جواد نبوتی- صدای پای عید فطر که می آید، دل مومن بر سر دو راهی آمدن عید رمضان و رفتن ماه رمضان بلا تکلیف است؛ از آمدن آن یکی دلشاد باشد یا از رفتن این یک محزون؟! عید فطر از اعیاد مقدس اسلامی است و در اسلام محصول ضیافت خداست. هروقت سفره خاصی پهن شد و عده ای درکنار آن سفره الهی به ضیافت موفق شدند، برای آنان عید است. عید فطر، عید پایان یافتن رمضان نیست، عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است، چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می‌شود. رمضان کوره ای است که هستی انسان را می سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر بر می آورد. فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بلکه بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. عید فطر روز متبرک به بوی روزه و ذکر و راز و نیاز، روز بازگشتن به فطرت درونی باز، روز آغوش گشودن برای پرواز، روز شنیدن خوش الحان ترین آواز، روز با دل شدن دمساز، روز صعود برای فراز، روز عشق و معرفت و ایجاز، روز مهر و بلوغ و اعجاز، روز شکوفه های مولود سحرناز، روز با فرشته ها شدن همراز، روز تماشای اندوخته صوم و نماز، روز وصال هر بنده مملو ز ذکر و راز و نیاز، روز رمزگشایی محرم راز، روز پرخیر و برکتش آغاز، روز تولد خنده، روز دعای پاینده، روز جشن فرخنده، روز شاداب و سرزنده، روز امید یابنده است. عید سعید فطر، عید سلام و صلات و صلوات، عید رحمت و رافت و برکات، عید برشمردن حسنات، عید بازگشت به پاکی ها و خداجویی و برائت از گناه، و روز شناخت مسیر برای فتح قله های رفیع انسانیت و عید بارش ادعیه بر اندام بشریت و اوج طاعت و عبودیت و روز سربلندی در عبادت و درک رنج آدمیت است.  عید فطر از بوی یاس و نرگس بر مسلمانان تبریک و تهنیت باد و طاعات و عبادات همه رمضانیان سحرخیز مقبول درگاه الهی.