سکوت نکنید و توسعه دریایی ایران را مطالبه کنید
​​​​​​​گروه راهبردی-ایرج گلشنی-  دهه ها انتظار کشیدیم  تا دریا در سطح آرمانی معنا پیدا کند. دهه ها کوشیدیم که بگوییم ایران یک کشور دریایی است. دهه ها تلاش کردیم بفهمیم و بفهمانیم که دوری ایران و ایرانی از دریا یک توطئه حساب شده استعماری است. دهه ها خون خوردیم تا بدانند راه توسعه واقعی کشورها از دریا می گذرد. روزگار سختی رفت تا مشخص شود اصلی ترین مسیر امنیت کشور ما از دریاست و بیش از هر جا، از مسیر دریا می توانیم سود یا زیان ببریم.  
این همه، با شروع سخنان رهبر انقلاب اسلامی در باره دریا و تاکید بر «گنج پنهان» معنا دار شد و سپس بعد از بیش از یک دهه به «ابلاغ سیاست های کلی توسعه دریاپایه» رسید. مسیری سخت و طولانی طی شد تا به این جا رسیدیم. یعنی آبان سال گذشته.  ماه ابلاغ سیاست های کلی.  
یک  سال از ابلاغ گذشت. چیزی به آبان نمانده است. اما همچنان اندر خم یک  کوچه هم نیستیم. هیچ اتفاق مورد انتظاری رخ نداده است. همت ها و تلاش بر اساس همان آمارهای گزاف و تخیلی دولتی ها تعریف شد. در بر همان پاشنه دارد می چرخد و ابلاغ سیاست های می رود که فراموش شود. 
هیچ تکانه و یا هیجانی خاص برای تحقق سیاست‌ها نیست. هیچ برنامه‌ای به رغم تاکید و دستورات، تدوین نشده است. هیچ بحث و فحصی در نگرفته و همچنان دریا مساله دست چندم سیاست مداران و دولتی هایی است که پول دریا زیر دست شان است و نگاه شان به خشکی. 
در این بحبوحه، چه باید کرد؟ مسئولیت و رسالت اهالی دریا چیست؟ چه می توان کرد؟ در این باره ، چند  کلامی با اهالی دریا سخن  می‌گوییم:

هم اندیشی با مسئولان
به نظر می‌رسد، اولین و شاید مهم ترین کار این باشد که با استفاده از رسانه‌ها، دیدگاه های خود را مطرح کنید و به نحوی، به مسئولان ذی‌ربط مشاوره بدهید. باور کنید آگاهی و اطلاعاتی  که  برای  شما عادی  است، برای اغلب مسئولان ما مبهم است. اطلاعات شما حکم گنج دارد که در دایره ذهن مسئولان می‌تواند بازار طلایی ایجاد کند. این که سکوت کنید و بگویید ما بارها گفته ایم و با این بهانه کنار بکشید، نه تنها چیزی درست نمی‌شود، بلکه ماجرای توسعه دریایی باز به افسانه تبدیل خواهد شد. 

مطالبه‌گری اجرای سیاست‌ها
باید بخواهید. باید اجرای سیاست‌ها را مطالبه کنید. باید مطالبه‌گر حق دریا باشید. باید به  هر روش فرهنگی و  مدنی مناسب مسئولان را هدف قرار دهید. چرا برای شما تاخیر در اجرای سیاست ها عادی است؟ چرا دغذغه نشان نمی‌دهید؟ چرا فردی یا جمعی نامه ای به رییس جمهور، رییس مجلس یا رییس دستگاه قضا ارسال نمی کنید؟ چرا از رسانه ها برای هشدار و بیدارباش به آن ها استفاده نمی کنید؟ مطالبه گری اگر نباشد، فکرها دریایی نمی شوند و تصمیم ها به سمت دریا راه باز نمی کنند. باور کنید خیلی از این مسئولان بنا به رسته و شغل و تخصصی  که دارند، هرگز چند متر وارد دریا نشده اند.  دریا درک نشده است و این را شما بهتر از هر کسی می دانید. 
روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد در اختیار شماست. دربست در اختیار شماست. پل ارتباطی بین شما و مسئولان میانی و عالی برای مطالبه گری برای دریا. این کاری است که از ما بر می آید. شما هم از خود بپرسید چه کاری از شما بر می آید. 

مسئولان دریایی کافی نیستند
بخش مهمی از مسئولان دریایی، دولتی هستند. یعنی خود این ها چشم به فکس دبیرخانه دوخته اند که دستوری از بالا بیاید. این ها خود از منتظرانند و کما این که بسیاری از آن‌ها جان می‌دهند برای حفظ وضع موجود. من که مسئولیتم را دارم، مقامم را دارم، حقوق و مزایایم را می‌گیرم، دیگر چه عجله ای دارم که سیاست‌ها اجرایی بشوند یا نشود! کما این که اگر اجرایی شوند، ممکن است من جایگاهم را از دست بدهم. عاقلان می گویند سری که درد نمی کند، دستمال نمی بندند. بگذار ببینیم چه می‌شود!
آیا شما نیز همین طور استدلال می‌کنید؟ منتظرید ببینید چه می‌شود؟ قرار است چه شود؟ یکسال گذشت و هیچ. سال دیگر هم بگذرد و هیچ؟ این است مسئولان دریایی در این بخش برای فشار آوردن به دولت مرکزی –به خصوص رییس جمهور- و  ایجاد حرکت برای اجرای ابلاغ مقام معظم رهبری کافی نیست.  
مسئولان دیگر در بخش خصوصی هم ممکن است همچنان مماشات بکنند. البته جمع بزرگی از آن ها واقعا مشتاقانه به دنبال راه و  چاره هستند؛ اما آن ها هم نباید احساس تنهایی کنند. همه با هم در کنار هم  دریا را بر سر مسئولان فریاد  بکشیم و نشان دهیم که جمعیت دریایی چگونه مواج می شود و موج برمی دارد. 
از این رو، هر کس در هر جایگاهی که هست، می تواند به مقدر سهم خود به توسعه دریایی کمک کند و اجرای سیاست ها را بخواهد. این خواستن، نه تنها حق طبیعی شماست، بلکه تکلیف شرعی شما هم برای اجرای امر ولی نیز هست. از این رو، در کنار هم قرار بگیرید و صرفا منتظر مدیران دستوری نمانید. این‌ها برای آب خوردن هم منتظر دستور از بالا هستند، چگونه ممکن است برای کارهای بزرگ پیش قدم شوند. دیپلماسی سیاسی جای مدیریت دولتی را گرفته است. هر اتفاقی که پیش می‌آید بهانه‌ای است برای توقف و ببینیم چه می‌شود. این یک قاعده است که در دانش مدیریت به آن «اجتناب آرام» می گویند. مدیران دولتی دست به عصا هستند. مدیران بخش خصوصی هم گاهی ملاحظات خاص خودشان را بهانه می‌کنند و عصا به دست می شوند. اما اگر حرکت جمعی و گسترده باشد، این ها هم برای توسعه دریا دل باز می‌کنند. 

صف اول: کارشناسان دریایی
در  این میانه، کارشناسان دریایی، نخبگان و پیشکسوتان و صاحبان نظر و تجربه در صف اول هستند. ما همه پشت سر اینان قرار داریم. سخن کارشناسی و پخته یک پیشکسوت، بسیار می تواند موثر باشد. بیان نظر یک نخبه دریایی، بسیار کار ساز است. کارشناسان می توانند اطلاعات لازم را برای تصمیم سازی و تصمیم گیری ارائه کنند و در این مطالبه گری بزرگ در خط مقدم دریایی ها قرار گیرند. 
یادداشت، تحلیل و مصاحبه سه روش مناسب برای کارشناسان است که می توانند افکار عمومی از یک سو و افکار مسئولان را از دیگر سو در مجمع مطالبه دریا قرار دهند. نقطه  نظرات‌تان را طی یک یادداشت یا تحلیل دقیق به رسانه‌ها ارسال کنید. همه  رسانه‌ها استقبال خواهند کرد. ما در  روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد علاوه بر استقبال، حاضر به  کمک هستیم. در تنظیم و تدوین می‌توانیم  کنار شما باشیم. برای مصاحبه هم کافی است به یکی از رسانه ها زنگی بزنید. گرچه عموم رسانه‌ها- غیر از اقثتصاد سرآمد- به طور تخصصی و ویژه روی محور دریا متمرکز نیستند، اما به هر حال، فضایی برای پرداختن به اخبار و مباحث دریایی دارند و البته آن‌ها هم مشتاق به اجرای سیاست‌ها و توسعه دریایی ایران هستند. 
آن چه مهم است این است: سکوت نکنید و توسعه دریایی ایران را
 مطالبه کنید.