اکوسیستم‌های دریایی تنها یک میلیون سال پس از مرگ تریاس پرمین به فعالیت بازگشتند
​​​​​​​گروه بین الملل – امید اسماعیلی - بیوتای گویانگ در جنوب چین حاوی بقایای فسیل شده یک اکوسیستم دریایی متنوع است که شامل ماهی‌های شکارچی بزرگ به نام کولاکانت و کنودونت های مارماهی می‌شود.
به گزارش روزنامه دریایی سرآمد و بر اساس گزارشی که سایتsciencenews  منتشر و در تحریریه سرآمد ترجمه و تنظیم شده است: پس از شدیدترین انقراض شناخته شده دسته جمعی در تاریخ زمین، اکوسیستم های پرجنب و جوش دریایی ممکن است ظرف مدت یک میلیون سال بهبود یافته باشند، محققان در 10 فوریه  گزارشی علمی ارائه می‌دهند. این بهبود میلیون‌ها سال سریع‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. این شواهد، که شامل مجموعه‌ای از فسیل‌های بکر کشف شده در نزدیکی شهر گیویانگ در جنوب چین نهفته است، ممکن است مبانی اولیه اکوسیستم‌های اقیانوس‌های امروزی را نشان دهد.
پیتر روپنارین دیرینه شناس از آکادمی علوم کالیفرنیا در سانفرانسیسکو که در این تحقیق شرکت نداشت، می گوید: ساده ترین داستان  این بود که اقیانوس برای میلیون ها سال پس از این انقراض دسته جمعی مرده بود . «خب، این درحالی است که این موضوع درست نیست. اقیانوس بسیار زنده بود.»
مرگ و انقراض بزرگ، یا انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس، حدود 251.9 میلیون سال پیش، در پایان دوره پرمین، پس از یک سری فوران‌های آتشفشانی عظیم رخ داد.
روپنارین می‌گوید: «اقیانوس‌ها به میزان قابل توجهی گرم شدند و شواهدی مبنی بر اسیدی شدن، اکسیژن‌زدایی [که باعث ایجاد مناطق مرده گسترده ای می‌شد] و همچنین مسمومیت به وجود می آورد رویت شد. همچنین عناصر سمی زیادی مانند گوگرد وارد بخش‌هایی از اقیانوس می‌شدند».
زندگی در دریاها سخت و تقریبا غیرممکن شده بود. بیش از 80 درصد گونه های دریایی منقرض شدند. برخی از محققان حتی اعتقاد داشتند و بیان می‌کردند که کل سطوح تغذیه‌ای - کاست‌ها در شبکه غذایی یک اکوسیستم - ممکن است ناپدید شده باشند و از بین رفته باشند.
فهمیدن اینکه چقدر طول کشید و زمان برد تا زندگی به طور کامل پس از آن حجم از دست دادن و انقراض بهبود یابد، چالش برانگیز بود. در سال 2010، محققانی که فسیل‌های موجودات زیستی لوپینگ را در چین مطالعه می‌کردند، بیان کردند که اکوسیستم‌های دریایی که ساختار پیچیده ای داشتند در طی 10میلیون سال به طور کامل بازگشتند. بعدها، یافته‌های فسیلی دیگر، مانند زیست‌شناسی پاریس در غرب ایالات متحده و زیست‌شناسی چائوهو در چین، دانشمندان را به این نتیجه رساند که اکوسیستم‌های دریایی خود را در عرض تنها 3 میلیون سال بازسازی کردند.
سپس در سال 2015، یک کشف سرسام آور و عجیب این شکاف را مجدد کاهش داد. دیرینه شناس که در آن زمان دانشجوی کارشناسی در دانشگاه علوم زمین چین در ووهان بود، در طی یک سفر میدانی در نزدیکی شهر گویانگ مشغول مطالعه صخره های مربوط به دوران تریاس اولیه بود که یک تکه شیل سیاه را شکافت. او در درون صخره، فسیلی را کشف کرد که به‌طور شگفت‌انگیزی به خوبی حفظ شده بود از چیزی که بعداً به عنوان یک خرچنگ بدوی شناخته شد.
وضعیت بی عیب و نقص این بندپایان جرقه ای در خصوص یک سری سفرهای بازگشت را برانگیخت. از سال 2015 تا 2019، دای، اکنون در دانشگاه بورگوندی در دیژون، فرانسه، و همکارانش بریکولاژی از زندگی فسیل های به دست آمده  کشف کردند: ماهی‌های درنده به بلندی خفاش‌های بیسبال، آمونوئیدها در پوسته‌های چرخان، کنودونت های مارماهی مانند و مدفوع فسیل شده
فسیل های به دست آمده(یکی از آنها در اینجا نشان داده شده است)، نوعی ماهی استخوانی، از انواع بزرگترین ماکروفسیل هایی هستند که تاکنون در موجودات زنده گویانگ یافت شده اند.

دای و همکارانش هم در زیر و هم در درون زیستگاه گویانگ، بسترهایی از خاکستر آتشفشانی را کشف کردند. تجزیه و تحلیل مقدار اورانیوم و سرب در خاکستر نشان داد که موجودات زنده گویانگ حاوی فسیل هایی از حدود 250.7 تا 250.8 میلیون سال پیش بودند .با تاریخ گذاری بیشتر و دقیق تر توسط انواع فسیل‌های یافت شده و با تجزیه و تحلیل اشکال مختلف کربن در سنگ‌ها این موضوع تأیید شد.
دای می‌گوید یافتن یک گیاه معطر از حیات در این عصر نشان می‌دهد که اکوسیستم‌های دریایی پس از انقراض بزرگ، تنها در عرض یک میلیون سال یا بیشتر، به سرعت بازگشتند و جایگزین شدند.
ویلیام فاستر دیرینه شناس از دانشگاه هامبورگ در آلمان، که در این مطالعه شرکت نداشت، می گوید از سوی دیگر، ممکن است تحقیقات نشان دهد که رویداد انقراض بزرگ ممکن است تمام سطوح تغذیه ای را از بین نبرده باشد او می گوید شما این دنیای واقعاً استرس زا از نظر زیست محیطی را بررسی کردید، اما برخی از اکوسیستم‌های دریایی سابق ممکن است زنده مانده باشند.
صرف نظر از این، به نظر واضح است که این اکوسیستم ها مقاوم بودند. به دلیل حرکت صفحات تکتونیکی، جامعه حفظ شده . در آن زمان، دمای سطح دریا تقریباً 35 درجه سانتیگراد بود و تحقیقاتی که د گذشته انجام شده بود نشان داده بود که بسیاری از موجودات ممکن است برای فرار از گرما به آنجا مهاجرت کرده باشند. فاستر می‌گوید، اما کشف موجودات زنده گویانگ این را به چالش می‌کشد. موجودات دریایی به نوعی این مشکلات را تحمل می‌کنند و در حال سازگاری هستند.
به گفته دای، فسیل‌ها به احتمال بسیار زیادی می توانند شواهدی باشند که ریشه‌های اکوسیستم‌های دریایی امروز اندکی پس از انقراض بزرگ پا گرفته است و مجددا آغاز شده است.
اما روپنارین به این موضوع شک دارد. او می‌گوید که باید دید دقیقاً چگونه بیوتای گویانگ به اکوسیستم‌های امروزی متصل می‌شود. او اضافه می کند که مجموعه فسیلی می تواند یک مجموعه زودگذر از حیات را به جای یک جامعه پایدار نشان دهد، و اشاره می کند که آممونوئیدها و کنودونت ها منقرض شده اند .
دای می گوید که کار و تحقیق بیشتر به حل بسیاری از سؤالات کشف شده در مورد بیوتای گویانگ کمک می‌کند. او و همکارانش قصد دارند تابستان امسال برای اولین باربعد از سال 2019 به میدان مطالعات بازگردند. وقتی از او پرسیده شد که آیا توجهش را برای خرچنگ دیگری حفظ خواهد کرد، او پاسخ می‌دهد: «البته».