آب گتوند به دلیل شوری به درد آب شرب نمی‌خورد، علاوه بر آن کیفیت آب کارون را هم از بین برد و اراضی پایین‌دست را هم شورتر کرد.
به گزارش اقتصادسرآمد به نقل از ایلنا، محمد درویش با اشاره به مشکل مردم و اراضی اطراف گتوند با این سد اظهار داشت: ابتدا اینکه قرار نبود ارتفاع سد تا این حد بالا باشد و به خاطر مجاورت با تشکیلات گنبد نمکی گچساران بنا نبود در چنین ابعادی ساخته شود، اما مدیران وقت وزارات نیرو به این جمع بندی رسیدند که ارتفاع سد را بالا ببرند و مشکل گنبدهای نمکی را هم با پتوهای رسی حل کنند اما مشکل برطرف نشد.
وی افزود: در آن زمان 600 تا 700 میلیارد تومان بابت حل گنبد نمکی سد هزینه شد ولی جواب نداد و نمک وارد مخزن سد شد، علاه بر این برخی روستاها نیز زیر آب رفتند.
 این کارشناس محیط زیست تصریح کرد: امسال هم سد تا پیک خود آبگیری می‌شود و این باعث شده چند روستایی که تاکنون به زیر آب نرفته بودند، هم غرق شوند. مسئله اینجاست که هنوز حق زمین و پول روستائیان پرداخت نشده و درگیری حقوقی و دادگاه ادامه داشته و در نتیجه بشدت متضرر شده‌اند.
وی تاکید کرد: چنین سدی نباید ساخته نمی‌شد معایب آن بیش از مزایا است، اصولا فقط در شرایطی مجاز هستیم که سد بسازیم که هیچ راهی برای تامین آب شرب مردم وجود نداشته باشد، مثلا اگر این سد ساخته نشود ممکن است مردم مهاجرت کنند در صورتی که در خوزستان این مشکل وجود نداشت، دوم اینکه آب گتوند به دلیل شوری به درد آب شرب نمی‌خورد علاوه بر آن کیفیت آب کارون را هم از بین برد و اراضی پایین‌دست را هم شورتر کرد.گفتنی است، سد گتوند از معدود پروژه‌های بزرگی است که ۲۰ سال پشتوانه مطالعاتی دارد، با‌این‌حال با گذشت حدود ۷ سال از آبگیری این سد، سایه سازند گچساران با عناوینی چون کوه نمکی، گنبد نمکی و یا حتی غول نمکی همچنان در انتقادها روی پروژه سد گتوند سنگینی می‌کند.
سد مخزنی گتوندعلیا با ارتفاع 180 متر از پی، بلندترین سد خاکی کشور، با 4.5 میلیارد مترمکعب حجم مخزن، بزرگترین مخزن روی رودخانه بزرگ کارون و دارای بیشترین ظرفیت تأمین آب پایین‌دست و با ظرفیت 4250 گیگاوات‌ساعت دارای بیشترین ظرفیت تولید انرژی برق‌آبی کشور است.
این پروژه ملی که از لحاظ پیچیدگی‌های اجرا یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شود طی 6 سال گذشته پس از آبگیری با چنان حجم عظیمی از انتقادات، شایعات و تخریب مواجه شده که امروزه اغلب، سد گتوندعلیا را به‌عنوان یک فاجعه زیست‌محیطی به‌جای شاهکار مهندسی و دستاورد ملی می‌شناسند.