رئیس سازمان شیلات ایران ضمن اشاره به افزایش میزان مشارکت مردم در سال گذشته برای حفظ و احیای ذخایر دریایی کشور، عرضه بیش از یک میلیون و ۳۵۰ هزار تن محصولات مختلف به بازار داخلی و خارجی را مد نظر قرار داد و گفت که حدود ۷۵۰ هزار تن از این مقدار، حاصل تلاش صیادان شمال و جنوب و بالغ بر ۶۰۰ هزار تن، نتیجه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در امر آبزی پروری است.
به گزارش اقتصادسرآمد، سید حسین حسینی با بیان اینکه امروزه شتاب تغییر به حدی است که حتی برای لحظه‌ای نمی‌توان ایستایی را به ویژه در امر تولید توجیه کرد،به ایسنا گفت: بعد از عصر کشاورزی شکل گیری دوران صنعتی به گونه‌ای ساختار یافت که تکنولوژی و به طور کلی اتوماسیون توانست کالاهای مورد نیاز مردم را به تولید انبوه برساند. گذشته از معضلات و معایبی که این روند به وجود آورد، اما پایه‌های شتاب تغییر کم کم از اواخر عصر صنعتی پی ریزی شد.
وی افزود: لوکوموتیوهایی که در سال ۱۸۲۵ میلادی تنها ۲۱ کیلومتر سرعت داشتند در سال ۱۸۸۰ با پیشرفت تکنولوژی به سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت ارتقا یافتند. با ورود هواپیما به صنعت حمل و نقل در سال ۱۹۳۸ جابه‌جایی کالاها و مسافران سرعتی برابر با ۶۴۰ کیلومتر در ساعت پیدا کرد. این روند همچنان تا امروز ادامه دارد و نسل به نسل شتاب تغییر که با دو اصل نوآوری و سرعت مانند کلافی در هم پیچیده است، جوامع کنونی را با خود همراه کرده است.

نفوذ ماهیت تغییر در تمام جوانب تولیدی کشاورزی به ویژه شیلات
رئیس سازمان شیلات کشور افزود: ماهیت تغییر در تمام جوانب تولیدی کشاورزی به ویژه شیلات نیز نفوذ کرده است. در حال حاضر ۲۲۵ کشور دنیا در زمینه تجارت آبزیان فعال هستند که سالانه ارزشی معادل ۱۸۰ میلیارد دلار تولید می‌کنند.
وی تصریح کرد: شیلات ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و هم اکنون بیش از یک میلیون و ۳۵۰ هزار تن محصولات مختلف را به بازار داخلی و خارجی عرضه می‌کند. حدود ۷۵۰ هزار تن از این مقدار، حاصل تلاش صیادان شمال و جنوب کشور و بالغ بر ۶۰۰ هزار تن، نتیجه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در امر آبزی پروری است.  

تولیدات شیلاتی دهه 50 با فشار بر منابع آبی و ذخیره گاه‌های دریایی به دست می‌آمد
حسینی یادآور شد: کل تولید محصولات شیلاتی در سال ۱۳۹۰ تنها ۷۳۵ هزار تن بوده و طی این چند سال بیش از ۱.۵ برابر شده است. میزان کل تولیدات شیلاتی در دهه پنجاه، ۲۲ هزار تن برآورد شده که اغلب حاصل صید و صیادی بوده که همین آمار اندک نیز با فشار بر منابع آبی و ذخیره گاه‌های دریایی به دست می‌آمد و عملا سرمایه‌گذاری در بخش آبزی پروری، محلی از اعراب نداشت.  به گفته وی با نگاهی به منحنی آمار تولید از ابتدای تاریخ انقلاب اسلامی تا امروز، این نکته به ذهن متبادر می‌شود که تولید محصولات دریایی حداقل ۴۰۰۰ درصد یا چیزی معادل ۴۰ برابر رشد داشته است. چه مصداقی برای جهش تولید از این گواهی بالاتر خواهد بود؟

تولید محصولات دریایی در برنامه هفتم توسعه، باید به یک میلیون و ۸۰۰ هزار تن برسد
این مقام مسئول در سازمان شیلات در ادامه گفت: با دستیابی به این جهش صعودی قطار شتاب تغییر، حداقل برای صنعت شیلات به ایستگاه آخر نمی‌رسد. چرا که طبق تصمیمات صورت گرفته، تولید این محصولات در افق برنامه هفتم توسعه، باید به یک میلیون و ۸۰۰ هزار تن برسد. برای فتح این قله، لازم است بخش تحقیقات نیز ضرورت چنین جهشی را درک کرده و مواد دانشی مورد نیاز بخش اجرا و به عبارتی سازمان شیلات ایران را تامین کند.  وی همچنین افزود: موضوعاتی از قبیل مکان یابی صحیح برای پرورش ماهی در قفس‌های دریایی، معرفی گونه‌های بومی مورد نیاز آبزی پروری، استفاده از آب‌های نامتعارف در پرورش ماهی، ارزیابی ذخایر و منابع آب های دور و نزدیک و... از مباحث مهمی است که کلید قفل آن در دستان بخش تحقیقات است.  

نقش جوامع محلی، صیادان و سرمایه‌گذاران را نمی‌توان نادیده گرفت
رئیس سازمان شیلات کشور اظهار کرد: در این میان نقش جوامع محلی، صیادان و سرمایه‌گذاران را نمی‌توان نادیده گرفت. این دقیقا همان بند دوم شعار سال یعنی مشارکت مردم، به فرموده مقام معظم رهبری است. اگر خویشتنداری صیادان از صید در فصول ممنوعه سال نبود، صید پایدار به خاطره‌ها می پیوست و دریاها از منابع ژنتیکی خالی می‌ماند. همچنین توفیق روزافزون در امر آبزی پروری، مرهون تلاش‌ها و ریسک پذیری‌های شجاعانه سرمایه‌گذاران کشور است. از اینها گذشته، عملکرد دفتر بازسازی و حفاظت از ذخایر ژنتیکی آبزیان سازمان شیلات ایران، نشان از تحقق همراهی مردم با بخش اجرا دارد. این مشارکت به حدی است که امروزه ۹۰ درصد صید ماهیان سفید، حاصل رهاسازی بچه ماهی در رودخانه‌های شمال کشور و با همراهی جوامع محلی است.  
حسینی در پایان گفت: رهاسازی ۴۵۰ هزار قطعه بچه ماهی با مشارکت دانش آموزان در تالاب شادگان، رهاسازی بیش از ۴۴ میلیون قطعه بچه ماهی توسط جامعه صیادی و بهره‌برداران محلی به صورت تکثیر طبیعی در آب‌های داخلی کشور و رهاسازی ۳۶۵ میلیون قطعه بچه ماهیان استخوانی و خاویاری در دریای خزر که ۳۰ میلیون قطعه از آن سهم مشارکت جامعه بهره ‌بردار و مردمی بود تنها نمونه‌های کوچکی از مشارکت مردم در سال گذشته برای حفظ و احیای ذخایر دریایی است.