پل زمینی کرا، مانعی بزرگ در مقابل برنامه‌های ایالات متحده برای قطع کشتیرانی دریایی چین است
​​​​​​​گروه توسعه - توحید ورستان - دولت تایلند پیشنهاد جدی برای ایجاد پل زمینی کرا جهت اتصال بنادر دو سوی کشور را ارائه کرده، که جایگزینی برای کشتی‌های ترانزیت از تنگه مالاکا بوده و باعث صرفه‌جویی در سفر چند روزه می‌شود. این پروژه در صورت تکمیل، معماری اقتصادی و حتی امنیتی آسیا را متحول خواهد کرد. پل زمینی، همراه با راه آهن سریع السیر تایلند- چین در حال ساخت، نقش تایلند را به عنوان یک مرکز لجستیکی منطقه‌ای و اتصال دهنده اقیانوس هند به اقیانوس آرام را تقویت می‌کند. در مقابل، این طرح تسلط اقتصادی و نظامی ایالات متحده بر منطقه را تضعیف می‌کند.
 کرا ایستموس در تایلند باریک‌ترین قسمت شبه جزیره مالایی است. قسمت غربی تنگه متعلق به استان رانونگ و قسمت شرقی به استان چامفون هر دو در جنوب تایلند است. تنگه از غرب با دریای آندامان و از شرق با خلیج تایلند همسایه است. کرا ایستموس مرز بین دو بخش از زنجیره کوه را مشخص می کند که از تبت در شبه جزیره مالایی می گذرد.

کانال کرا و پل زمینی؛ ایده‌های قدیمی و انگیزه جدید 
وبسایت «چشم انداز جدید شرقی» در روسیه آورده است، ایده ایجاد کانالی به سبک پاناما یا سوئز در سراسر کرا ایستموس جنوبی تایلند جدید نیست و در طول سال‌ها به اشکال مختلف پیشنهاد و مطالعات امکان سنجی به صورت دوره‌ای انجام شده است. به دلیل دشواری ساخت کانال، ایده ساخت پل زمینی به جای آن پیشنهاد و بزرگراه ۴۴ تایلند در سال ۲۰۰۳ تکمیل شد. بزرگراه ۴۴ با مقیاس بزرگی ساخته شد تا ساخت و ساز خطوط ریلی و لوله را در خود جای دهد. البته هنوز خبری از ساخت بنادر در دو طرف تنگه نیست. پل زمینی بسته به مبدا و مقصد خاص محموله، زمان سفر را بین ۳ تا ۱۴ روز کاهش می‌دهد. 
اظهارات نخست وزیر تایلند همچنین به وضوح نشان می‌دهد که پل زمینی جایگزین مسیرهای عبوری از تنگه مالاکا نخواهد بود، بلکه جایگزینی برای مسیرهای موجود است که می‌تواند تا ۲۳ درصد از کشتیرانی تنگه مالاکا را جذب کند. پیشنهاد جدید که از رانونگ در ساحل غربی تا چامفون در ساحل شرقی امتداد دارد، تقریباً در ۱۵۰ کیلومتری شمال مسیر بزرگراه ۴۴ موجود ساخته خواهد شد. به گفته دولت، شرکت مهندسی بندرگاه چین (CHEC) به پروژه پیشنهادی پل زمینی ۱ تریلیون باتی( پول تایلند) علاقه مند است که خلیج تایلند و دریای آندامان را به هم متصل می‌کند. در همین راستا، دولت تایلند این پروژه را بین نوامبر ۲۰۲۳ تا ژانویه ۲۰۲۴ برای سرمایه گذاران معرفی و پس از آن سلب مالکیت زمین بین سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ و پروژه برای تکمیل تا سال ۲۰۳۰ برنامه ریزی خواهد شد.

دلایل مخالفت غرب و موانع موجود
پل زمینی از طریق ایجاد مشاغل، تقویت زیرساخت‌های دو منظوره و توسعه‌ای به نفع تایلند خواهد بود. مهمتر از آن، این پل نشان دهنده یک جهش رو به جلو برای تجارت سراسر آسیا و بین آسیا و سایر نقاط جهان است. همچنین، مسیری جایگزین ایجاد می‌کند که باعث افزایش حجم تجارت در منطقه می‌شود. البته پرسش‌های بسیاری درباره امکان‌سنجی این پروژه بلندپروازانه وجود دارد و مخالفت کارشناسان غربی را برانگیخته است که بر تأثیرات «محیط‌زیستی» و همچنین نگرانی‌ در مورد «وابستگی اقتصادی» به چین متمرکز است. این گروه به وضوح تلاش می‌کنند تا مانع توسعه روابط چین و اوراسیا شوند. قبلا نیز، ایالات متحده به نوعی مخالف پروژه‌های مانند راه آهن سریع السیر تایلند و لائوس به چین،  کریدور اقتصادی چین-میانمار و کریدور اقتصادی چین-پاکستان بوده است. از همین روی، این پروژه‌ها نشان دهنده راهبرد چین در مقابله با محاصره دریایی ایالات متحده بوده که هدف آن مهار و فلج کردن اقتصاد پکن است. بنابراین، پل زمینی کرا، مانعی بزرگ در مقابل برنامه‌های ایالات متحده برای قطع کشتیرانی دریایی چین است. همچنین، برخی از کارشناسان و سیاست مداران غربی در مورد خطرات سرمایه گذاری چینی هشدار می‌دهد. به باور آن‌ها، تکیه شدید به چین مشکل ساز خواهد بود اما شهرت چین به عنوان یک شریک توسعه اقتصادی در جنوب و جنوب شرق آسیا کاملاً با توصیف غربی‌ها فرق دارد. 
تامین مالی پروژه‌های زیربنایی در مقیاس بزرگ حوزه نفوذ پکن در برخی مناطق را افزایش داده، اما نگرانی‌های داخلی و بین‌المللی در این زمینه ایجاد کرده است. بندر «هامبانتوتا» سریلانکا یک نمونه بارز است. هرچند سریلانکا در تلاش برای انجام تعهدات بدهی بین المللی خود است، سهام کنترلی بندر به ارزش ۱.۱۲ میلیارد دلار به مدت ۹۹ سال به یک شرکت دولتی چینی اجاره داده شد. در مورد بندر گوادر که توسط چین در پاکستان تامین مالی می‌شود، نگرانی‌های را در میان کشورهای غربی ایجاد کرده مبنی براینکه چین از این تاسیسات برای اهداف نظامی استفاده می‌کند.
منافع کانال جدید برای تایلند و آسیا
اما کارشناسان تایلندی باور دارند که کشورشان برای ایجاد زیرساخت در مرزهای مستقل خود نیازی به تایید غرب ندارد. همچنین یافتن سرمایه گذاری یا همکاری سایر کشورها از جمله چین، روسیه یا عربستان سعودی، نیازی به مجوز غرب ندارد. اما تنها عامل محدود کننده برای تایلند سودآوری پروژه است. آنها ادعا می کنند که این واقعیت که ایالات متحده و شبکه گسترده جهانی آن از گروه‌های اپوزیسیون مخالف همه به دنبال شکست این طرح هستند که تهدید واقعی برای صلح و رفاه جهانی است. ایالات متحده در پشت نگرانی‌های زیست محیطی و اجتماعی پنهان شده تا مانع از توسعه ملی و ساخت پروژه‌های زیرساختی مورد نیاز شود. کشورهای در حال توسعه، از جمله در سراسر آسیای جنوب شرقی، و همچنین کشورهای تازه صنعتی شده مانند تایلند، به دلیل صنعت و زیرساخت‌ها در حال رشد هستند که ناشی از افزایش تجارت با چین در حال رشد است. این همکاری و مشارکت موجب تقویت قدرت آسیا می‌شود و این آسیای نوظهور آشکارا در حال پیشی گرفتن از غرب است. در مقابل، غرب به رهبری ایالات متحده به جای همکاری و بهره‌مندی از آسیای قدرتمند، به دنبال توقف توسعه و در نتیجه توقف ظهور آسیا است. پل زمینی کرا یکی از پروژه‌هایی است که احتمالا به تایلندی مرفه و آسیایی در حال رشد کمک کند، اما تصمیم برای ساخت آن تنها بر عهده تایلند و شرکای آن است. تنها زمان نشان خواهد داد که آیا این پروژه قابل اجرا است یا خیر و آیا تایلند و شرکای آن در ساخت آن حرکت خواهند کرد؟ یا اینکه آیا ایالات متحده موفق خواهد شد شبکه‌ای از گروه‌ها و احزاب سیاسی مخالف را برای ممانعت از آن و سایر پروژه‌های توسعه‌ای تحت تاثیر قرار دهد.