یافته‌های جدیدی از محققان نشان می‌دهد یخچال بزرگ منطقه جنوبگان موسوم به یخچال «روز رستاخیر» با سرعتی بیشتر ازآنچه پیشتر تصور می‌شد در حال ذوب شدن است و این امر احتمال بالا آمدن سطح دریاها را افزایش داده است. به گزارش اقتصادسرآمد از پایگاه اطلاع‌رسانی اسپیس/ Space، شماری از محققان در یک مطالعه بین‌المللی مشترک از کشورهای ‌آمریکا و فنلاند با استفاده از داده‌های صورت فلکی ماهواره‌ای رادار روزنه مصنوعی یا سار SAR/ Synthetic Aperture Radar توانسته‌اند برای اولین بار به شکل دقیق‌تر و عمیق‌تر زیر قطعه یخچالی روز رستاخیر (Thwaites Glacier) را با دقت مشاهده و بررسی کنند؛ به ویژه در بخش‌هایی که خط زمین نام دارد.این یخچال که به اندازه ایالت فلوریدای آمریکا وسعت دارد (بیش از ۱۷۰ کیلومتر) در صورت ذوب شدن کامل خطوط ساحلی را در سطح دنیا به کلی تغییر خواهد داد.بخش خط زمین در این یخچال جایی است که خط ساحلی یا کشند آب در صفحه یخی به صفحه‌ای شناور روی آب تبدیل می‌شود. فرایندهای فیزیکی در این قسمت موجب کِشند آب و از دست رفتن توده یخی در یخچال می‌شود و به همین دلیل است که مطالعه در مورد این بخش ضروری است.محققان کشف کردند این صفحه یخچالی یک منطقه مرزی با زمین تحت کنترل جزر و مد با عرضی بین ۲ کیلومتر تا ۶ کیلومتر دارد. نفوذ آب گرم دریا در طول جزر و مد بهاری به ۶ کیلومتر و بیشتر در داخل این صفحه می‌رسد.بر اساس این مطالعه که گزارش کاملی از آن در نشریه فرهنگستان علوم آمریکا منتشر شده است، این برخورد زیاد بین آب نسبتاً گرم دریا و یخچال طبیعی باعث آسیب‌پذیری در برابر آب گرم اقیانوس می‌شود؛ یعنی صفحه یخچالی یادشده سریع‌تر از آنچه مدل های فعلی ما پیش بینی کرده اند ذوب می شود.مایکل وولرشایم، یکی از محققان این مطالعه گفت: تاکنون، مشاهده برخی از پویاترین فرآیندها در طبیعت با جزئیات یا فراوانی کافی ممکن نبود تا بتوانیم آنها را بفهمیم و مدل‌سازی کنیم. مشاهده این فرآیندها از فضا و با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای رادار با اندازه‌گیری دقیق در سطح سانتی‌متری را در فرکانس روزانه ارائه می‌کنند، گامی رو به پیش در این زمینه است.این مطالعه در مورد یخچال یادشده باعث می‌شود دانشمندان بتوانند الگوهای خود را برای پیش‌بینی دقیق‌تر ذوب یخچال‌ها و در نتیجه افزایش سطح جهانی دریاها در سراسر دنیا بازبینی کنند.
اریک ریوگنوت استاد علوم زمین در دانشگاه کالیفرنیا در ارواین آمریکا و دانشمند ارشد پروژه آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا نیز در این مورد گفت: اگر این نوع برخورد اقیانوس با یخ را در الگوهای ورقه‌های یخی اعمال کنیم، شاید بتوانیم به شکل بهتری وقایع ۲۵ سال گذشته قرن حاضر را بازتولید کنیم که باعث می‌شود پیش‌بینی‌ها برای آینده نیز دقیق‌تر باشد.