رضا جهانفر
بخش بیست و نهم
شهيد نصرالله نقدي
از راست: شهيدان ابراهيم هريسچي، حسن کهنمويي و حسن ميلانيان
تصويري قديمي از مزار شهيد دريابان غلامعلي بايندر 
مزار شهيد ناوسروان يدالله بايندر در بندر انزلي
بعدها اماکن و تجهيزات مختلفي به نام شهداي نيروي دريايي در جنگ جهاني دوم نام‌گذاري شد. ازجمله مي‌توان به ناوهاي بايندر، نقدي، کهنمويي و مدارسي که به نام شهداي نيروي دريايي در شهرهايي همچون خرمشهر و خيابان بايندر، خيابان هريسچي، چهارراه ميلانيان و ... نام‌گذاري شد، اشاره کرد.
باوجوداينکه نيروي دريايي ايران در سال‌هاي دفاع مقدس عملکرد بسيار درخشاني از خود به‌جاي گذاشت و در همان سال اول جنگ بخش اعظمي از نيروي دريايي دشمن را نابود کرد؛ ولي به شهادت رسيدن اين تعداد شهيد نيروي دريايي ايران در يک عمليات حتي در سال‌هاي دفاع مقدس نيز رخ نداده است.
ناوشکن مزين به نام «بايندر»
بناي يادبود شهداي نيروي دريايي ايران
بناي يادبودي در 20 اسفند 1332 هجري شمسي براي شهداي نيروي دريايي در جنگ جهاني دوم بنا شد. بر روي اين بنا، لوحه فلزي ويژه نصب شده بود که اسامي تمام شهداي نيروي دريايي به ترتيب روز شهادت با حروف برجسته طلايي نقش بسته بود. از جمله اين شهدا عبارتند از: 
-دريابان غلامعلي بايندر    سوم شهريور 1320 
-ناوبان يکم رياضي سوم شهريور 1320
-سروان توپخانه مکري نژاد (افسر لشکر ششم خوزستان که چون دريادار بايندر فرمانده ارشد خرمشهر و آبادان بود، تحت فرمان او قرار گرفته و در بامداد روز سوم شهريور که با اتومبيل دريادار به جبهه جنگ نزديک شده بودند هر دو بوسيله سربازان انگليسي و هندي به شهادت رسيدند).
-ناخدا سوم حسن ميلانيان فرمانده ناو پلنگ که در حمله توپهاي دو ناو انگليسي به ناو پلنگ به شدت مجروح و به تهران منتقل شد ولي پس از چند روز به شهادت رسيد. 
-ناخدا سوم نصرالله نقدي در روز سوم شهريور بر اثر حمله مهاجمين به ناو ببر که او فرمانده آن بود به شهادت رسيد. 
-ناوبان يکم مهدي رياضي، شهادت روز سوم شهريور، روي عرشه ناو پلنگ 
-ناوبان يکم حسن کهنمويي، شهادت روز سوم شهريور، روي عرشه ناو پلنگ
-ناوبان يکم ابراهيم هريسچي، شهادت روز سوم شهريور، روي عرشه ناو يدک کش
-ناوسروان يدالله بايندر، شهادت روز چهارم شهريور در بندر انزلي (وي جمعي نيروي دريايي شمال بود) 
-همرديف ناوبان سوم جعفر مسگرزاده، ضمن انجام وظيفه براي راهنمايي يک کشتي خارجي روز چهارم شهريور در خرمشهر در قصبه مارد مورد اصابت چند گلوله مسلسل قرار گرفت و به شهادت رسيد. 
فقط در ناوهاي ببر و پلنگ، حدود 170 تن مهناوي و ناوي مأمور خدمت به شهادت رسيدند (معتضد، 1403 به نقل از خليلي عراقي).
فصل پنجم: شهيد دريابان غلامعلي بايندر
غلامعلي بايندر؛ کودکي تا شهادت
غلامعلي فرزند دوم علي‌اکبر بايندر ملقب به دبير دربار از سران طايفه بايندر بيجار گروس و طايفة ترکان آق‌قويونلو (بايندريه) بود که بعدها ساکن تهران شد. غلامعلي در 23 آذرماه 1277 هجري شمسي در تهران متولد شد. پانزده سال بعد کوچک‌ترين فرزند پسر خانواده به نام يدالله متولد شد. همسر علي‌اکبرخان، پدر شهيد بايندر، پس‌ازاينکه صاحب اولين فرزندش غلامحسين شد در دوران جواني براثر بيماري درگذشت و پس‌ازآن علي‌اکبرخان با خواهر کوچک‌تر همسر اولش ازدواج کرد و صاحب فرزندان ديگرش غلامعلي، يدالله و... شد. پس از شهادت دريابان بايندر، غلامحسين‌خان معروف به ساعدالدوله به‌عنوان سومين فرماندة نيروي دريايي انتخاب شد. او در سال 1358 در تهران بدرود حيات گفت (شليليان، 1402 به نقل از خانم طوبي بايندر).
ادامه دارد...