اقیانوس‌های جهان به عنوان شریان حیاتی سیاره زمین، تنوع زیستی عظیمی را در خود جای داده و آب و هوای آن را تنظیم می‌کنند. همچنین، آنها مؤلفه مهمی برای اقتصاد جهانی بوده که از معیشت ساکنان حمایت و تجارت بین‌المللی را از طریق شبکه وسیعی از سکو‌های انرژی فراساحلی و خطوط لوله گرفته تا ناوگان‌های عظیم کشتیرانی و زیرساخت‌های گسترده بندری، امکان‌پذیر می‌سازند. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا کاربرد تکنولوژی به ویژه هوش مصنوعی (AI)، می‌تواند به ما کمک کند تا به سمت آینده‌ای حرکت کنیم که در آن رونق اقتصادی و نظارت بر محیط زیست، نیروهای مخالف یکدیگر نباشند، بلکه شرکای همزیستی باشند؟
به گزارش اقتصاد سرآمد ازگروه بین‌الملل مانا، میراث و پیامد‌های حضور صنعتی انسان در محیط دریایی غیرقابل انکار است. هرچند عملیات نفت و گاز فراساحلی، چرخ اقتصاد کشور‌ها را به حرکت درآورده، اما تأثیر زیست‌محیطی نیز از خود به جا گذاشته است. ناوگان کشتیرانی جهانی، نیروی محرکه تجارت بین‌المللی، سهم قابل توجهی در انتشار گاز‌های گلخانه‌ای دارد. بنادر، به عنوان دروازه‌های حیاتی کالاها، تأثیرات قابل توجه ساحلی داشتند. اذعان به این امر به معنای مقصر دانستن دیگران نیست، بلکه به معنای شناخت نقطه شروع برای یک تکامل ضروری است.این صنایع، واحد‌های یکپارچه مخرب محیط زیست نیستند؛ بلکه اکوسیستم‌های پیچیده‌ای از تلاش انسانی هستند که نمایانگر تریلیون‌ها سرمایه‌گذاری، دهه‌ها تخصص عملیاتی انباشته و معیشت میلیون‌ها نفر در سراسر جهان است.
از همین روی؛ آینده پایدار برای اقیانوس‌ها صرفاً به معنای تعطیلی این بخش‌های حیاتی نیست. بلکه، نیازمند رویکردی هوشمندانه‌تر و متعادل‌تر است که از نوآوری برای تغییر دارایی‌ها و شیوه‌های موجود بهره می‌برد و تغییرات اقتصادی پایدار را تقویت می‌کند که هم به نفع اقیانوس‌ها و هم به نفع جوامعی است که به آنها وابسته هستن از همین روی، پتانسیل دگرگون‌کننده‌ی نوآوری مشترک مبتنی بر هوش مصنوعی به کار گرفته می‌شود. هوش مصنوعی تنها یک ابزار نیست؛ بلکه قادر است شکاف بین عملیات صنعتی سنتی و اقتصاد آبی پایدار رو به رشد را پر کند. این تکنولوژی، هوشی را ارائه می‌دهد که چرخه عمر و کاربرد دارایی‌های سنگین موجود را بازتعریف و آنها را به سکوی پرشی برای رشد سبز تبدیل می‌کند. شبکه وسیع سکو‌های نفتی و گازی فراساحلی قدیمی را در نظر بگیرید، بطوریکه از رده خارج کردن سنتی آن فرآیندی پرهزینه و اغلب مخرب است. اما هوش مصنوعی مسیر متفاوتی را ارائه می‌دهد. الگوریتم‌های پیچیده و فنّاوری دیجیتال می‌توانند یکپارچگی ساختاری این سکو‌ها را با دقت بی‌سابقه‌ای ارزیابی و سازگاری آنها را برای اهداف کاملاً جدید مدل‌سازی کنند.
همچنین، تصور کنید که این غول‌های فولادی به عنوان پایه‌هایی برای توربین‌های بادی فراساحلی، مراکزی برای تولید هیدروژن سبز، مکان‌هایی برای جذب و ذخیره کربن یا حتی مراکز پررونق برای آبزی‌پروری پایدار، دوباره به کار گرفته شوند. ابتکاراتی مانند پروژه «بازآفرینی زیرساخت‌های فراساحلی برای انرژی پایدار» (ROICE) دانشگاه هوستون، که تبدیل سکو‌های خلیج مکزیک را برای استفاده در صنعت انرژی پاک مدل‌سازی می‌کند، در حال حاضر این پتانسیل را نشان می‌دهند.
این امر تنها یک پیروزی زیست‌محیطی نیست، بلکه اقتصاد هوشمندانه است که از سرمایه‌های از دست رفته و زیرساخت‌های موجود برای تسریع گذار انرژی و ایجاد جریان‌های درآمدی جدید از زیرساخت‌های قدیمی استفاده شود.صنعت کشتیرانی دریایی که تحت فشار برای کربن‌زدایی است، در حال یافتن راهکاری قدرتمند در هوش مصنوعی است. سیستم‌های بهینه‌سازی هوشمند، مسیر مصرف سوخت بهینه‌تر را ترسیم می‌کنند و همزمان انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهند. در واقع، هوش مصنوعی مولد به طراحی نسل بعدی کشتی‌های بهینه برای سوخت‌های جایگزین و دستگاه‌های صرفه‌جویی در انرژی کمک می‌کند.
بنادر نیز در حال هوشمندتر شدن هستند. هوش مصنوعی می‌تواند ترافیک کشتی‌ها را هماهنگ، حمل بار را خودکار و مصرف انرژی را بهینه کند. این امر باعث کاهش ازدحام، کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و افزایش بهره‌وری تجارت جهانی می‌شود. این موضوع به معنای محدود کردن تجارت نیست، بلکه به معنای پایداری و مقاومت آن است.
دهه‌ها فعالیت در محیط‌های فراساحلی، به صنایع اقیانوسی تخصص بی‌نظیری در مهندسی، لجستیک و ایمنی بخشیده است. هوش مصنوعی، به‌ویژه از طریق پردازش زبان طبیعی، می‌تواند این گنجینه داده‌ها را از گزارش‌های فنی، تعمیر و نگهداری و داده‌های عملیاتی استخراج و آن را به تحلیل‌های عملی برای بخش‌های نوظهور مانند انرژی‌های تجدیدپذیر فراساحلی تبدیل کند.
منبع: وبسایت  مجمع جهانی اقتصاد