برای رشد و توسعه اقتصادی اجتماعی کشور امکانات زیر ساختی، رشد شاخص ها و منابع و میزان رشد تولید و سرمایه گذاری لازم و ضروری است، ولی یکی از مهم‌ترین موئلفه‌های توسعه‌یافتگی وجود «منابع انسانی» کشور است.
با توجه به این که زنان نیمی از جمعیت و نیروی انسانی جامعه را تشکیل می‌دهند، می توانند نقش مؤثر و یکی از عوامل پر تحرک سازنده‌ای در اقتصاد کشور داشته باشند. به جرأت می توان گفت که بدون مشارکت فراگیر زنان در سازندگی اقتصاد، توسعه پیشرفت همه جانبه نگر و سازندگی ممکن نیست.
از کشور ایران به عنوان جزء کشورهای در مسیر گذر از توسعه نام برده می شود و رسیدن به جامعه توسعه یافته مستلزم ظرفیت سازی و استفاده از توان و کارامدی زنان است. در ابعاد و سطوح  مختلف هموار سازی و شکل گیری توسعه در سیاستگذاری عمومی هم بر کسی پوشیده نیست.  که با نقش آفرینی در همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی و سیاسی مشارکت موثر داشته و دارند.
 بر اساس آخرین آمارهای رسمی نرخ مشارکت اقتصادی زنان در جهان بین 40 تا 45 درصد است، درحالی‌که متأسفانه این میزان در کشور ما با همه شعارها ‌و برنامه ها پایین و به  کمتر از  10درصد می رسد. این نرخ در استان‌های مختلف با توجه به بسیاری از شرایط فرهنگی و اجتماعی و طرح ها و حمایت‌های موجود متفاوت می‌‌باشد.
در حال حاضر بخش بزرگی از زنان با تحصیلات دانشگاهی به سمت حرفه‌هایی مانند علوم، تجارت و امور مالی، مشاوره مدیریت، حسابداری و تبلیغات گرایش پیدا کرده‌اند. همچنین شغل‌های تخصصی در حوزه خدمات بهداشتی و درمانی مورد استقبال و توجه زنان بوده است که مشاهده می‌ شود. با درخشش در ظهور و بروز در عرصه پزشکی و آموزشی با رفع موانع و محدودیت ها در اجرای عدالت دستاوردهای ارزنده ای  ارمغان آوردند که همگی باعث رشد روز افزون و آبادانی
شده است اما تا رسیدن به آیدالها فاصله است.
به اذعان کارشناسان یکی از راه‌های توسعه کارآفرینی زنان، حمایت جدی از طرح‌های کسب‌و‌کار کوچک و زودبازده در جوامع محلی و روستاهاست که از طریق حمایت‌های مسئولان دستگاه‌های اجرایی و تسهیل صدور مجوز و همچنین تسریع در پرداخت وام‌های کم‌بهره از طریق بانک‌ها و مؤسسه‌های مالی و اعتباری مجاز، به توانمند‌سازی زنان کمک می‌ نماید که در این زمینه نیاز به همیاری مسئولان و جدیت هماهنگی دستگاه‌های اجرایی می‌باشد .درآمد پنهان و غیر مستقیم زنان:عمده کار زنان مخصوصا در شهرهای کوچک و روستایی که طیف وسیعی از فعالیتها را شامل می‌گردد، کارهایی از قبیل کار خانگی، کار در مزرعه و باغات، برداشت محصول، خدمات کشاورزی یا کارهایی مانند دامداری و پرورش طیور و تامین سوخت خانواده که دقت و نیروی فراوانی را می‌طلبد توسط زنان خانوار انجام می‌گیرد. 
برخی ديگر از زنان شهری و روستایی به تهیه برخی موارد از جمله صنایع دستی، بافت سبد و حصیر و گلیم و فرش، پخت نان، صیفی‌جان و تهیه پوشاک برای افراد خانواده مشغول هستند که ضمن اشتغال زایی به استقلال و شکوفایی استعدادها و صرفه‌جویی در هزینه خانوار می‌گردد نیز اقدام می‌نمایند. اما نکته مهم تر  در سیاست گذاری و برنامه ریزی کم اهمیت یانادیده گرفته و مورد غفلت قرار می گیرد.
این نوع فعالیت‌های اقتصادي که کم ریسک و منافع اقتصادی رضایت بخشی هم دارد عمدتاً پنهان بوده و متاسفانه حتی شغل هم محسوب نمی گردد و ضروری است حمایت‌ها در فرایند قانونی و برای تسهیل امور زنان و نقش‌افرینی آن ها در پیشبرد توسعه و پشرفت کشور مورد توجه و بازنگری جدی قرار بگیرد.  میان اشتغال زنان و استقلال مالی، تعداد فرزندان، سن ازدواج و قدرت تصمیم گیری، رشد فرهنگی و پایگاه اجتماعی آنان رابطه تنگاتنگ و معناداری وجود دارد که باید ریشه یابی و تسهیل گری مناسبی 
صورت گیرد.
اگرچه باید بپذیریم تحریم و کرونا به طور بی سابقه در چند دهه گذشته شرایط سختی با وابستگی به درآمدهای نفتی را  برای ما رقم زده است .اما اینک آیا دولت جدید برای پر کردن جای خالی زنان در حوزه های  مدیریتی و رونق اقتصاد خانوادگی کسب و کارها برنامه های 
دارد؟ 
آیا زنان در ساحت قدرت و امکان حضوری موثری و رشد یافته در بطن جامعه بدون شعار زدگی و با نمایش توانمندی ها منطبق بر عدالت و شایستگی خواهند داشت.آن چه در پایان باید گفته شود اینکه هیچ کشور و دولتی در حکمرانی مطلوب در پیمودن مسیر واقعی توسعه و تعالی به توسعه واقعی و فراگیر نمی رسد مگر با هدایت درست و بهره گیری از مشارکت فعالانه زنان که داشتن یک برنامه جامع راهبردی در بهبود وضعیت موجود شرایط را بسیار امیدوارتر می کند.
#دانشجوی_دکتری 
#مدیریت_منابع