اقتصاددریا - طاها عبدالهی  -خانم صادقی درباره نوع خبرنویسی رسانه‌ها درباره خود می‌گوید: رسانه‌ها در برابر این موضوع مقاومت می‌کنند و مدارک کلاس اقیانوس پیما را برجسته نمی‌کنند و همچنان اصرار دارند که مرا به عنوان نختسین بانوی دریانورد ایرانی معرفی کنند که برای من بسیار عجیب است.
گیلانی ها پیشرو هستند
راهی که او رفته را کمتر کسی می‌رود و بیشتر افراد فکر می‌کردند که مدارک دانشگاهی و دوره‌هایی که گذرانده روی طاقچه خاک می‌خورد و شغلی روی آب نصیبش نمی‌شود. حالا مه کیا که ستاره بختش در دریای کاسپی طلوع کرده، به همین رویداد اشاره می‌کند و در این باره روایت می‌کند: رزومه‌ام را همه جا فرستادم ولی تماسی در کار نبود. کاپیتانی هندی مدارک مرا به یک کاریاب ایرانی ارایه کرده بود که وی رابط میان من و شرکت گیلانی بود.
وی می‌گوید: اتفاق غیرقابل باوری برای من رخ داد و تلاش‌های ۳ ساله ام به ثمر رسید. گیلان اولین استان ایران است که دختران خود را به مدرسه فرستادند و در این گونه اقدامات پیشرو هستند. نمی‌توانم بگویم که اگر استان دیگری بود چه اتفاقی می‌افتاد. زمانی که پس از نخستین سفر به بندرامیرآباد استان مازندران وارد شدم هم تعدادی از نویسندگان به استقبال من آمدند. کاپیتان بر اساس گواهی دوره‌هایی که گذرانده‌ام بسیاری از عملیات های مانورینگ کشتی را به من واگذار کرده که توانستم به خوبی آنها انجام دهم. طی نخستین سفر به بندر آکتائو قزاقستان هم ۶ ساعت پشت سکان بودم.البته این که کاپیتان در آکتائو و نقطه اتصال راهگذر شرق به غرب کنترل کشتی را به یک بانو سپرده در نوع خبر خوبی محسوب می‌شود که باید به فال نیک گرفت.
 وی درباره شغلی که انتخاب کرده و طی دهه‌های گذشته بیشتر به شکل انحصاری در اختیار مردان این سرزمین بوده تصریح می‌کند: سفر و کار در کشتی های بزرگ تجاری و باربری حس خاصی دارد و کلمات قادر به توصیف آن نیست و حتما باید تجربه کنید. تصور می‌کنم افرادی که می‌گویند این شغل برای خانم ها نیست نظر شخصی خود را بیان می‌کنند. من شغلم را دوست دارم هر بار که آن مرور می‌کنم احساس خوبی به من می‌دهد.این افسر کشتی در پاسخ به پرسش رابطه فرهنگی جامعه و انتخاب شغلش می‌گوید: ما در آسیا زندگی می‌کنیم و به لحاظ فرهنگی خانم‌ها را نادیده می‌گیرند. می‌بینند، ولی دوست دارند نادیده بگیرند. دقیقا به همین دلیل بسیاری تشویق می‌کنند و خوشحال هستند. تعدادی از افرادی که به من پیام صوتی می‌دهند اشک شوق می‌ریزند. خیلی‌ها هم هستند که می‌خواهند با حرف هایشان ما را بکوبند. البته هر موفقیتی دشمنی دارد و بسیاری از افراد این موضوع را تجربه کرده‌اند و نباید بخاطر این موضوع ناراحت شویم چون این افراد طی ۴ دهه گذشته با همین رویکرد فرهنگی زندگی کرده‌اند. ما باید خوشحال باشیم چون این افراد مخالف حضور زنان در مشاغل به قطار در حال حرکت سنگ می‌اندازند.
نگاه جنسیتی نداشته باشید
بانوی دریانورد درباره نگاه جنسیتی زنان و مردان جامعه نسبت به شغلی که انتخاب کرده تشریح می‌کند: ابتدا باید بگویم که بسیاری از مواقع زنان علیه زنان هستند و بگونه‌ای تخریب می‌کنند. البته در بسیاری مواقع حقوق مردان نیز ضایع می‌شود. من هوادار حقوق بشر و تمامی انسان‌ها اعم از زن و مرد هستم و دوست دارم همه حقوق انسان را تجربه کنند. زمانی که خبر شغل من روی کشتی همه جا پخش شد تعدادی از خانم و آقایان پیام‌هایی منفی در صفحه اجتماعی من می‌فرستادند که البته تعدادشان زیاد هم نبود. محتوای این پیام‌ها بیشتر این بوده که بانوان نباید کار سنگین انجام دهند. البته گروهی از مردان کارگر بندر هم بودند که با همان نگاه جنسیتی نگاه می‌کردند. کارکنان، کاپیتان کشتی و شرکت مرا از روز اول پذیرفته‌اند و رفتار جنسیت زده‌ای ندیده‌ام. مهم این است که من توانایی خود را باور کرده و در این راه قدم گذاشته‌ام. بسیاری از افراد مانند من هستند که تلاش می‌کنند که چنین موقعیتی را به دست بیاورند و تعداد زیادی نیز هستند که شغل‌های این چنینی را صرفا در اختیار مردان قرار دهند.
گفته آخر مه کیا صادقی تامل برانگیز است. وی درباره آمار که اداره امور دریانوردان سازمان بنادر ارایه کرده می‌گوید: آمار ۳۴۷ نفری بانوان مربوط به کسانی است که مدارک خود را دریافت کرده‌اند و بیشترشان هنوز شغلی روی دریا ندارند.صادقی در ابتدای سال‌های جوانی است. وی با اشاره برخی نظرات درباره رابطه سن و شغلش تاکید می‌کند: جوانان از نظر من هر چقدر تلاش کنند همانقدر نتیجه می‌گیرند. افرادی هستند که در مورد سن کم من هم نظر می‌دهند. من به می‌گویم که در این باره قضاوت نکنید و اینکه تا می‌توانید به این افراد کمک کنید و اگر نمی‌توانید کمک کنید سنگ اندازی نکنید. من دل پری از این دست آدم‌ها دارم و همیشه سخنانم به اینجا ختم می‌شود.برجسته سازی حضور بانوی ایرانی روی دریا بسیاری را مجذوب خود کرده تا خطوط عرفی موجود را بشکنند و حقی را که سال هاست داده نشده را در عرصه های مختلف مطالبه کنند.
گفته آخر مه کیا صادقی تامل برانگیز است. وی درباره آمار که اداره امور دریانوردان سازمان بنادر ارایه کرده می‌گوید: آمار ۳۴۷ نفری بانوان مربوط به کسانی است که مدارک خود را دریافت کرده‌اند و بیشترشان هنوز شغلی روی دریا ندارند.