشه راهبردی ابتدا تلاش می‌کند از یک سو ذهن مردم خود را آماده حمله و هجوم کند و از سوی دیگر، ذهن جامعه مورد هجوم را سست و نسبت به مسئله بی‌تفاوت کند. هنگام آمادگی ذهنی جامعه خود از یک طرف و سستی ذهنی جامعه هدف از طرف دیگر، یک‌باره موج حملات فیزیکی و نظامی خود را آغار می‌کند. این است که نباید اجازه داد زمینه نبرد فرهنگی برای دشمن فراهم شود و برعکس، باید با تهاجم فرهنگی قوی و انقلابی، نقشه‌های شوم آن‌ها را خنثی کرد. 
نبرد فرهنگی همواره نامحسوس و ناملموس است و به آشکاری نبرد نظامی نیست. در جنگ نظامی کافی است یک بمب منفجر شود و صدا و تخریب آن، جنگ را کاملا نشان دهد، اما در نبرد فرهنگی، ذهن‌ها به مرور زمان در معرض تخریب قرار می‌گیرند و زمینه توجیه یک اتفاق ناگوار را فراهم می‌کنند. 
به یاد بیاوریم خاطره تلخ جداکردن بحرین از ایران عزیز را زمانی پهلوی به‌شدت در نبردی فرهنگی علیه مردمان خود اعلام می‌کرد که بحرین جزیره‌ای خشک و بی‌آب و علف است و هیچ آورده‌ای برای کشور ایران ندارد! با این جنگ فرهنگی علیه مردمان خود، زمینه هرگونه اعتراض را از بین برد و کار را به جایی کشاند که مجلس فرمایشی ملی هم به جدایی بحرین از ایران رای مثبت داد! خفت از این بالاتر؟ این خفت و حقارت در حالی رخ داد که رژیم شاهی خود را ابرقدرت نظامی و ژاندارم منطقه می‌نامید! اما نتوانست از خاک کشور دفاع کرده و نگذاشت کسی به آن اعتراض کند. تخریب ذهن‌ها باعث شد کسی اهمیت به بود و نبود بحرین ندهد و اکنون هم ننگی برای ما باشد و هم حسرتی سنگین برای نسل‌های آینده تا روزی که بتوان این ننگ و حسرتی که دیگران برای ما به ارث گذاشتند را پاک کنیم. 
اگر سستی کنیم سرنوشت سایر جزایر ایرانی، سرنوشتی غیر از بحرین نخواهد بود؛اگر در نبرد فرهنگی بازی را واگذار کنیم و زمینه مطالبه دشمن را فراهم کنیم. باید جدی، سنگین و محکم عمل کنیم و روز نهم آذر، یکی از آن روزهای بزرگ عملیات علیه دشمنان قسم‌خورده ایران است. در این روز باید به اوج نبرد فرهنگی برسیم. باید طوری با سلاح فرهنگ حمله کنیم و بکوبیم که کمر دشمن را بشکنیم تا نه برای ادعا و نه برای تهاجم نتواند کمر راست کند.