اربابِ جهان، نوكران و مبارزان
غلامرضا مصدق- کشورها و مردم جهان درنگرش برخي از مسئولان و مردم ما دقيقاً به سه گروه «ارباب» و «نوکر» و «مبارز» تقسیم شده اند!
١- ارباب، آمريكا كه اربابِ ظالمِ جهان است
٢- نوكران، كشورهائي كه نوكري آمريكا را پذيرفتند.
٣- مبارزان، كشورهايي كه مقابل آمريكا ايستاده اند.
با اين نگاه بين دو وضعيت نوكري آمريكا يا مبارزه با آن، حالت سومي وجود ندارد، به عبارتي امكان ندارد كشوري در دنيا وجود داشته باشد كه نه نوكر آمريكا و نه در حال مبارزه با آن باشد. فقط دو انتخاب موجود است، نوكري يا مبارزه، از آنجا كه كشورهاي در حال مبارزه با آمريكا در دنيا كمتر از انگشتان يك دست هستند، مابقي ١٩٠ كشور دنيا از جمله چين، هند، برزيل، مالزي، فرانسه، ويتنام، تركيه، ايتاليا، آفريقاي جنوبي و غيره همگي يوغ بندگي و نوكري آمريكا را به گردن انداخته و استقلال كشور خود را به ارباب بزرگ باخته اند.
ویتنام يكي از كشورهايی است كه به زعم ما از گروه نوكرانِ آمريكاست و از عجايب عالم اينكه ويتنام حقارت بارترين شكست در طول تاريخ آمريكا را به اين كشور تحميل كرده است. جنگ آمريكا عليه ويتنام ٢٠ سال طول كشيد، ١٠ سال آن غير مستقيم با كمك به حكومت مورد حمايت آمريكا (ويتنام جنوبي) و ١٠ سال جنگ مستقيم كه منجر به كشته شدن بيش از ٢ ميليون ويتنامي و ۵۰ هزار آمریکائی شد. بعید است یک کیلومتر مربع از اراضی ویتنام، وجود داشته باشد که چند تُن بمب ارتش آمریکا روی آن نریخته شده باشد. جنگي كه در ١٩۵۵ شروع شد در ۱۹۷۵ با فرار آخرین آمریکائی از پشت بام سفارت آمریکا در سایگون بوسیله هلی کوپتر با شکست کامل آمریکا به پایان رسید. شکست آمریکا در این جنگ از کشوری فقیر و عقب مانده چنان دردناک بوده و هست که با وجود گذشت ۵۰ سال از پایان آن جنگ هنوز زخم آن برای ملت و دولت آمریکا التیام نیافته است. جمله معروفِ " گير كردن در باتلاق ويتنام" يكي از پر تكرار ترين گزاره ها در مورد اشتباه قدرت هاي بزرگ در ورود به جنگهاي معاصر است. هيچ كشوري در دنيا البته با فاصله نجومی نسبت به دیگر کشورهای عالم وجود ندارد که به اندازه ویتنامی ها در صحنه جنگ عملاً با آمریکا جنگیده باشد، بر همین مبنا بعید است ملتی در تاریخ معاصر پیدا شود که مثل ویتنام چنان هزینه سنگینی برای حفظ استقلال خود پرداخته باشد.
با اینحال همین ویتنام با آن سابقه دهشتناک قبلی با آمریکا، در حال حاضر رابطه اش با این کشور به گونه ای است که فقط در یک قلم، سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار به آمریکا صادرات دارد، تا آنجا که بزرگترین شریک تجاری ویتنام نه چین، که یکی از بزرگترین حامیانش در جنگ ۲۰ ساله با آمریکا بود، بلکه این آمریکاست که با اختصاص ۳۰٪ از کل حجم تجارت خارجی ویتنام بزرگترین شریک تجاری این کشور است.
بعید است به غیر از ما که به این تقسیم بندی سه گانه عجیب و غریب قائل هستیم، کسی در دنیا وجود داشته باشد که رابطه سیاسی - اقتصادی فعلی ویتنام را نوکری برای آمریکا بداند.
١- ارباب، آمريكا كه اربابِ ظالمِ جهان است
٢- نوكران، كشورهائي كه نوكري آمريكا را پذيرفتند.
٣- مبارزان، كشورهايي كه مقابل آمريكا ايستاده اند.
با اين نگاه بين دو وضعيت نوكري آمريكا يا مبارزه با آن، حالت سومي وجود ندارد، به عبارتي امكان ندارد كشوري در دنيا وجود داشته باشد كه نه نوكر آمريكا و نه در حال مبارزه با آن باشد. فقط دو انتخاب موجود است، نوكري يا مبارزه، از آنجا كه كشورهاي در حال مبارزه با آمريكا در دنيا كمتر از انگشتان يك دست هستند، مابقي ١٩٠ كشور دنيا از جمله چين، هند، برزيل، مالزي، فرانسه، ويتنام، تركيه، ايتاليا، آفريقاي جنوبي و غيره همگي يوغ بندگي و نوكري آمريكا را به گردن انداخته و استقلال كشور خود را به ارباب بزرگ باخته اند.
ویتنام يكي از كشورهايی است كه به زعم ما از گروه نوكرانِ آمريكاست و از عجايب عالم اينكه ويتنام حقارت بارترين شكست در طول تاريخ آمريكا را به اين كشور تحميل كرده است. جنگ آمريكا عليه ويتنام ٢٠ سال طول كشيد، ١٠ سال آن غير مستقيم با كمك به حكومت مورد حمايت آمريكا (ويتنام جنوبي) و ١٠ سال جنگ مستقيم كه منجر به كشته شدن بيش از ٢ ميليون ويتنامي و ۵۰ هزار آمریکائی شد. بعید است یک کیلومتر مربع از اراضی ویتنام، وجود داشته باشد که چند تُن بمب ارتش آمریکا روی آن نریخته شده باشد. جنگي كه در ١٩۵۵ شروع شد در ۱۹۷۵ با فرار آخرین آمریکائی از پشت بام سفارت آمریکا در سایگون بوسیله هلی کوپتر با شکست کامل آمریکا به پایان رسید. شکست آمریکا در این جنگ از کشوری فقیر و عقب مانده چنان دردناک بوده و هست که با وجود گذشت ۵۰ سال از پایان آن جنگ هنوز زخم آن برای ملت و دولت آمریکا التیام نیافته است. جمله معروفِ " گير كردن در باتلاق ويتنام" يكي از پر تكرار ترين گزاره ها در مورد اشتباه قدرت هاي بزرگ در ورود به جنگهاي معاصر است. هيچ كشوري در دنيا البته با فاصله نجومی نسبت به دیگر کشورهای عالم وجود ندارد که به اندازه ویتنامی ها در صحنه جنگ عملاً با آمریکا جنگیده باشد، بر همین مبنا بعید است ملتی در تاریخ معاصر پیدا شود که مثل ویتنام چنان هزینه سنگینی برای حفظ استقلال خود پرداخته باشد.
با اینحال همین ویتنام با آن سابقه دهشتناک قبلی با آمریکا، در حال حاضر رابطه اش با این کشور به گونه ای است که فقط در یک قلم، سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار به آمریکا صادرات دارد، تا آنجا که بزرگترین شریک تجاری ویتنام نه چین، که یکی از بزرگترین حامیانش در جنگ ۲۰ ساله با آمریکا بود، بلکه این آمریکاست که با اختصاص ۳۰٪ از کل حجم تجارت خارجی ویتنام بزرگترین شریک تجاری این کشور است.
بعید است به غیر از ما که به این تقسیم بندی سه گانه عجیب و غریب قائل هستیم، کسی در دنیا وجود داشته باشد که رابطه سیاسی - اقتصادی فعلی ویتنام را نوکری برای آمریکا بداند.

ارسال دیدگاه
عناوین این صفحه
-
دستگاههای دولتی و نظارتی نباید سرعتگیر بخش خصوصی باشند
-
افزایش ترانزیت ریلی با نوآوری و فناوریهای جدید امکان پذیر است
-
ضرورت توجه به «دریا» برای رونق صنعت گردشگری
-
اربابِ جهان، نوكران و مبارزان
-
کمک تخصصی ایران به روسیه برای دور زدن تحریمها
-
تمدن نوین اسلامی بدون دریا معنا ندارد
-
پمپاژ اخبار مثبت به بازار سهام
-
بهره برداری شهرک صنعتی جزیره بوموسی تا پایان بهمن امسال
اخبار روز
-
تصویب قیمت پایه و روش مولدسازی ۳۰ قطعه زمین، واحد تجاری، ملک و ساختمان
-
سرمایه گذاری ۲۴ همتی بخش خصوصی و دولتی در بندر چابهار
-
گرهگشایی در مسیر توسعه شیلات
-
حرکت قطار توسعه صنعت ریلی با صرفهجویی سوخت
-
تولید ۷۳ تن گوشت و ۹۰ کیلو خاویار
-
شیلات خراسان جنوبی در مسیر توسعه تجارت با افغانستان
-
حلقه طلایی ترانزیت منطقهای و امنیت اقتصادی شرق کشور
-
دیدار مشاور وزیر راه و شهرسازی در امور ایثارگران با مدیرعامل سازمان بنادر
-
کمبود نیروی انسانی مراقبت پرواز با جذب دانشجوی بورسیه برطرف میشود
-
تسهیل سرمایهگذاری و رفع موانع اداری؛ گامهای راهآهن برای رونق حملونقل مسافری
-
پیام تبریک وزیر راه و شهرسازی به نگهبانان بیدار ایمنی پروازها
-
هوشمندسازی، مهمترین پروژه در حال اجرا در سازمان راهداری و حملونقل جادهای است
-
توجه و تمرکز دولت برای ماندگاری کارکنان متخصص در دستگاههای حاکمیتی
-
چهار طرح نوآورانه برای قشم پایدار و سبز
-
تماس تلفنی وزیر امور خارجه مصر با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
-
رشد ۳۵ درصدی بهرهوری لکوموتیو در راهآهن قم طی نیمه نخست ۱۴۰۴
-
تأکید مدیرعامل راهآهن بر ضرورت اتصال کارخانههای بزرگ به شبکه ریلی کشور
-
دیدار مدیرعامل راهآهن با وزیر صمت
-
تنوع ناوگان و جذب سرمایههای خرد؛ نقشه راه سازمان هواپیمایی
-
ایران در مسیر تثبیت جایگاه خود بهعنوان قدرت فرهنگی جهان حرکت میکند