غفلت توسعه دریایی کشور و نکاتی که عبدالعلی زاده باید توجه داشته باشد
​​​​​​​سردبیر روزنامه دریایی اقتصادسرآمد در نامه‌ای رسمی به دکتر علی عبدالعلی زاده آورده است:
استاد ارجمند جناب آقای دکتر عبدالعلی زاده
نماینده  محترم رییس جمهور  در هماهنگی اجرای سیاست‌های کلی توسعه دریامحور
با سلام واحترام
ضمن تبریک انتصاب شایسته و امیدبخش حضرتعالی در امری بسیار مهم که تامین و تضمین کننده آینده اقتصادی کشور است، حسب اهمیت و بر اساس رسالت رسانه ای خود، نگاه ویژه شما را به «مباحث فرهنگی و اجتماعی» در تحقق سیاست های کلی توسعه دریاپایه جلب می کنیم. 
ما به عنوان «تنها روزنامه دریایی کشور» که به لحظه فعالیت ها و تحولات حوزه دریایی کشور را در همه جهات رصد می کنیم، بر این باوریم که ریشه مغفول مانده برای توسعه دریایی کشور، نبود توجه ویژه به مباحث فرهنگی-اجتماعی است؛ تا حدی که در افکار عمومی ایرانیان، حوزه دریا مغفول و حتا ترسناک و فعالان دریایی تا حد زیادی بی هویت و بدون پایگاه اجتماعی هستند. 
تجربه چندین ساله ما متمرکز بر حوزه دریا نشان می دهد که در کنار توجه و توسعه صنایع دریایی و رفع محدودیت ها و نواقص آن، توجه به نیروی انسانی، و به طور کلی پیشرفت همه جانبه دریایی، نگاه به بخش عمومی، افکار عمومی و بازنگاری فرهنگ دریایی مردم ایران از اهمیت راهبردی برخوردار است که شوربختانه در حوزه سیاست‌گذاری، برنامه ریزی‌های فرهنگی و تلاش های بهبود فرهنگ دریایی مغفول مانده است. 
نکات برجسته و مهمی می‌توان برشمرد که نشان می‌دهد زیرساخت فرهنگی لازم برای هر گونه تحول بنیادین در حوزه دریایی ایران وجود و مایه ندارد. بی‌توجهی به این مساله مهم و اساسی، سایر فعالیت ها را عقیم خواهد کرد. برای تنویر بیشتر، به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
•بخش بزرگی  از دانشجویان رشته های دریایی و مرتبط با دریا، با شناخت مناسبی اقدام به انتخاب رشته نکرده و بر حسب اتفاق وارد دانشکده های دریایی شده اند. مطالعات ما نشان می دهد که بیش از 70 درصد دانشجویان، بدون اطلاع و علاقه وارد دانش آموختگی دریایی شده اند. تقریبا تمامی دانشجویان مورد مطالعه، در تمام دوران زندگی خود هرگز سفر دریایی نرفته و دریا را جز در تفریحات مرسوم کنار دریای شمال یا جنوب، تجربه نکرده اند. کما این که درصد قابل توجهی حتا همین تجربه اندک را هم نداشته اند. این روند، در بلندمدت نمی تواند ما را به سمت نیروی انسانی زبده و مهار و علاقه مند پیش ببرد. 
•توجه باید داشت که نیروی انسانی موجود، اغلب از چند استان ساحلی کشور هستند. این یعنی، از ظرفیت عمومی کشور و توان جمعیتی نزدیک به 90 میلیونی کشور برای تامین نیروی انسانی دریایی استفاده نشده و نمی شود. 
•توجه باید داشت که پرسنل دریایی کشور در ساحل و فراساحل، برای مناسبات اجتماعی خود – به ویژه ازدواج- دچار مشکلی هستند که از بدآموزی استعماری ایرانیان نشآت گرفته است. هراس از دریا در بافت فرهنگی کشور به جد مشهود است و این در مناسبات اجتماعی و سپس در جذابیت فعالیت های دریایی برای نوجوانان و جوانان کشور اثر منفی دارد.
•باید توجه داشت که فعالیت در حوزه دریا، به هیچ عنوان در رتبه های بالای انتخاب نوجوانان و جوانان ایرانی نیست. آن ها همچنان به رشته هایی مانند پزشکی و مهندسی در خشکی آشنا و  علاقه مند هستند و حتا خلبانی را به عنوان یک شغل پر خطر اما پرهیجان به رشته‌های دریایی مانند کاپیتانی ترجیح می‌دهند.
•باید توجه داشت که نوجوانان و جوانان ایرانی و اغلب مردم ایران، دریا را با دزدان دریایی، جنگ‌های دریایی و شخصیت هایی مانند «کاپیتان جک گنجیشگه» می‌شناسند. فرهنگ سازی تصویری ما – به خصوص در سیما و سینمای کشور- به شدت علیه دریا بوده و هست و فرهنگ سازی منفی علیه دریا به خوبی رواج دارد که تغییر در این منش فرهنگی، اولویت اول است تا زیرساخت لازم برای سایر فعالیت های صنعتی و اقتصادی فراهم آید.
•مهاجرت معکوس به سمت دریا، در کشور ما یک تابوی بزرگ است. بر خلاف وضعیت جهانی که بنادر پرجمعیت دارند، بنادر ما کم جمعیت و شبیه روستایی بزرگ هستند. بازتاب فرهنگی – اجتماعی منفی علیه دریا باعث چنین روند نامطلوبی شده است. 
•ادبیات ما سرشار از شعر «بیم موج و گردابی چنین حائل» است که سلحشوری مسئولانی مثل شما را می‌طلبد که اشعار و ادبیات به سمت شعر «سلام دریا- سلام مادر» برگردد. این یعنی لزوم کار فرهنگی- ادبی و اجتماعی به نفع دریا. 
•همه اهالی دریا به خوبی می دانند که «دور کردن ایرانی از دریا» یک «راهبرد استعماری –استحماری» بوده است. استعمار با علم به این که دریا برای هر کشور و ملتی، گنج بی پایان است و می تواند برای ایرانیان، به یک قدرت بی نهایت تبدیل شود، علنی تلاش کردند که ایرانی را از دریا دور کنند. تا حد زیادی در این دسیسه موفق بوده اند و امروز بر شماست که مردانه راه این دسیسه را برای همیشه ببندید. 
•سیاست های کلی نظام برای توسعه دریاپایه را بسیار ارج می نهیم. برای اولین بار در تاریخ چند صدساله اخیر، این سیاست ها نگاه ها را متوجه دریا کرد؛ با این حال، ضعف بزرگ آن را در نبود گزینه ای روشن و دقیق در فصل فرهنگی و اجتماعی می دانیم. کاش سیاستی بود که متولیان فرهنگی کشور را متوجه فرهنگ سازی برای دریا می کرد. امید که با تدبیر شما که کوهی از تجربه و توان هستید، این امر محقق شود و نسیم فرهنگی دریا به روحیه و رفتار ایرانیان طوری بوزد که همه به سمت دریا کوچ کنند نه به سمت خشکی. 
•پایگاه اجتماعی فعالان دریایی در جایگاه مناسب نیست. نبود کانون های اجتماعی و فرصت فعالیت اجتماعی اهالی دریا، نقص بسیار بزرگی است. برای مثال، نبود کانونی برای بازنشستگان دریایی کشور تحت عنوان «انجمن پیشکسوتان دریایی ایران» واقعا آزاردهنده است. مکانی که می توان از آن هم برای نوجوانان و جوانان انگیزه دریایی ایجاد کرد، هم پیشکسوتان بزرگ دریایی را کرامت بیشتر بخشید و هم از توان و تجربه آن ها اندوخته های علمی-تجربی بزرگی برگرفت. چه کسی و چه چیزی می تواند این جالی خالی را پر کند؟
آن چه به عنوان چند نمونه و چند نشانه برشمردیم، بخش کوچکی است از موج بزرگ نقص و نقصان در حوزه دریایی کشور. مددی می‌خواهد که این موج را بشکنیم و دریای آرام و امیدبخش را به ایرانیان نشان دهیم تا حرکت از خشکی به سوی دریا در هیمنه 90 میلیونی ببینیم. در کوتاه مدت شاهد توقف مهاجرت به سمت خشکی باشیم و در بلند مدت شاهد مهاجرت معکوس جمعیت به سمت دریا باشیم که در این صورت، سرمایه ها به صورت طبیعی به سمت دریا سرازیر خواهد شد. 
ما در روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد- که دریا را اقتصاد سرآمد می‌داند- آماده‌ایم تا در بخش فرهنگی و اجتماعی، در طراحی مباحث فرهنگی و پر کردن خلاء ادبی، فرهنگی و هنری هم گام و همراه باشیم. بخش مهمی از بزرگان دریایی با این دیدگاه موافق هستند و آماده‌اند برای بازسازی و بهسازی افکار عمومی همراهی کنند. از شما انتظار داریم که پرچم این حرکت را برافراشته دارید تا همه با هم طرحی نو دراندازیم.
یادمان باشد بر اساس واقعیات تاریخی و نیز فرمایشات رهبر فرزانه و حکیم انقلاب اسلامی، «توجه به فرهنگ و اجتماع به عنوان اصلی ترین زیرساخت ها مهم و ضروری است».