ایرج گلشنی- اين روزها، اذهان دريايي‌ها مشغول بزرگداشت روز دريانورد است و در اوصاف و خصائص دريانوردان سخن‌ها به ميان آمده است. در اين بحث و فحص‌ها و همايش‌ها و جشن‌ها، دو نكته مغفول مانده كه مايلم در اين يادداشت به آن‌ها اشاره كنم:
نكته اول: خدمت و خدمات دريانوردان، ساكت و خاموش است. از آن‌جا كه در عمق درياها و اقيانوس‌ها انجام مي‌شود، از دسترس خبر و دوربين و عكس‌ها خارج است. 
اگر نگاهي بيندازيد به صفحات گوگل و عكس‌هاي حوزه دريانوردي را جست‌وجو كنيد؛ متوجه مي‌شويد كه اغلب عكس‌ها قديمي و تكراري هستند. اين نشان مي‌دهد كه حوزه خبر و عكس و فيلم دريانوردان فقير است و چه خوب است كه دست‌اندركاران روابط عمومي در دستگاه‌هاي مرتبط با دريانوردي، آستين همتي بالا بزنند و اين ضعف را پوشش دهند.
خدمت خاموش دريانوردان باعث شده كه ارزش زحمت‌هاي آن‌ها كمتر ديده شود و مردم با اين عزيزان كمتر آشنا باشند؛ اين در حالي است كه قدرت افكار عمومي براي پشتيباني از برنامه‌ها و سياست‌ها را به خوبي مي‌دانيم. 
همچنين روابط‌ عمومي‌ها مرتبط همكاري كنند تا رسانه‌ها خبرها و گزارش‌هاي بيشتري از دريانوردان منتشر كنند.
نكته دوم: آن چه در روز بزرگداشت دريانوردي اتفاق مي‌افتد، يك سلسله برنامه‌ها براي شخصيت‌هاي حقيقي و حقوقي داخلي و مرتبط با دريا و دريانوردي برگزار مي‌شود؛ اين در حالي است كه افكار عمومي و كافه مردم از اين رويداد كنار گذاشته مي‌شوند و آن‌ها در جريان اين روز و ارزش‌هاي اقتصادي و اجتماعي آن قرار نمي‌گيرند.
نسبت به اين نقيصه بارها يادآوري كرده‌ايم و باز هم تاكيد مي‌كنيم كه افكار عمومي(مردم) به خصوص نوجوانان و جواناني كه قرار است در آينده نزديك، ملوانان، افسران و كاپيتان‌هاي ما باشند، بايد و بايد در جريان رويدادهاي دريايي-مانند روز دريانورد- قرار بگيرند تا در شعاع فرهنگ‌سازي دريايي قرار بگيرند و آينده دريايي ايران را تضمين كنند.