محمود اولاد 
از هرکسی بپرسی، از کیفیت خودروهای داخلی به ویژه دو خودروساز معروف راضی نیست. چه کسی که از همان خودرو دارد و چه کسی که ندارد! همه از بدعهدی و تأخیر در تحویل خودرو یا شرایط نامعلوم پیش فروشها ناله ها سر می کنند. چه کسی که پیش خرید کرده یا کسی که نکرده! 
اما چه می شود که به محض اعلام پیش فروشی جدید، در کمتر از ۴۵ دقیقه اعلام می شود که ظرفیت تکمیل شد! چرا همان مردمی که می نالند و «بی اعتماد» به وعده های تحویل سر موقع هستند و بارها تجربه این بی اعتمادی را دارند، کماکان برای پیش خرید صف می کشند؟ آیا آنها فریب می خورند؟ آیا آنها دچار فراموشی گذشته می شوند؟ آیا منطق اقتصادی ندارند؟ آیا به قول برخی ها که در گروهها می نویسند و با پوزش «فرهنگ ندارند!»؟ آیا «اعتماد» به گفته مسئولین در مردم موج میزند؟ چه دلیل منطقی برای این رفتار وجود دارد؟
در اقتصاد، اصطلاحی است تحت عنوان «پول داغ». در شرایط تورمی که روز به روز قیمت ها بالا میرود، هیچ کس تمایلی به نگهداری پول نقد ندارد چون دائما ارزش آن در حال کاهش است. اگر امروز میتوان با هزار تومان یک عدد نان خرید، هیچ معلوم نیست که فردا بتوان خرید! بنابراین، همه در تلاش هستند که هیچ پول نقدی نزد خود نگه ندارند و به محض دریافت پول، در اولین فرصت آن را به کالائی تبدیل کنند. گویی سکه های داغ دست آنها را می سوزاند و سعی میکنند سریعا آنها را به دست دیگران منتقل کنند. به همین خاطر، در شرایط تورمی، فشار تقاضا بسیار بالاست و رونق فعالیتها وجود دارد. در چنین شرایطی، تلاش برای حفظ ارزش پول، مردم را به سمت تقاضای کالاهای سرمایه ای یا کالاهایی که سوداگری در آن رواج دارد، می کشاند. یعنی خرید و نگهداری ارز، سکه و دلار و خودرو و مسکن.                                                                                                  ادامه در صفحه۲