علیرضا محجوب در یادداشتی به بررسی واژه «فقر» و آسیب‌شناسی آن در جامعه پرداخت. به گزارش اقتصادسرآمد .در این یادداشت آمده است: اِنَّ اللهَ سُبحانَهُ فَرَضَ فی اَموالِ الأَغنیاءِ أَقواتَ الفُقراءِ فما جاعَ فقیرٌ اِلاّبِما مَنعَ غنیٌّ. - خداوند سبحان، آذوقة فقرا را در اموال اغنیا قرار داده است، هیچ فقیری گرسنه نمانده مگر به سبب آنچه که ثروتمندی از او دریغ داشته است. (نهج‌البلاغه، کلمة ۳۲۰). واژه فقر که به اندازه کافی می‌تواند به هر صاحب دردی درد فقر و فقیر را منتقل کند اگر چه نشانه یک بیماری اجتماعی و یک دردی است که بر خلاف آنچه که شایع است، فقیر آن را تولید نمی‌کند. آن‌ها که ندارند به معنی آن نیست که نمی‌توانند داشته باشند، بلکه همانطور که از جمله مولای سخاوت علی (ع) برمی‌آید، آنان که مانع رسیدن فقرا به حقوقشان می‌باشند در حقیقت انگشت اتهام به سوی آنان است. مولاچه زیبا به این مفهوم در جمله‌ای پرداخته است که «هیچ فقیری گرسنه نمانده مگر به سبب آنچه که ثروتمندی از او دریغ داشته است» پس ما انتظار نداریم وقتی نام فقر به میان می‌آید فقط با صندوق صدقات یا اقدامات امدادی و یا حتی با پرداخت یارانه و از این قبیل اقدامات به موضوع فقر پاسخ داده شود. هیچ مُسَکنی بی‌اثر نیست، اما پر اثر نیز نیست. آنچه که در روزجهانی مبارزه بافقر باید نوشت اقدام اساسی برای عمل به این معناست که مقررات بین المللی و مقررات ملی کشور‌ها باید در جستجوی ممانعت از تولید ارزش اضافی و ثروت‌های حاصل از اقدامات تبهکارانه و غیرقانونی آیند. حق فقرا در حساب‌های بانکی اغنیا است. حق فقرا را باید ستاند. ریشه غارت آنان را خشکاند.
مادامی که ثروت‌های نامولد می‌توانند سود‌های نجومی بدست آورند و مادامی که بانک‌ها در همه عالم به خلق پول می‌پردازند و تا زمانی که تورم جیب فقرا را خالی می‌کند، فقر باقیست و چون فقر باقیست مبارزه با آن بدیهی‌ترین وظیفه ماست. امیدواریم همه نهادهای مسئول و همه کسانی که می‌خواهند برای مبارزه با فقر قدمی بردارند بدانند تا زمانی که از نابرابری کاسته نشود و شاخص برابری به صفر نزدیک نشود، سفره گرسنگان همچنان تهی خواهد بود. اینک زمان آن رسیده که همگان به ویژه آنان که درد فقرا را دارند و آن‌هایی که دلشان برای اسلام می‌تپد و همه کسانی که حضرت علی (ع) را به عنوان مقتدای مبارزه با فقر می‌شناسند به پا خیزند و در کنار اقدامات اصلاحی و یا امدادی به نفع محرومان، مستضعفان و فقرا نظام ناعادلانه را که سرمایه داری موجد آن است تحت فشار قرار دهند تا حرکت به سمت برابری‌ها بیش از حرکت به سوی نابرابری گردد.
فاصله‌ها و شکاف‌های طبقاتی پر شود تا بتوانیم بگوییم فقر در حال نابودی است ولی متاسفانه امروز ناچاریم بنویسیم فقرا در حال نابودی هستند و فقر همچنان به پیش می‌تازد. به امید یک کوشش همه گیر برای مبارزه با فقر به نفع فقرا. ان شاءالله.