بی شک حقوق یکی از رشته های جذاب دانشگاهی ست که سیاستمداران به نامی را  در جهان شیفته خویش ساخته است.کافی ست در میهمانی، تاکسی، مترو یا هواپیما بگویی که دانش آموخته حقوقی ، آن وقت است که بغل دستی لب به سخن می گشاید و از مشکلات حقوقی می‌پرسد و بخت برگشته آن حقوقی که می بایست با اطلاعات ناقص گفته شده و در مدت کم با علم غیب ، قضیه را با شکواییه ای ختم به خیر گرداند اما وقتی یک وکیل باشد ، کارتی از جیب در می آورد و می‌گوید با دفتر قراری را هماهنگ بفرمایید ، در خدمتتان هستم.خوب می‌دانیم خیلی از حقوقی ها که پشت آزمون وکالت جا مانده اند ، گاها علمی فراتر را دارا هستند اما با محدودیت های ظرفیت و تخصصی و تفسیری شدن آزمون ، رقابتی نفس گیر و طاقت فرسا را پیش روی خویش دارند.حال که مجلس شورای اسلامی در حال بررسی طرح ساماندهی مجوزهای کسب و کار است و در زمینه بحث وکالت برای ده‌ها هزار نفر حقوقدان ، روزنه امیدی را میان‌شان ایجاد کرده ، صدای فریاد از تریبون ها بلند شده است که دانش حقوقی را می‌خواهند تقلیل بدهند اما این دوستان از یک پاسخ عاجزند که چاره کار چیست؟
ده ها هزار حقوقدان بی‌کار !
برخی از این مخالفین خود بدون آزمون بر مسند وکالت نشسته اند یا در آزمون هایی گزینش شده اند که برعکس روزگار امروز فقط مواد قانونی پرسیده شده است و امروز به نام دفاع ، چراغ امید را در حقوق ، نیمه تاریک گذاشته اند.گرچه در پیشگاه اکثریت این صنف از زنان و مردانی که بی ادعا این ردای مقدس را بر تن دارند و مدافع حق هستند ، می‌بایست ادای احترام کرد و تعظیمی به پاس ارادت در پیشگاه تلاش هایشان به جا آورد.پرونده هایی که متاسفانه به جهت حق الوکاله هایی نسبتا سنگین در جامعه ، بدون وکیل اقامه می‌شود و به جهت نداشتن دانش حقوقی و آشنایی دادرسی رای دادگاه را می بازند !