گروه اقتصاددریا - در روزهای گذشته وزیر خارجه روسیه اعلام کرده که این کشوردر پی ایجاد یک نظم جهانی چندقطبی میان همه کشورها است باید برای حفاظت از حاکمیت فناورانه دریایی تلاش کنند. همکاری با ایران و کشورهای حاشیه دریای خزدر این باره بسیارمهم است. چرا که این کشور مشتاق امضای توافق‌نامه‌های بیشتر با هند و چین است. بر اساس اعلام اخیر سازمان سرمایه‌گذاری خارجی از زیرمجموعه‌های وزارت اقتصاد،‌ در سال ۱۴۰۱ کشور روسیه با برنامه‌ریزی برای ورود بیش از ۳ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در صدر کشورهایی قرار دارد که اقدامات لازم برای ورود سرمایه ارزی از راه دریا به کشور را انجام داده‌اند.
به گزارش اقتصادسرآمد؛ به‌ اعتقاد برخی کارشناسان، اقتصاد جهانی دریایی به بلوک‌های مجزایی در حال تقسیم است. هر یک از این بلوک‌ها در تلاش برای حفاظت از خود و بی‌تأثیر کردن اقدامات دیگری است. نتایج این دوگانگی برای اقتصاد دریایی جهان قابل توجه خواهد بود و سیاست‌گذاران باید این اثرات را بشناسند و در پی جبران آن باشند. بر همین اساس نیز روسیه  تلاش مشخصی برای طراحی یک روند جدید بر پایه اتحادهای نوین جهت کسب حداکثر انتفاعات اقتصادی دوجانبه را در دستور کار قرار داده است. 
با این تفاسیر در این بین نقش غیر قابل انکار جغرافیای سیاسی ایران نیز به یک عامل تعیین‌کننده در پیشبرد راهبردهای قدرتهای نوظهور در منطقه آسیا تبدیل شده است. تصمیم اخیر روسیه برای سرمایه‌گذاری در دو پروژه راه‌آهن در شرق و غرب دریای خزر یک پالس مشخص برای شکل‌گیری نظم جدید از مسیر کریدورهای اقتصادی است. اما ایا ایران باید چشم بسته از ان تبعیت کند؟ یا در پی راهی برای تثبیت موقعبت خود در منطقه باشد.به این منظورباید توسعه دیپلماسی اقتصادی با کشورهای همسایه را در دستورکار قرار داد و شاهد آثار مشخصی در این حوزه بود. با توجه به رقابت گسترده کشور هند با چینی‌ها مسیر مذکور که روش بسیار کم‌ریسک و اقتصادی‌تر برای انتقال کالاهای هندی به نواحی مرکزی و شرق اروپا قلمداد می‌شود.
روس ها در تلاش برای یافتن 
مسیردریایی جدید 
رضا مومنی، کارشناس مسائل روسیه در اینباره به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: پیش از این قرار بود خط آهن از رشت در سه مسیر مجزا به بندر کاسپین، بندر انزلی و آستارا امتداد پیدا کند. اهمیت اتصال آستارا به شبکه ریلی شمال ـ جنوب در اقتصادی شدن پروژه حمل‌ونقل ترکیبی مد نظر روسیه و هند، یک عامل تعیین‌کننده است. این مسیر بخشی از مسیری شرق به غربی است که روسها این روزها در پی تشکیل آن هستند.
روسها علاقمند به پروژه‌ای که بیست سال خاک خورد 
وی در ادامه افزود: بیش از ۲۰ سال از روزی که کلنگ احداث خط آهن برای اتصال بندرآستارا به شبکه ریلی کشور زده شد، می‌گذرد اما بعد از این‌همه سال و با گذشت وعده‌های زیادی که تاکنون در دولت‌های مختلف داده شده و عملی نشده است. اما چرا روسیه پس ازاعمال  تحریم‌ها به فکر تکمبل خط اهن ایرانی افتاده است؟
از بهترین روش‌های حمل‌ونقل برای افزایش ظرفیت‌های ترازیت برشمرد و خواستار استفاده از این بخش با اتصال روسیه به خطر ریلی کریدور شرق ـ غرب شده بود، گفت: در صورت احداث قطعه ریلی رشت ـ آستارا، بندر بمبئی در هند تا هلسینکی فنلاند به‌طول ۱۳ هزار کیلومتر، با اتصال مستقیم ریلی و با عبور از خاک ایران به یکدیگر متصل خواهند شد که این امر می‌تواند افزایش درآمدهای ارزی کشور، ایجاد اشتغال برای دو کشوردر پی داشته باشد.
مسیر شرق به غرب چطور معنا پیدا می‌کند
مسیر ریلی رشت ـ آستارا به راهگذر شرق ـ غرب معنا می‌بخشد و قطار کانتینری شانگهای ـ تهران را می‌تواند از مسیر رشت ـ آستارا ـ تفلیس، راهی اروپا کند، موضوع دیگری بود که مومنی به آن پرداخت و افزود: تصمیم قاطع روسیه برای سرمایه‌گذاری در دو پروژه راه‌آهن در شرق و غرب دریای خزر پیامی مشخص برای شکل‌گیری نظم جدید از مسیر کریدورهای اقتصادی است.
وی بر این مهم نیز تاکید کرد که شکل گرفتن این چهارراه یک فرصت را برای دسترسی به خطوط دریایی و حمل‌ونقل کالا فراهم می‌کند، اگر بتوان این کریدور را توسعه داد مسیر جدید می‌تواند کل جریان حمل‌ونقل کالا در جهان را دگرگون کند.
بیش از دو دهه بود که سردمداران روسیه برنامه جاه‌طلبانه‌ خود برای ایجاد مسیری تحت عنوان کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شرق - غرب  روی میز انها  خاک می‌خورد را پس از آغاز تحریم ها به جربان انداخته است. چرا که به نظر می‌رسد این طرح بزرگ اکنون از رویا به واقعیت تبدیل شده است. جنگ اوکراین و تحریم‌های غرب انگیزه‌های مهم اقتصادی لازم را برای راه‌اندازی این کریدور بین‌المللی ایجاد کرده است. روس‌ها از طریق این کریدور می‌خواستند از طریق آسیای مرکزی، دریای خزر، ایران و در نهایت دریای عرب به هند برسند که به نظر می‌رسد این آرزوی آنها در ژوئن برای اولین‌بار محقق شد. در این ماه ایران اولین ترانزیت آزمایشی کالا از روسیه به هند را با استفاده از این کریدور و از طریق بندرعباس انجام داد. به دنبال آن، ۴۱ کانتینر از روسیه به بندر  شوا در هند ارسال شد. هند نیز در کنار ایران یکی از برندگان این کریدور است؛ چراکه می‌تواند با دور زدن پاکستان راهی جدید به سوی افغانستان و آسیای مرکزی باز کند.