توسعه همکاری‌های ریلی با کشورهای همسایه به عنوان ابزار توسعه مناسبات اقتصادی به شمار می‌رود، با وجود این شایسته است دولت این موضوع را در طرح‌های بزرگتری نظیر ابتکار یک کمربند-یک راه که بخشی از توافقنامه همکاری‌های ۲۵ساله ایران و چین است، ببینید.
به گزارش اقتصادسرآمد از فارس ،  لایحه موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی افغانستان درخصوص ارتباط بین‌المللی راه‌آهن که به پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی در جلسه مورخ ۱۳/۱/۱۳۹۹ هیئت وزیران به تصویب  رسید‌ جهت طی تشریفات قانونی به مجلس شورای اسلامی ارائه شده است.
این لایحه در تاریخ ۲۱/۱۰/۱۳۹۹ با  افزودن یک تبصره به لایحه پیشنهادی دولت در کمیسیون عمران به تصویب رسید.
این موافقتنامه به منظور بهره‌گیری از خدمات ریلی در مبادلات کالا و حمل و نقل مسافر در جهت تقویت روابط اقتصادی و سایر همکاریها بین دو کشور ایران و افغانستان در قالب توسعه ارتباط بین‌المللی راه‌آهن در قلمرو دو کشور متعاهد،  تهیه شده است. 
این موافقتنامه که مشتمل بر یک مقدمه و ۱۲ ماده است، علاوه بر تأمین بستر فعالیت حمل و نقلی کالا و مسافر بین  دو کشور، بر هماهنگی فعالیت‌های حمل‌ونقلی راه‌آهن دو کشور در تأمین ارتباط بین‌المللی راه‌آهن دو کشور از  قلمرو یکدیگر به کشورهای ثالث تأکید دارد.
در این موافقتنامه طرفین متعاهد موافقت کرده‌اند که در حمل‌ و نقل کالا و مسافر بین کشورهای متعاهد، ارتباط مستقیم راه‌آهنی برقرار کنند ‌و از طریق عملیات حمل‌و‌نقل راه‌آهنی، نسبت به پذیرش و ارائه خدمات مربوط به مسافر و کالا، از جمله گذر بین دو کشور، اقدام کنند‌.
طبق این موافقتنامه همچنین ایران و افغانستان متعهد شده‌اند در زمینه نظارت‌های بهداشتی، گمرکی و مرزی در هنگام عبور و مرور مسافر و بار، طرف‌های متعاهد، مفاد موافقتنامه‌ها یا کنوانسیون‌های بین‌المللی را که عضو آن هستند رعایت کنند و در صورتی‌ که مسئله‌ای در این  موافقتنامه‌ها یا کنوانسیون‌های بین‌المللی مورد حکم قرار نگرفته باشد قوانین و مقررات جاری در قلمرو کشورهای  متعاهد، اعمال ‌شود.
طرفین موافقت کرده‌اند مراجع صالحیت‌دار هر طرف متعاهد در قلمرو طرف دیگر، نمایندگان، شعبات و یا نمایندگی‌های خود را  جهت تنظیم امور مسافران و حمل و نقل بار تأمین کنند و با حفظ اولویت برای گسترش منسجم حمل‌ونقل راه‌آهنی، تحقیقات علمی و سایر اقدامات الزم و نیز آموزش  کارکنان، اقدام لازم ‌معمول دارند.
طبق توافق ایران و افغانستان، ‌اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای این موافقتنامه توسط مراجع صالحیت‌دار طرفین متعاهد براساس مشورت و مذاکره از طریق  مجاری دیپلماتیک، حل‌ و فصل ‌می‌شود.
‌این موافقتنامه مدت‌دار بوده و پس از لازم‌الاجرا شدن برای مدت پنج سال اجرایی خواهد بود و در صورت عدم اعلام کتبی قصد خاتمه موافقتنامه از سوی هریک از طرفین، برای دوره‌های پنج‌ ساله بعدی به صورت خودکار تمدید خواهد شد. 
در ملاحظه این موافقت‌نامه از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی آمده است:  لوایح قانونی مربوط به موافقتنامه‌های دو یا چندجانبه بعد از انجام هماهنگی‌های اولیه میان دولت‌های موضوع موافقت‌نامه، تهیه شده و برای تصویب به مجلس شورای اسلامی ارائه می‌شود؛ توافق‌های اولیه دولت‌ها مـوجب مـی‌شود که اصلاح و تکمیل موافقتنامه‌ها در مجلس با مشکل روبه‌رو شود زیرا برای هرگونه حک و اصلاح آنها در مجلس باید مجدداً لایحه مذکور به دولت عودت داده و اصلاحات پیشنهادی با کشورها یا سازمان‌های طرف قرارداد مطرح شده و در صورت توافق مجدداً به صورت لایحه به مجلس بازگردد.
طبق تأکید مرکز پژوهش‌ها ‌توسعه همکاری‌های ریلی با کشورهای همسایه به عنوان ابزار توسعه مناسبات اقتصادی به شمار می‌رود، با وجود این شایسته است نسبت و جایگاه موافقتنامه‌هایی نظیر توافق ریلی ایران و افغانستان در طرح‌های بزرگتری نظیر ابتکار یک کمربند-یک راه که  بخشی از توافقنامه همکاری‌های ۲۵ساله ایران و چین است، به عنوان سند ضمیمه توسط دولت تهیه و به مجلس ارائه شود تا عدم تناقض چنین موافقت‌نامه‌هایی با یکدیگر قابل ارزیابی باشد.  
بنابراین گزارش از آنجا که اجرای موافقتنامه زمینه‌ساز افزایش نقش راه‌آهن در حمل‌ونقل بار و مسافر بین  دو کشور متعاهد و بسترساز تأمین ارتباط بین‌المللی راه‌آهن در گذر از قلمرو کشور یکدیگر به کشور ثالث بوده و افزایش میزان  تبادلات اقتصادی و تسهیل رفت‌وآمد گردشگران را موجب می‌شود، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی با حفظ و تأمین منافع ملی، تصویب آن را با در نظر گرفتن تبصره افزوده شده توسط کمیسیون عمران پیشنهاد می‌‌کند.