اینکه بگوییم کامیون‌داران نیاز به کامیون نو دارند و لجستیک کشور زمین‌گیر شده است و با این توجیه، کامیون دسته دوم وارد کنیم تا ناوگان فرسوده را جایگزین کنیم، راه حل خوبی است اما به بهای اینکه همیشه واردکننده باقی بمانیم و آینده صنعت تولید کامیون کشور را قربانی خواهیم کرد.به گزارش اقتصادسرآمد به نقل از تین نیوز، روزبه افشاری کارشناس حمل ونقل جاده ای افزود: شرکت‌های حمل‌ونقلی می‌توانند ۱۰۰ دستگاه و کارخانه‌های داخلی می‌توانند تا هزار دستگاه کامیون با شرایطی البته از کشورهای اروپایی، ژاپن یا کره وارد کنند که استانداردهای روز دنیا را داشته باشد. 
او گفت: به نظر بنده کشوری که به شدت مورد تحریم قرار گرفته است باید تمرکز خود را بر روی ایجاد کارخانه‌های سوار کردن (Assembling) قطعات بر روی هم بگذارد. یعنی اینکه قطعات کامیون را بصورت CKD یا SKD وارد کنیم و خط تولید راه‌اندازی کنیم. اما با این شرایطی که وجود دارد تنها می توان کامیون های چینی را اسمبل کرد.
وی افزود: بخشی از سیاستی که در پیش گرفته شده، واردات کامل کامیون یا همان CBU (بصورت پیش ساخته) است. این کار در شرایط تحریمی اشتباه بزرگی است.
افشاری بیان کرد: کشوری مثل ایران که تحریم‌های زیادی بر آن حاکم است، نباید ثروت ملی را با این روش از دست دهد.
وی گفت: در شرایط تحریم، کشورهایی از جمله چین و هند حاضرند با ما تعامل داشته باشند. از طرف دیگر جوان‌های کشور نیازمند کار هستند و همچنین در شرایط تحریم باید توان تولید کامیون را بدست آوریم و به قطب تولید کامیون در خاورمیانه تبدیل شویم. به نظر من فرصت خوبی است که کارآفرینان ایرانی به جز بنز، ولوو و اسکانیا روی تولید کامیون دیگری تمرکز کنند.