ایرج گلشنی
ام یقولون مالاتفعلون؟ - فرو ریختن ساختمان در آبادان، فقط فرونشست و فرو ریخت یک بنای ساختمانی نیست؛ بلکه فرو نشست دوباره باور و اعتماد مردمی است. آن هم در شرایط بسیار سختی که قرار گرفته اند و نیاز جدی به خبرهای خوش و امیدبخش دارد، شاهد فاجعه ای دیگر هستیم که پلاسکو را در ذهن تداعی می کند. شوربختانه، جمعی نامعلوم از هموطنان جان باختند و جمعی جراحت جسمی و جمعیتی به وسعت ایران، جراحت روحی برداشتند و خاطرشان آزرده شد. فاجعه ی برج موسوم به دوقلو در آبادان، بسیار فراتر از فروریخت یک ساختمان است، زیرا بزرگی سازه از یک سو و تازه تاسیس بودن آن از دیگر سو، موضوع را ملی و حتا فرا ملی می کند و آن را از ابعاد گوناگون حساس و برجسته می کند. این فقط فرو ریخت یک ساختمان نیست، بلکه فرو ریخت اعتبار مهندسی ایران و ثلمه به اعتبار و آبروی مهندسان کاربلد و شریف این مرز و بوم است.لطمه به اعتبار دستگاه های نظارتی است و نظام مهندسی را کاملا زیر سئوال می برد. نظارت بر سازه ها -چه بزرگ و چه کوچک- را زیر سئوال برده است. فرسوده بودن، بهانه قابل قبولی برای توجیه فاجعه پلاسکو بود، برای این حادثه کدام بهانه می توان به افکار عمومی تحویل داد؟مالک و مدیر پروژه دستگیر شدند! چه فایده؟ نوش دارو بعد مرگ سهراب؟ چه دردی از داغ دیده ها و چه رنجی از مردم کم می کند؟ آیا شان جمهوری اسلامی این نیست که چنین وقایعی هرگز نباید اتفاق بیفتد؟ آیا نباید پیش خوردها بسیار قوی تر از پس خوردها باشد؟ فرو ریخت و فرونشست سازه و زمین، پشت سرهم، حال و روز ما را خراب کرده است. دردهای اقتصادی متعدد از گرانی و کمبود کم است که چنین حوادثی نمک بر زخم باشد؟