قرارداد 25 ساله ایران با کشور چین که اخیرا مباحث زیادی در مورد آن مطرح شده، موضوعی است که مربوط به حدود بیش از 4 سال گذشته و سفر رئیس جمهوری این کشور به ایران. هنوز سند توافقنامه جامع روابط استراتژیک 25ساله ایران- چین منتشر نشده و متنی به عنوان سند نهایی به امضا نرسیده اما نشریه پترولیوم اکونومیست در تاریخ 3 سپتامبر 2019 در گزارشی به انتشار جزئیاتی از توافقنامه 25 ساله همکاری‌های جامع ایران-چین پرداخت و مدعی شد که طی این توافقنامه چین 280 میلیارد دلار در صنعت نفت و گاز ایران و 120 میلیارد دلار در صنعت حمل‌ونقل ایران سرمایه‌گذاری می‌کند، در مقابل شرکت‌های چینی اولویت اول اجرای پروژه‌ها هستند.به گزارش اقتصادسرآمد، در متنی هم که در وب‌سایت رسمی رئیس‌جمهوی ایران نیز که در تاریخ  23 ژانویه 2016 منتشر شد اعداد و ارقام و جزئیاتی از این توافق ذکر نشد و صرفا به کلیات بسنده شد. زمینه کلیات این توافق در متن منتشر شده «سیاسی»، «همکاری اجرایی»، «انسانی و فرهنگی»، «قضایی، امنیتی و دفاعی» و «منطقه‌ای و بین‌المللی» اعلام شد. سیدمهدی حسینی درباره این قرارداد احتمالی 25 ساله و عوایدی که می‌تواند در حوزه نفت و گاز برای کشور حاصل کند، اظهار داشت: بنده به قراردادهای درازمدت بین کشورها آن هم به صورتی که یک کشور در موضع بالا و ما در موضع پایین و آن کشور سرمایه‌گذار و ما سرمایه‌پذیر باشیم، اصولا با تردید نگاه می‌کنم، اما در هر حال محتوای قرارداد را نمی‌دانم و اطلاعی ندارم چه منافعی ممکن است برای ما داشته باشد اما اینکه بخشی از این سرمایه‌گذاری 400 میلیارد دلاری وارد نفت شود، قابل تامل است.رئیس سابق کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی اظهار داشت: اینکه چین بخواهد در شرایط تحریم قراردادی را تصویب، اجرا و ‏حتی سرمایه‌گذاری کند تاحدی جای تردید دارد، چون ممکن است به هر دلیلی بهانه‌ای پیدا شود که این اتفاق نیفتد، چین هزاران ‏میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در امریکا دارد، سالانه خیلی بیشتر از 800 میلیارد دلار با امریکا تجارت می‌کند که در مقایسه با ‏تجارت 20 میلیاردی که با ما دارد بسیار عظیم است.‏وی افزود: در حوزه ارائه تکنولوژی نیز این کشور بخشی را می‌تواند در اختیار ما قرار دهد و بخش‌هایی را نیز ممکن است از جاهای دیگری دریافت کنیم، در مجموع بنده در یک فضای خاکستری صحبت می‌کنم چون از محتوا خبر ندارم، ضمن اینکه طولانی و 25 ساله بودن قرارداد نگران‌کننده است.رئیس سابق کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی در ادامه درباره اینکه این قرارداد می‌تواند تضمینی برای خرید نفت ایران باشد، گفت: باید در نظر داشت که چینی‌ها هم مثل بقیه کشورها با تحریم همراه بودند و نفت ما را نخریده و یا کاهش واردات داشتند، البته کمک‌هایی هم در گوشه و کنار داشته‌اند اما ما شاهد افت صادرات نفت‌مان هستیم، چین هم کشوری است که نمی‌تواند تحریم را نادیده بگیرد و چندان فرقی با دیگر کشورها ندارد.ی ادامه داد: کسی نمی‌تواند در این شرایط تضمین خرید نفت داده و اینکه مشتری ما باقی بماند، چین یکی از کشورهایی بود که روزی 400 هزار بشکه از ما خرید می‌کرد کمااینکه ژاپن، کره‌جنوبی و اروپای‌غربی هم می‌خریدند، اینکه بگوییم در شرایط تحریم یک کشوری نفت ما را می‌خرد، محل تردید است.این تحلیلگر حوزه انرژی خاطرنشان کرد: اینکه چین بخواهد در شرایط تحریم قراردادی را تصویب، اجرا و حتی سرمایه‌گذاری کند تاحدی جای تردید دارد، چون ممکن است به هر دلیلی بهانه‌ای پیدا شود که این اتفاق نیفتد، چین هزاران میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در امریکا دارد، سالانه خیلی بیشتر از 800 میلیارد دلار با امریکا تجارت می‌کند که در مقایسه با تجارت 20 میلیاردی که با ما دارد بسیار عظیم است.وی ادامه داد: باید بررسی کرد آیا چین حاضر است با یک گروه شرور مثل ترامپ و تیمی که سرکار هستند، روبرو شود و منافع خود را به خطر بیندازد؟ اینها مسائلی است که اذهان را مشغول می‌کند، بنده نمی‌گویم مسئولین امر این مسائل را ندیده‌اند اما چون نمی‌دانم چه نسخه‌ای داشته‌اند، نمی‌توانم اظهارنظر خاصی داشته باشم، جز اینکه بگویم نگرانم.حسینی درباره بازتاب سیاسی مثبت قرارداد در شرایط کنونی تحریم تاکید کرد: تصور نمی‌کنم چینی‌ها در شرایط تحریم خیلی بیشتر از آن چیزی که تا بحال انجام داده‌اند برای ما انجام دهند، قرار نیست فقط برای فضای سیاسی معامله 25 ساله داشته باشیم، ابزارهای دیگری هم داریم که وضعیت سیاسی را تغییر داده و یا روی آن
 اثر بگذاریم.