ادامه از صفحه اول
یا مثلاً در بحث «سیاست خارجی منطقه‌ای» که دولت فعلی آن را تعقیب می‌کند، تعادل منطقی وجود دارد؛ یعنی ما پس از ۴۰سال تازه به این جمع‌بندی رسیده‌ایم که می‌توان به‌غیر از غرب با بازیگران دیگر هم به‌طور جدی ارتباط گرفت.
یکی از سؤالاتی که در یکی از همایش‌ها در چین از ایرانی‌های حاضر در جلسه پرسیده شد، این بود که آیا واقعاً ایران متمایل به چین است یا دارد نقش بازی می‌کند؟ آیا این‌گونه است که تا غربی‌ها چراغ سبز نشان دهند، ایران به آن سمت غش خواهد کرد یا نه؟ واقعیت این است که در ۴۰سال گذشته بدنه سیاست خارجی ما، غرب‌گرا بوده است. داد و بیدادی که سر همین مذاکرات چین و روسیه از اقصا نقاط کشور بلند می‌شود، نشان می‌دهد این کشور تازه دارد به‌سمت سیاست خارجی متوازن می‌رود. ریاست محترم جمهور و هیئت همراه وقتی در سفر روسیه‌اند که همزمان تیم مذاکره‌کننده ما در وین حضور دارند و کسی غرب را فراموش نکرده است، ولی می‌بینیم عده‌ای حتی همین ‌اندازه توازن در سیاست خارجی را هم نمی‌توانند تحمل کنند و آن را برنمی‌تابند.
در حال حاضر در رأس وزارت خارجه تغییرات چشم‌گیری دیده می‌شود. قطعاً آقای باقری را نمی‌توان با آقای ظریف مقایسه کرد. اما در بدنه وزارت خارجه تغییرات چشم‌گیر نیست. مسئله حلقه‌های میانی یا بازیگران میانی مسئله بسیار مهمی است. متأسفانه در وزارت خارجه صرفاً دو معاون عوض شده‌اند که این دو معاون هم در مجموع در سبد تغییرات دولت بوده‌اند نه شخص وزیر. یعنی آقای صفری و آقای باقری جایگزین شده‌اند؛ اما حقیقتاً وزیر، درگیر روزمرگی شده است و هنوز تیمی برای تغییر بدنه اجرایی، در سطح سفیر یا دیگران ممحض نشده است. اینکه بدنه وزارت واقعاً معتقد به سیاست خارجی متوازن و منطبق با آرمان‌های انقلاب باشد، مهم است که متأسفانه هنوز رخ نداده.
ولی می‌توان گفت در مجموع سیاست کلان دولت سیاست متعادلی است، هرچند تصویری که دولت، در حال ارائه از خودش است، یک نوع «شرق‌گرایی» را نمایش می‌دهد. تیم رسانه‌ای دولت هم باید فعال شوند و این توازن و تصویر متوازن را نشان دهند. اینکه همزمان با سفرهای مقامات به کشورهای شرقی، تیم مذاکره‌کننده هم در وین مشغول است.