عضو هیئت‌مدیره بانک صادرات ایران، «اعتبار» را حلقه مفقوده نظام تأمین مالی دانست و تصریح کرد: «زنجیره تأمین» یکی از راهکار‌های اصلی احیای مجدد اعتبار در نظام بانکی است.به گزارش اقتصادسرآمد، امیر یوسفیان؛ نایب‌رئیس هیئت‌مدیره بانک صادرات ایران درباره سیاست دولت سیزدهم برای هدایت اعتبارات بانکی به سمت تولید در قالب طرح تأمین مالی زنجیره‌ای که با همکاری نظام بانکی و صنایع بزرگ آغاز شده اظهار کرد: یکی از مشکلات بزرگ کشور این است که برای استمرار وضع فعلی، توان امکان تأمین هزینه‌های واحد‌های مختلف اقتصادی تنها با منابع ریالی وجود ندارد.وی توضیح داد: مثلاً یک بنگاه تولیدی به بانک مراجعه می‌کند و می‌گوید برای کاری که سال گذشته با ۱۰۰ واحد ریال انجام می‌داده امسال نیاز به ۲۰۰ واحد ریال دارد، یعنی نیاز بنگاه‌ها دوبرابر شده درحالی‌که رشد منابع بانکی حتی ۵۰ درصد هم نبوده است؛ بنابراین اگر نظام بانکی به این کارخانه ریال بدهد باز هم ۵۰ درصد کاهش تولید خواهیم داشت وی تأکید کرد: حلقه مفقوده در این زمینه موضوع «اعتبار» است. ما در کشور مشکل اعتبار داریم که دو علت دارد؛ یکی موضوع تحریم است که باعث می‌شود نتوانیم از اعتبارات خارجی استفاده کنیم. مشکل دوم تورم است، چرا که در این شرایط هیچ کس نسیه نمی‌فروشد. شما اگر نسیه را حتی با ۴۰ درصد سود هم بفروشید باز هم در پایان سال ضرر کرده‌اید، چون ممکن است تورم بیش از آن باشد؛ بنابراین به دلایل گفته شده فعالیت اعتباری در کشور رونق نمی‌گیرد و با محدودیت مواجه است.یوسفیان یادآور شد: همه از بانک ریال می‌خواهند و کسی اعتبار درخواست نمی‌کند. حال در این بین زنجیره تأمین می‌تواند اعتبار را بازگرداند. به این صورت که من به اعتبار یک سند تعهد آور از شما کالا خریداری می‌کنم و شما به پشتوانه این سند از فرد دیگری کالا می‌خرید و نفر آخر این سند را به پول تبدیل می‌کند. به‌این‌ترتیب با یک واحد پول به اندازه سه واحد پول کار انجام شده و هدف زنجیره تأمین همین است.وی ادامه داد بانک صادرات ایران در قالب «طرح طراوت» و «طراوت توسعه»، سال گذشته زنجیره تأمین را عملیاتی کرده و ۷۸۰ هزار میلیارد ریال اعتبارات اسنادی ریالی صادر کرده است. این اعتبارات اسنادی ریالی به معنی خرید اعتباری هستند، حال اگر این اعتبارات توسط نفر دوم نقد نشود و با این ال‌سی‌ها کالای دیگری را بخریم، گام اول زنجیره برداشته می‌شود و به همین ترتیب زنجیره‌های بعدی نیز تشکیل می‌شود و کار به جایی می‌رسد که هیچ کس پول دریافت نکند؛ بنابراین ما بدون اینکه به پول نیاز داشته باشیم و به تورم دامن بزنیم تأمین مالی را صورت می‌دهیم.