»  90 روز گذشت؛ طبق قرار  دولت می بایست  برنامه سیاست های دریامحور را تدوین و اعلام کند
»  روزهای پُر خبر و پر مصاحبه حوزه دریامحور را پشت سرگذاشتیم
گروه راهبردی – ایرج گلشنی - زمان، اكسيري است كه بايد «سرموقع» صرف شود. تاريخ مصرف زمان، در «دوره وضعيت مناسب» است. وضعيت مناسب كه بگذرد، زمان حرام مي‌شود. در مديريت زمان، به اصول هماهنگي، هم‌فكري و همكاري حرفه‌اي تاكيد مي‌شود تا هيچ ثانيه‌اي تلف نشود. 
رعايت صحيح زمان، نياز به يك سازوكار مرتب و دقيق دارد. توجه كنيد به سازوكار يك ماشين. از لحظه پيچاندن سوييچ ماشين، تمام ابزارهاي لازم براي روشن شدن ماشين، به طور دقيق و به موقع عمل مي‌كنند تا ماشين روشن شود؛ مگر اين كه ماشين – يا يكي از قطعات- خراب باشد؛ در اين صورت، ماشين سر و صداي زيادي مي‌كند؛ اما روشن نمي‌شود!
اگر اين تمثيل، گويا باشد؛ شما به خوبي متوجه شده‌ايد كه ادامه اين نگارش به كدام سو خواهد رفت. ماشين سالم، بي‌سر و صدا روشن و آماده حركت مي‌شود؛ اما ماشين خراب با هزار و يك تق و توق، حاضر به روشن شدن هم نمي شود. اين خاصيت يك ماشين خراب است. 

سه ماه تا برنامه جامع سیاست های دریایی
سويچ ماشين توسعه درياپايه ايران با توجه ويژه رهبر انقلاب اسلامي و همت مجمع تشخيص مصلحت نظام چرخيد، اما آيا ماشين توسعه روشن شد؟ 
اولين قطعه اين ماشين به نام رييس جمهور، واكنش به موقع نشان داد و دستور داد دستگاه‌ها طبق سند، ظرف مدت سه ماه برنامه جامع و مانع توسعه دريايي ايران را فراهم و تقديم دارند؛ آيا چنين خواهد شد؟ آيا قطعات بعدي در راستاي حركت سويچ عمل خواهند كرد و ماشين بي‌ سر و صدا روشن خواهد شد يا بايد باز هم شاهد تق‌وتوق‌هايي مانند موارد مشابه باشيم؟
90 روز مورد نظر رييس جمهور، گذشت و ما فقط بايد اميدوار باشيم كه اقدامات جدي به وسيله سازمان‌هاي مورد نظر رييس جمهور شروع شده باشد. وقتي كه زمان به سرعت مي‌گذرد، براي رسيدن به روز پاياني، خيلي انتظار لازم نيست. زمان مثل برق و باد مي گذرد و ما در روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد، يك چشم به تقويم و يك چشم به سازمان‌هاي دوخته‌ايم تا ببينيم نتيجه چه حاصل مي شود؟ رويه گذشته و ماهيت اغلب سازمان هاي مرتبط با دستور رييسي را كه رصد مي كنيم، سقف امیدواري ما كوتاه مي شود؛ اما اميدواريم اين بار شاهد اقدام جهادي و انقلابي باشيم و به موقع برنامه ها به رييس جمهور برسد تا در سه ماهه بعدي، تكميل و در شعاع شش ماهه‌اي كه در سند مقرر شده است، چشم ما به جمال برنامه‌اي جامع و مانع براي توسعه دريايي كشور عزيزمان روشن شود. 

ساير قطعات برنامه عملياتي
دو قوه مقننه و قضاييه، دو قطعه مهم براي روشن شدن ماشين توسعه دريايي ايران هستند. در فرآيند روشن‌سازي ماشين توسعه، از روز ابلاغ تا كنون كه بيش از دو هفته مي‌گذرد، اما اين دو قطعه هنوز وارد مدار روشن سازي نشده‌اند. 
از ورود ساير قطعات كه گويا تا 22 قطعه مي‌رسد، بي‌خبريم؛ اما مي دانيم كه سه قطعه اصلي – مجريه، مقننه و قضاييه- در تعاقب سند ابلاغي هنوز كنار هم قرار نگرفته‌اند و خبري هم از دور همي آن‌ها با موضوع و محور سند ابلاغي توسعه دريايي منتشر نشده است. 
كنار هم قرار گرفتن اين سه، مي تواند بسيار مفيد باشد. حداقل از اين منظر كه ساير قطعات كوچك تر، جدي شوند و كار را محكم دنبال كنند. شايد گفته شود كه اين سه براي يك نشست سه جانبه براي بررسي سند، هنوز نياز به زمان و اطلاعات بيشتر دارند. اما به نظر مي‌رسد كه هر چه زودتر نشست سران سه قوا به مقوله سند بپردازند، نتيجه بهتري خواهد بود. بر اساس سند ابلاغي توسعه دريايي ايران: « قوه مجریه موظف است با کمک مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه و با بسیج دستگاه‌های مسئول، برنامه جامع تحقق این سیاست‌ها را، شامل تقدیم لوایح، تصویب مقررات و اقدامات اجرائی لازم در مهلت شش ماهه ارائه کند.» رييس جمهور براي جمع‌آوري و تدوين برنامه‌هاي سازمان‌ها 3 ماه فرصت داده است تا بعد از جمع آوري، فرصت سه ماهه ديگر براي جمع‌بندي و نهايي كردن آن‌ها وجود داشته باشد و سپس بعد از شش ماه، برنامه‌اي كامل، جامع و مانع كه تضمين‌كننده اجراي سند باشد را آماده نمايد. 
نظر به اين كه زمان اهميت و اولويت دارد، در اين شماره روزنامه دریایی اقتصادسرآمد به اين مساله تاكيد داشتيم تا وقت‌كشي نشود، امروز و فردا نشود و با همت والا و با سرعت و دقت كافي، همه سازمان‌ها و نهادهاي مرتبط با توسعه دريايي كشور، برنامه‌هاي خود را تقديم دارند.

برنامه ها آماده‌اند؟
اگر يك سازمان مرتبط با دريا، به طور حرفه‌اي و جدي وظايف و ماموريت‌هاي خود را دنبال كرده باشد، برنامه‌هايش آماده است و هيچ نيازي به فرصت ندارد. فرصت تدوين برنامه براي زماني است كه برنامه اي وجود نداشته باشد و سازمان مربوطه، تازه به يادش افتاده باشد كه «برنامه هم لازم است!» در چنين صورتي است كه بايد بجنبد و تلاش می‎کرد ظرف این مدت 3 ماه برنامه آماده كرده باشد.
از اين روست كه مي توان آماده بودن برنامه را به عنوان يك شاخص موفقيت براي سازمان‌هاي حوزه دريايي ايران در نظر گرفت. سازمان موفق، سازماني است كه برنامه‌هايش آماده و به روز است. و سازمان ناموفق آن سازماني است كه برنامه‌ مناسبي ندارد و آماده نيست. معلوم مي شود كه اين سازمان، سال‌ها بدون برنامه و بدون توجه به اصول مديريت، زمان سپري كرده است. 
به طور طبيعي بايد خشنود باشيم و بايد فكر كنيم كه همه سازمان‌ها برنامه‌هاي آماده دارند و طي ساليان سال، روي اين برنامه ها كار كرده‌آند و اكنون آماده تقديم هستند. با اين حساب، يك پرسش پيش مي آيد: «اگر سازمان‌هاي حوزه دريايي كشور موفق و قوي و طبق برنامه كار كرده‌اند و داراي برنامه‌ مدون و جامع و مانع هستند، اين فرصت 3 ماهه و شش ماهه براي چيست؟ آيا اين فرصت سه و شش ماهه به آن معنا نيست كه ما در درون سازمان‌هاي دريايي خود، داراي برنامه مناسب نيستيم؟ 
و باز اين ابهام زاييده مي شود: «اگر داراي برنامه محكم و استخوان‌دار در سازمان‌هاي دريايي نيستيم، ظرف مدت سه ماه چگونه مي توان به يك برنامه جامع و مانع رسيد؟»

90 روز گذشت
به هر روي، 90 روز از فرصتي كه رييس جمهور اعلام كرده بود، گذشت. اميدواريم بعد از اعلام برنامه های تدیون شده، شاهد ارائه برنامه اي با شكوه و اميدواركننده در حوزه اقتصاددریاپایه باشيم. ما در روزنامه دریایی سرآمد همچون جامعه دریایی ایران منتظر هستیم.