این روزها از کنار هرجمعی یا گروهی و دورهمی رد میشوی بحث داغ رفتن مدرسه در شرایط شیوع کرونا مطرح هست.مسئله ای که در دوحالت مهم هست و باید بصورت برنامه ریزی شده و عقلانی  و البته تخصصی به آن پرداخت . 
 اما نه می شود بی خیال تحصیل شد و نه بی پروا به دل کرونا زد . آیا می شود با زوج و فرد کردن مدارس نصب لوازم بهداشتی و ایزوله مناسب و فرهنگ سازی بین والدین این موضوع را حل کرد !؟ یا باید کلا بیخیال تحصیل شد و دل به دنیای رسانه و مجازی زد ؟ خب حال این سوال پیش میاید که هر خانواده ای امکان دسترسی به تکنولوژی را ندارد پس تکلیف چیست!
ویروس کرونا برخی از ضعف ها و عقب ماندگی های ساختارهای اجتماعی ، سیاسی ،اقتصادی کشورها را به آنها یادآوری کرد؛ ضعف هایی که بسیاری از متخصصان سال ها برای رفع آنها فریاد می زدند ، اما همه این صداها در تقابل چند وجهی سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی همواره شنیده نشد تا مجالی برای اصلاح شود و امروز که جوامع با ویروس کشنده کرونا سر و کار یافتند ، زنگ صداقت آن صداها و فریادها را می توان در بخشی از گسیختگی های ناشی از این ویروس آشکارا مشاهده کرد.
 ضعف از مدیرت آموزشی هویدا می شود دراین ایام یا بی توجهی به پروتکل ها ازسوی مسئولین بهداشتی ؟ یکی از بخش های آسیب پذیر ناشی از شیوع ویروس کرونا در ایران ، نظام آموزشی کشور بوده است ، نظامی که هنوز نیز نتوانسته از زیر بار یا آوار این ویروس کمر راست کند و هنوز نیز با هر تلنگری باید منتظر لرزیدن پیکر آن بود تا آسیب های بیشتری را نمایان کند.از نخستین روزهای اسفند ماه سال گذشته ویروس کووید-۱۹ که به طور عامه با برند " کرونا "  دیگر شهره خاص و عام شده ، وارد ایران شد. این بیماری مرگبار که تا کنون جان بیشتر از پنج هزار ایرانی را گرفته است ، پیش از هر بخشی تبعاتش را  ابتدا با تعطیلی مدارس و دانشگاهها ، بر نظام آموزشی کشور آشکار کرد.با تعطیلی مدارس، دانش آموزان و معلمان خانه نشین شدند و تقریبا آموزش در تمام کشور تعطیل شد. البته این وضعیت کمی بعد با فاصله کمتر از یک هفته به دانشگاه ها و سایر مراکز آموزشی از کلاس های هنری گرفته تا آموزشگاههای آزاد دیگر سرایت کرد تا جمع های خانوادگی در خانه نشینی کرونایی تکمیل شود.آنچه که سبب می شود تا ضعف نظام آموزشی ما در برابر بیماری کرونا بیشتر از سایر کشورها نمود یابد ، بی توجهی به ایمن سازی این نظام در برابر چنین وضعیتی بوده است. اگر اندکی اخبار کشورهای درگیرتر از ایران با بیماری کرونا را دنبال کنید ، تقریبا هیچ اثری از اخبار اختلال در نظام آموزشی را مشاهده نمی کنید ، یا حداقل اینکه مشکلات در چنین کشورهایی در حد چند توصیه است ، در صوتی که در حال حاضر تعطیلی مدارس و دانشگاه های ما به تنهایی به یک بحران ملی تبدیل شده است ، بحرانی که هنوز تبعاتش را به خاطر پوشیده ماندن وضعیت تعیین تکلیف مدارس غیرانتفاعی و دانشگاههای غیرانتفاعی تر و مغبون ماندن هر دو ضلع آموزش در شق از نظام آموزشی نشان نداده است.حال باید دیدکه کرونا تنها مشکل نظام آموزشی دراین روزاست؟ یا مشکلات دیگری هم موجوه! بحران آموزش ناشی از شیوع ویروس کرونا فقط بخشی از مشکلات ساختار آموزشی کشور است که لازم است درس عبرتی برای مدیران و برنامه ریزان نظام آموزشی باشد تا نگاه جدی تری در این بخش داشته باشند.
مشکلات بسیار هستند و شاید یکی از دلایل مهم آن سلیقه گرایی در کادر مدیریت ، تفکر قدیمی ،دوری از رسالت آموزشی، نداشتن برنامه ای دقیق و واحد و البته نداشتن تعهد به جایگاه و مقام مدیریتی باشد . 
کرونا گویا فعلا در دنیا و سرزمین ما ایران حضور دارد حداقل تا یک سال و نیم آینده پس نمیتوان سیستم کم جان آموزشی را کلی فلج کرد و دل خوش چند اپلیکشین موبایلی نمود باید مدیریت دقیق همراه با برنامه ریزی و تجهیز سریع مدارس به لوازم روز ایزوله کرد نه اینکه چند مدرسه خاص را برای دادن گزارش و ثبت تصویر تجهیز کرد . همه تاکید می کنیم همه مدارس کشور. به امید نابودی ویروس منحوس کروناو پیشرفت سیستم آموزشی
 سرزمین مان ایران.