نمی دانم نوشتن درباره ی قلم در روزی که به عنوانِ «روز قلم» نام گذاری شده است چه سود و ثمری دارد؟!آیا نوشتن درباره ی رسالت و تعهدِ قلم و منشاء آگاهی بودنِ اهل قلم ،چیزی است که تا به حال کسی نخوانده باشد یا به گوشش نخورده باشد؟بسیار بعید است که چنین باشد و به گمانم بی سوادترین و کم هوشترین و ناخردمندترین آدمها نیز از ارزشِ قلم و اهمیتِ وجودی اهل قلم مطلع اند. اما اطلاع از یک موضوع یک چیز است و آگاهی و درک و شعور دریافتی به واسطه ی این آگاهی یک چیزِ دیگر.
عصر ما عصر اطلاعات است اما متاسفانه و دست کم برای بخشی از ما عصرِ آگاهی نیست. بسیاری از ما خبرداریم که نوشته ها و نویسنده ها می توانند پدیده ها و آدم های مهمی تلقی شوند اما نمی دانیم و نادانیم براین که همین نوشته ها و نویسنده ها به چه کار می آیند و چه کاربردی دارند و اصلا بود و نبودشان چه اهمیتی می تواند داشته باشد. باور کنیم که قضیه به همین سادگی است و تقصیر یکی دو نفر هم نیست، همه ی آن بسیارانی که برخی هاشان هیچ کاره اند و برخی هاشان همه کاره، خواسته و ناخواسته دست به دست هم داده اند تا ندانند و نفهمند که قلم وصاحب قلم و آنچه می نگارد، چه اهمیتی حیاتی در فرهنگِ یک دوره ی تاریخی می تواند داشته باشد. اهمیتی که با هیچ فعل و انفعال دیگربشری قابل مقایسه نیست و به نوعی به وجود آورنده ی شناسنامه ی معرفتی و هویتی انسانیست. در سوی دیگر اما اهالیِ راستین و درستینِ قلم و خردمندانِ قلم شناس و دانش فهم، آنقدر دستشان از همه چیز و همه جا کوتاه شده و بی پشت و پناه شده اند که هر چه در ستایش قلم و تاثیر گذاری آن بر فرهنگ و هویت فرهنگی بنویسند و بگویند جز خودهای اندکشان هیچ کس را گوش شنوای شنیدن نیست که نیست. برای همین استِ که قلم و صاحبِ قلم تنها ترین موجوداتِ این روزگار شده اند و اسامی چون «روزقلم» برای روزهایی همانند چهاردهم تیرماه و برخی شعارهای هرازگاهی، دلشاد و امیدوارشان نمی کند به روزی که قدرِ قلم و اهلش و سهم بسیار بزرگِ آنها در فرهنگ سازی و هویت نویسی فرهنگی ،شناخته و ادا گردد. ولی با این همه احوالِ ناخوش، روز قلم ،خجسته وخوش بر همه ی قلم داران و قلم رانان و قلم شناسان 
و قلم دوستان.
 تا بوده چنین بوده و تا هست چنین است.
*نویسنده و کارگردان تئاتر