گروه نفت و انرژی- اسفند ماه سال گذشته «وال‌استریت ژورنال» در گزارشی اختصاصی پرده از اتفاقی برداشت که به مدت دوسال‌ونیم درباره آن سکوت خبری مطلق برقرار بود، به این قرار که اسرائیل در این مدت، یعنی از سال ۲۰۱۹ به نفت‌کش‌های ایرانی حمله می‌کند و تاکنون ۱۲ نفت‌کش ایرانی هدف حملات اسرائیل قرار گرفته‌اند. موضوعی که هر دو طرف تا زمان انتشار گزارش «وال‌استریت ژورنال» از صحبت عمومی درباره آن خودداری کرده بودند. در گزارش روز این روزنامه آمریکایی می‌خوانیم که دفتر نتانیاهو خبرنگار را به وزارت دفاع ارجاع داده و وزارت دفاع نیز از اظهارنظر درباره موضوع خودداری کرده است؛ شیوه کلاسیک اسرائیلی. در این هفته بار دیگر موضوع حمله به نفت‌کش‌ها داغ شده.
اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور وقت در سخنان خود در آن زمان درباره عملکرد دولت به موضوع پرداخت و گفت: «ترامپ ایستاد و نگذاشت یک بشکه نفت فروخته شود و به ۱۲ نفت‌کش ما آسیب زد و منفجر کرد. اسرائیل آدم می‌فرستاد داخل نفت‌کش ما و آن را منفجر می‌کرد. هیچ‌کس نگفت پول نفت چگونه جابه‌جا می‌شد». این از این طرف ماجرا. اما طرف دیگر که سبب‌ساز بحث‌های اخیر شده نفت‌کشی اسرائیلی است که در سواحل دریای عمان هدف حمله قرار گرفت و دو خدمه آن، یک بریتانیایی و یک رومانیایی در آن کشته شدند. اسرائیل، ایالات متحده و بریتانیا هر سه به شکل رسمی ایران را مسئول حمله به نفت‌کش اسرائیلی دانستند. سخنگوی وزارت خارجه ایران موضوع را تکذیب کرد و گفت: «موجودیت رژیم اشغالگر قدس باید دست از این اتهام‌زدن‌های واهی بردارد؛ این بار اولی نیست که رژیم اشغالگر قدس چنین اتهاماتی را متوجه کشور ما می‌کند».
دو نمونه نزدیک به این واقعه مربوط به دو سال پیش است. خرداد سال ۹۸، دو نفت‌کش در دریای عمان هدف حمله قرار گرفتند؛ کشتی نروژی «فرونت‌التر» حامل اتانول، و کشتی ژاپنی «کوکوکا کاریجس» حامل متانول بودند. ایالات متحده بلافاصله ایران را مسئول حملات دانست و بریتانیا اعلام کرد دلیلی ندارد برآورد متحد خود را باور نکند. ایران نیز این بازی‌ها را «شیطنت» توصیف و دست‌داشتن در حملات را تکذیب کرد. هر بار حمله‌ای از این نوع شکل می‌گیرد رسانه‌ها احتمال وقوع دوباره «جنگ نفت‌کش‌ها» را مطرح می‌کنند. جنگ دریایی تمام‌عیاری که ایران و عراق از ابتدای رویارویی آغاز کردند. در ابتدا روندی آرام داشت، اما در سال‌های پایانی جنگ حملات به کاری هرروزه بدل شده بود. اما حمله به نفت‌کش را می‌توان مرحله‌ای بالا از تنش سیاسی دانست. همه کشور‌ها به نفت وابسته‌اند؛ یا تولید می‌کنند و می‌فروشند یا مصرف‌کننده و خریدارند و علاوه بر جنبه‌های تولیدی اقتصاد یک کشور که به نفت وابسته است زندگی روزمره مردم نیز به نفت گره خورده.
عواقب اقتصادی حمله به نفت‌کش‌های ایرانی
سیدمهدی حسینی کارشناس ارشد حوزه انرژی با طرح این مساله که عواقب اقتصادی حمله به نفت‌کش چیست؟ به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: حوادث ناشی از جنگ نفتکش‌ها و دخالت مستقیم نظامیان آمریکایی و اقدامات خصمانه کشورهای عربی در دفاع از دولت عراق، نه تنها باعث تغییر دیپلماسی خارجی ایران شد، بلکه تغییر شدید بهای نفت در بازارهای جهانی را نیز در پی داشت که به نظر می رسد همین امر یکی از دلایل مهم ائتلاف کشورهای اروپایی در راستای ایجاد مقدمات آتش بس میان مخربترین جنگ خاورمیانه بوده است.
عکس‌العمل منفی شرکت‌های بیمه 
به جنگ نفتکش‌ها
وی با بیان این نکته که، با افزایش حمله به نفتکش‌ها شرکت‌های بیمه‌کننده بسیار حساس شده‌اند و دیگر حاضر نیستند کشتی‌ها را با نرخ‌های قبلی بیمه کنند. عکس‌العمل منفی شرکت‌های بیمه، پاسخی به وقایع اخیر است، افزود: جنگ نفتکش‌ها هزینۀ جدید برای کشورهای دنیا و درآمدی تازه برای آمریکا و هم‌پیمانانش است. این هزینه را یا دولت‌ها می‌پردازند یا نهایتاً مصرف‌کنندگان. یعنی هزینۀ این اسکورت به قیمت کالا اضافه می‌شود.».
سعی ایران در حل دیپلماتیک جنگ نفتکش‌ها
کارشناس ارشد انرژی کشورمان درباره احتمال وقوع مجدد جنگ نفتکش‌ها در منطقه خلیج فارس در اثر وقایع یکی دو سال اخیر و بویژه توقیف نفتکش بریتانیایی گفت: تا به امروز ایران سعی کرده از راه دیپلماتیک مساله را پیگیری کند ولی از آن سو،اهمیت امنیت خلیج فارس برای کشورهای آسیایی به مراتب بیشتر از اهمیت این منطقه برای آمریکا و کشورهای اروپایی است. چرا که تنش در منطقه آییا درآمدزایی برای کشورهای غربی را به همراه دارد.
اما در اثر وقایع یکی دو سال گذشته در خلیج فارس و تنگه هرمز، شرکت‌های بیمه به این نتیجه رسیده‌اند که این منطقه ناامن است و به همین دلیل نرخ‌های بیمه را افزایش داده‌اند. نرخ بیمه‌ها حتی قبل از توقیف این نفتکش بریتانیایی ۱۰ برابر شده بود. ده برابر شدن قیمت بیمه، امری عادی نیست. یعنی شرکت‌های بیمه‌کننده بسیار حساس شده‌اند و دیگر حاضر نیستند کشتی‌ها را با نرخ‌های قبلی بیمه کنند. عکس‌العمل منفی شرکت‌های بیمه، پاسخی به وقایع اخیر است. باید دید نرخ بیمه‌ها روز دوشنبه چقدر خواهد بود. به نظر من توقیف این نفتکش موجب افزایش نرخ بیمه می‌شود و شرکت‌های بیمه حاضر نخواهند شد با ارقام قبل از این واقعه، کشتی‌ها را بیمه کنند.»
آمریکا و متحدانش قطعاً همراهی با حمله به نفتکش‌ها را مجانی انجام نمی‌دهند و هزینۀ آن را از کشورهایی که نفتکش‌هایشان توسط نیروهای آمریکایی و متحدانش اسکورت می‌شوند، دریافت می‌کنند. این یک هزینۀ جدید برای کشورهای دنیا و درآمدی تازه برای آمریکا و هم‌پیمانانش است. این هزینه را یا دولت‌ها می‌پردازند یا نهایتاً مصرف‌کنندگان. یعنی هزینۀ این اسکورت به قیمت کالا اضافه می‌شود.»