از غسالی تا شب بیداری با دارنده 100 مدال و جایزه ملی و بین‌المللی
گروه دریامحور - امید اسماعیلی - اصغر بشارتی عکاس خود آموخته قشمی است که دارای مدرک فوق دیپلم عکاسی و لیسانس مدیریت گردشگری و دانشجوی مدیریت جهانگردی است و از سال 1392 تا 1400 مدیریت موسسه فرهنگی هنری سیمای  بشارت قشم را عهده دار بوده است. . وی عکاسی و مستند سازی را از سال 1386 آغاز نموده و تاکنون موفق به چاپ دو اثر تالیفی از آثار عکاسی خود، با عنوان « رزیف » و « نگاه ها » شده است. وی تاکنون موفق به کسب بیش از ۷۰ مدال طلا، نقره، برنز و همچنین دیپلم افتخار در سطح ملی و بین‌المللی شده است. در گفت و گو با خبرنگار روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد از خودش و انگیزه هایش گفت که گرما و مهربانی یک جنوبی را در کلام دارد.

روزنامه دریایی سرآمد: به عنوان یک هنرمند شیفته و دلباخته دریا که وقت و انرژی زیادی را برای این موضوع صرف می‌کنید و در سطح ملی و بین المللی مطرح هستید، برای مخاطبان تنها روزنامه دریایی ایران خودتان را بیشتر معرفی بفرمایید؟
اصغر بشارتی: اصغر بشارتی متولد 1356 جزیره قشم. از 25 بهمن 1385 دوربینم را خریدم و از اول فرودین 1386 عکاسی را به صورت رسمی شروع کردم. علت خرید دوربین به علت خبرنگار بودنم در روزنامه دریا در استان هرمزگان بودم و با مرحوم دبیری نژاد کار می‌کردم. بنابراین در کنار کار خبرنگاری کار عکاسی هم کردم و این گونه عکاسی من شروع شد.

روزنامه دریایی سرآمد: برخلاف خیلی از ژورنالیست های کشور که به عکس کمتر اهمیت می دهند، در واقع تلاش شما این بود که عکس وقایع خبری را هم خودتان تهیه کنید و تولیدی باشد. چطور شد به سمت عکاسی طبیعت و دریا ـ در عمق و در سطح ـ رفتید؟
اصغر بشارتی: تا سال 1387 کار عکاسی خبری و طبیعت را انجام می دادم. در سال 1387، گروهی از عکاسان ملی با همراهی استادان افشین شاهرودی، افشین بختیاری، اسماعیل عباسی و چند تن دیگر به قشم آمدند. استاد عباس شاهرودی کارهایم را دید و از من پرسید: برای چی عکاسی می کنی؟
برای این سؤال 6 ماه دست به دوربین نزدم و به دنبال پاسخ این سؤال بودم و در نهایت تصمیم گرفتم برای دلم عکاسی کنم! البته در آن 6 ماه عکس های خبری می گرفتم و بعد از آن یک دوربین کامپکت گرفتم و یک سال عکاسی دنیای زیر آب را تجربه کردم.

روزنامه دریایی سرآمد: به عنوان یک خبرنگار باید بگویم که از دیدن عکس های شما لذت بردم  و می برم. عناوین مختلف کشوری و جهانی شما برای ما انگیزه بخش است که از شما سپاسگزاریم. از اینکه در جزیره قشم زندگی می‌کنید، چه احساسی دارید؟
اصغر بشارتی: من قشم را دوست دارم. می‌گویند قشم دو فصل بیشتر ندارد؛ در زمستان بارش باران را برای سرسبزی بعدی داریم و در تابستان فصل گرما که ماهی‌گیری و شنا رونق دارد.

روزنامه دریایی سرآمد: عکاسی شما در این بازه‌های زمانی چگونه است؟
اصغر بشارتی: در بهار و تابستان، کار زیر آب را انجام می‌دهم و بیشتر موقعیت ها و مکان‌ها را می بینم. من 5 دور با موتور دور قشم را چرخیدم و اگر شما یک عکس از قشم به من نشان بدهید، می‌توانم بگویم در کجاست و چه فاصله ای از قشم دارد. نقاط مختلف قشم را کاملاً می شناسم و برای همین عکاسی برای من راحت شده است. پاییز و زمستان، فصل طبیعت است و سراغ عکاسی طبیعت می روم.

روزنامه دریایی سرآمد: میانه‌تون با دریا چگونه است؟
اصغر بشارتی: من چرا عکاسی دریا را خوب انجام می دهم؟ من چرا عکاسی زیرآب را خوب انجام می دهم؟ من چرا عکاسی طبیعت را خوب انجام می دهم؟ من چرا عکاسی شب را خوب انجام می دهم؟ همه این به کارهای من در جوانی بر می گردد. برای این عکاسی دریا و زیرآب را خوب انجام می دهم، که کار من صیادی بوده و دریا را خوب می شناسم. آسمان را خوب می بینم برای اینکه نگهبان بودم و آسمان را زیاد نگاه کردم. چرا قاب بندی خوبی در عکاسی دارم؛ برای اینکه تعمیرکار موبایل بودم و نیاز به ریزبینی داشت.

روزنامه دریایی سرآمد: در گفته هایتان اشاره داشتید که عکاسی را برای دل خودتان انجام می دهید، منظورتان چیست؟
اصغر بشارتی: من نه عکس می بینم و نه فیلم! اما آنچه در دلم احساس می‌کنم که قشنگ است را ثبت می کنم؛ یعنی اول به دلم رجوع می کنم و بعد به هزینه های آن فکر می کنم. اگر من اول به پول آن فکر کنم، آن عکس به دلم نمی نشیند. برای همین سعی می کنم کاری را انجام دهم که به دلم نشسته باشد.

روزنامه دریایی سرآمد: ما وقتی با یک عکس مواجه می شویم فقط با تصویر آن روبرو می شویم، اما شما از ارتباط عمیق تر با آن صحبت می‌کنید؟
اصغر بشارتی: وقتی می خواهید یک عکس ثبت کنید، برخی جابجایی ها و تغییر زاویه ها که با قلب و مغز در ارتباط است می تواند در کیفیت عکس تفاوت ایجاد کند. مثلاً اگر بخواهم از شما عکاسی کنم با تغییر زاویه و ... می‌توانم جایگاه شما را عکس متفاوت نشان بدهم. اعتقادم بر این است که ما به عنوان یک کاربر با استفاده از یک وسیله یعنی دوربین، نقاشی های خداوند را می توانیم ثبت کنیم و ثبت هنر خداوند باید در دل عکاس بنشیند که خوب ثبت گردد.

روزنامه دریایی سرآمد: پس شما با دوربین، قاب‌هایی که می‌بندید و تصاویری که ثبت می‌کنید زندگی می‌کنید و لذت می برید. خانواده چقدر در موفقیت های شما سهیم‌اند؟
اصغر بشارتی: گفتم که شب ها برای عکاسی می روم! من چون کارمند روابط عمومی سازمان منطقه آزاد قشم هستم معمولا بایستی 24 ساعته برای تهیه گزارش در دسترس باشم. اکثر مواقع تا 8  و حتی 10 شب سرکار هستم و بعد از آن هم وقتی خانه می روم، نمی خوابم ماشین یا موتور را بر می دارم و به بیابان می روم و در موضع مد نظرم عکس هایم را می گیرم و دوباره صبح به سرکار می روم. اگر خانواده با من همراه نمی شدند و مانند بقیه باید در کنار خانواده می ماندم، موفق نمی شدم. در سال 1389 که کار تعمیر موبایل را کنار گذاشتم و فقط از طریق خبرنگاری و عکاسی اموراتم می گذشت، وضعیتی پیش آمد که به دلیل عدم فروش عکس ها، حتی تهیه اقلام اولیه زندگی مانند نان و برنج برایم مشکل شد و این اقلام را از خانه پدر تأمین می کردم با اینکه متأهل بوده و یک فرزند هم داشتم.
در سال 1388 یک مسابقه عکاسی زیر آب برگزار شد که دوربین نداشتم. دوربین را از یکی از دوستان قرض کردم و کاور آن را از یکی دیگر از دوستانم گرفتم و توافق کردیم که اگر جایزه را ببرم، دوربین و کاور را را از آن‌ها بخرم. در آن مسابقه، جایزه اول را گرفتم و توانستم دوربین حرفه ای زیر آب را بتوانم بخرم و کار حرفه ای عکاسی زیر آب را هم شروع کردم.

روزنامه دریایی سرآمد: از موانع کارهای خود بگویید؟
اصغر بشارتی: در واقع باید بگویم که برخی از دوستانم موانعی را برای کار من ایجاد کردند که از قضا باعث پیشرفتم شد. خیلی به قشم می آیند و فیلم کار کردند. الان 17 سال است که در روابط عمومی سازمان کار می کنم. کسانی به قشم می آیند شاید کارهای مرا دیده باشند اما خودم را نمی شناسند. مدیران وقت من هم اصلاً دوست نداشتند کسی مرا بشناسد؛ حتی اگر جوایز بین المللی را می گرفتم می گفتند که خبر آن را کار نکن! خدا خواست که اگر خبرم کار نشد، بیشتر تلاش کنم و موفق تر شوم. من به آن‌ها اهمیت نمی دهم، چون برای آن‌ها که عکاسی نمی کنم و برای دل خودم عکاسی می کنم.

روزنامه دریایی سرآمد: از اینکه به عنوان یک بومی قشم، از طریق عکس و حضور در جشنواره های ملی و بین المللی باعث آشنایی بیشتر مردم کشور و دنیا با قشم و هرمزگان می‌شوید به نوبه خودم از شما تشکر می‌کنم، از افتخارات صحبت کنید.
اصغر بشارتی: خیلی به جوایز و افتخارات توجه ندارم. تعداد زیادی از این دست رتبه ها و افتخارات نصیبم شد. فکر می کنم بیش از 100 جایزه ملی و بین المللی در زمینه فیلم و عکس کسب کردم که 35 جایزه برای فیلم‌ها بوده است. 5 جایزه مقام اولی و دو تای آن بهترین تصویربرداری در سطح بین المللی است. در زمینه عکاسی 10 طلا ، دو نقره و سه برنز جهان را به دست آوردم و بیشتر از 20 عنوان دیپلم افتخار بین المللی را کسب کردم و در ایران هم در زمینه عکاسی بیشتر از 30 بار به مقام اول، دوم و سوم نائل شدم.

روزنامه دریایی سرآمد: با این افتخارات، به نظر می‌رسد منزل‌تان شبیه یک موزه شده باشد،نه؟
اصغر بشارتی: تا سه سال پیش که دخترم کلاس پنجم بود، مدال‌هایم اسباب بازی دخترم بود. برای این‌که من دل به آن‌ها نبستم و همان طور که گفتم من برای دلم عکاسی می‌کنم. و بعد از آن، برخی از آن‌ها را در دفتر کارم گذاشتم و بعضی از آن‌ها هم در کمد خانه نگه داشتم.

روزنامه دریایی سرآمد: یعنی برای شما اهمیت نداشت؟
اصغر بشارتی: نه! اگر اهمیت داشت غروری سراغم می‌آمد و باعث می‌شد موفقیت‌های بعدی نصیبم نشود و کار از حالت دلی خارج شود و کارهای بعدی خوب شکل نگیرد.

روزنامه دریایی سرآمد: ما فکر می‌کردیم فقط در زمینه عکس فعالیت دارید، اما از موفقیت هایتان در حوزه فیلم گفتید، در این باره بگویید؟
اصغر بشارتی: در کنار عکاسی، فیلم های کوتاه 60 ثانیه ای و 100 ثانیه ای کار می کنم که تا الان حدود 16 فیلم شده است که همه آنها هم جزء برگزیده هاست و جایزه گرفتند. یک فیلم خانوادگی هم کار کردم که همسرم بازیگر فیلم بود و دخترهایم هم دستیار من بودند و عکس می گرفتند که جایزه بین المللی را برد. جایزه آن 10 هزار یورو بود که به دستمان نرسید و در فرانسه ماند. همان فیلم هم به عنوان فیلم اول در جشنواره داکا بنگلادش شد.
یک فیلم دیگری هم کار کردم که هم بازیگر آن و هم تصویربردار آن خودم هستم. چون شرایط خاصی بود کسی نبود که برایم بازی کند و مجبور شدم خودم بازی کنم و در آن زمان تصویربرداری هم نبود که کمکم کندو خودم مجبور شدم دو کار را انجام دهم و این فیلم هم بهترین فیلم داکا بنگلادش و هم بهترین تصویربرداری در ایتالیا را کسب کرد.

روزنامه دریایی سرآمد: شما در هر مسیری که وارد شدید، جایزه بردید که خیلی جالب است؟ آیا رقیب کم است یا اینکه به توانمندی های شما و نوع نگاه شما بر می‌گردد؟
اصغر بشارتی: لطف خدا شامل حالم شده و من یک وسیله‌ام که خداوند کمکم می‌کند. 

روزنامه دریایی سرآمد: رابطه شما با مردم چطور است؟    
اصغر بشارتی: اگر خودم تعریف کنم که درست نیست. باید از دوستان و مردم بپرسید. اگر رابطه ام با مردم خوب نبود، نمی توانستم با مردم زندگی
 بکنم.
روزنامه دریایی سرآمد: جایگاه شما پیش مردم خاص است؟
اصغر بشارتی: بنا به اعتقادی که دارم هر زمان وقت کنم کسی فوت کند، کار غسالی (طهارت فوت شده‌ها) هم انجام می دهم! تا بدانم که جایگاهم کجاست و آخر کار به کجا می رسم. در قبر هم می روم تا نسبت به وضعیتم آگاه بمانم.

روزنامه دریایی سرآمد: به نظر می رسد نوع نگاه شما، حالات عرفانی را وارد کار و زندگی شما کرده است. عجیب به نظر می‌رسد که بروید غسالخانه و مرده بشورید.
اصغر بشارتی: این کار ریشه خانوادگی دارد و در خانواده ما به صورت نسل به نسل در راه خدا این کار انجام شده است! پدرم، مادرم، پدربزرگم، پدرپدربزرگم و خواهرها و برادرهایم همه در راه خدا این کار را انجام می‌دهیم. من از 16 سالگی این کار را انجام می دهم.

روزنامه دریایی سرآمد: کار غسالی چه مقدار در رشد و پیشرفت کارت و نوع نگاهت در عکاسی اثرگذار باشد؟
اصغر بشارتی: این به صورت چرخه است که به دنبال هم قرار دارد. مرگ و قبرستان، باید انسانیت را در انسان زنده نگه بدارد. برخی حتی در نماز صف اول می ایستند، اما از انسانیت بویی نبردند! و آدم های پولداری که در ظاهر به بقیه کمک می کنند، اما در خانه خودش انسانیتی نیست. در حالی که سرانجام همه ما مرگ و قبرستان است که بقیه یا می‌گویند خدا بیامرزدش و یا خدا لعنتش کند! بهتر است گفته شود که خدا بیامرزدمان! 

روزنامه دریایی سرآمد: چه در عکاسی و چه در حوزه فیلم، از کدام کار رو بهتر دوست داشتی و نام می برید؟
اصغر بشارتی: عکس ها و فیلم هایم برای گذشته است و من باید به اثر بعدی‌ام فکر کنم. هر عکسی که گرفتم برای همان لحظه ثبت آن است و همان لحظه برایم شیرین است و بعد که نگاه می‌کنم شیرینی آن از بین می رود. باید دنبال فیلم و یا عکس بعدی باشم که برای شیرینی داشته باشد.

روزنامه دریایی سرآمد: یعنی اثری برایت خاص و خاطره انگیز باشد، وجود ندارد؟
اصغر بشارتی: نه!

روزنامه دریایی سرآمد: تا به حال در فستیوال‌های خارجی حاضر شدید؟
اصغر بشارتی: دعوت شدم، اما نرفتم! جشنواره های خارجی اسم بزرگی دارند و ایرانی ها به دنبال اسم بزرگتر هستند، باید به توانایی های مالی هم نگاه شود.

روزنامه دریایی سرآمد: یعنی به دلیل شرایط مالی نتوانستید در جشنواره های خارجی حاضر شوید؟
اصغر بشارتی: خُب من فقط یک کارمندم و حقوق کارمندی می‌گیرم و چندتا عکس هم می گیرم و می فروشم و درآمد خاصی ندارم. وضع مالی مناسبی نداشتم و در برهه ای همسرم دستبند خودش را فروحته تا زندگی ما پیش برود.
اگر پولی هم ذخیره کردم، به دلیل نوع کارم باید وسایل کار را تهیه کنم. دوربین ها عمر مفید خاصی دارند. من تا الان متأسفانه 11 دوربین در زیر آب خراب کردم. الان هم یک دوربین را برای تعمیر آوردم که گفته شد دیگر نمی‌توان تعمیرش کرد. تجهیزات کار من مصرفی است و پس اندازها را مصرف می‌کند.
اما من از زندگی ام راضی هستم، درآمد مناسبی دارم و بدهکار کسی نیستم. هر سال از بانک وام می گیرم تا وسایل کارم را به روز کنم. 

روزنامه دریایی سرآمد: در صحبت های قبل از و حین مصاحبه دائم از خانواده ات حرف زدی.
اصغر بشارتی: اگر دعای پدر و مادر و حمایت همسر و بچه هایت همراهت نباشد، کارهایت پیش نمی رود. آن‌ها هم باید راضی باشند. اگر از من راضی باشند، خداوند بر من رحم و همراهی خواهد کرد تا بتوانم عکس های خوبی بگیرم.

روزنامه دریایی سرآمد: به کارما و کائنات هم اعتقاد دارید؟
اصغر بشارتی: فقط خدا !

روزنامه دریایی سرآمد: از اینکه وقت گذاشتید، از شما سپاسگزاریم.
اصغر بشارتی:  من هم از شما ممنونم!