گروه اقتصاددریا - سال ها از جنگ تحمیلی 8 ساله می گذرد؛ اما همچنان شاهد خودنمایی بقایای خسارات اسفناک این جنگ در برخی نقاط کشور- به خصوص در خوزستان- هستیم. یکی از این یادگاری های تلخ، وجود کشتی و شناورهای مغروقه در رودخانه سوق الجیشی اروند است که با وجود سال ها رایزنی و  مذاکرات دو طرف ایران و عراق، همچنان این معضل پابرجاست و تهدید احتمالی پیش روی ملوانان و کاپیتان های مشغول در مسیر کشتیرانی بصره، خرمشهر، آبادان به بندر امام، فاو و دسترسی به خلیج فارس است. این تهدید جدی است و علاوه بر آن، محدودکردن فضای تجاری و مانع توسعه در منطقه می شود.
اما چرا عراق برای خارج‌سازی مغروقه‌ها، پای کار نمی آید
علی رغم تلاش ایران برای خارج سازی شناورهای تجاری و نظامی غرق شده در اروند که در همین راستا اقدامات زیادی انجام داده است و حتی برای مشارکت در خارج سازی سهم عراق در مغروقه های اروند، اعلام آمادگی کرده است، طرف عراقی اما تاکنون هیچ اقدامی برای خارج‌سازی مغروقه‌ها انجام نداده است و هیچ یک از کشتی‌ها و مغروق ها، توسط طرف عراقی از اروند خارج نشده است.
با لایروبی اروند، بنادر خرمشهر احیا می شوند
به گزارش خبرنگار روزنامه دریایی اقتصادسرآمد، آقایی، مدیرکل بنادر و دریانوردی استان خوزستان در جریان سفر اصحاب رسانه های گروهی به استان خوزستان در جمع خبرنگاران درباره لایروبی اروندرود گفت: ما به لایروبی دهانه اروند رغبت زیادی داریم در همین راستا چهار لایروب به این منطقه اختصاص داده ایم معتقدیم با لایروبی این منطقه، بنادر خرمشهر احیا می شوند، اما عراق در حال حاضر تمایلی برای لایروبی این منطقه ندارد و عملاً از لایروبی اروند کنار کشیده است. موضوع این است که عراق در حال سرمایه‌گذاری در فاو و ام‌القصر است و نیازی به لایروبی اروند ندارد.
ایران برای لایروبی انفرادی اروند اعلام آمادگی کرده است
وی با توجه به اهمیت لایروبی اروند برای کشورمان، افزود: ایران برای لایروبی انفرادی اروند اعلام آمادگی کرده، اما موضوع این است که خط آبراه تغییر کرده و ۵٠٠ متر از آن وارد عراق شده، بنابراین مباحث حقوقی وجود دارد و اختلافاتی در این آبراهه وجود دارد که باید حل و فصل شود. وزارت امور خارجه این موضوعات را پیگیری می‌کند.
اسعدی، مدیرکل بندر و دریانوردی خرمشهر نیز در نشست خبری با اصحاب رسانه های گروهی درباره خارج‌سازی مغروقه‌ها در این آبراه مهم گفت: تاکنون ١٨۵ مغروقه از آبراه اروند و کارون خارج شده و سال گذشته برای خارج‌سازی شش فروند کشتی، قرارداد منعقد شد و در حال حاضر ١٠ فروند کشتی مغروقه در آبراه باقی مانده است که برای تردد کشتیرانی ایمن، این تعداد کشتی مغروقه موثر و خطرناک هستند؛ البته همین تعداد مغروقه هم در بخش عراق وجود دارد. 
برای خارج‌سازی مغروقه‌ها، عراق
 پای کار نیامد
اسعدی با تاکید بر این که برای خارج‌سازی مغروقه‌ها عراق پای کار نیامد، بیان کرد: طرف عراقی تاکنون هیچ اقدامی برای خارج‌سازی مغروقه‌ها انجام نداده و هیچ یک از این کشتی‌ها توسط طرف عراقی خارج نشده است؛ اما ایران برای لایروبی کارون و اروند اعلام آمادگی کرده‌ است. 
وی با اشاره به افزایش ظرفیت بندر خرمشهر گفت: ظرفیت بندر خرمشهر از ۵/۵ میلیون تن قبل از جنگ تحمیلی و تخریب نزدیک به ١٠٠ درصدی زیرساخت‌ها، امروز نوسازی و خرید تجهیزات جدید به ١١ میلیون تن رسیده‌ است.  
اسعدی با تشریح اقدامات انجام شده برای توسعه بندر خرمشهر، اظهار داشت: در بحث احیای بندر خرمشهر پروژه‌های مختلفی به اجرا رسید؛ از جمله ساخت ترمینال کانتینری ١۵ هکتاری با ظرفیت ۵٠٠ هزار TEU، همچنین طول اسکله این بندر با ٢٠ پست اسکله به سه هزار و ٢۵٩ متر می‌رسد. 
***
پ.ن: نظر به اهمیت اروند برای کشتیرانی تجاری و ارزشی که این آبراهه برای ایران دارد، به طور طبیعی ایجاب می کند که وزارت امور خارجه و دیگر دستگاه های ذیربط، برای حل و فصل موضوع تلاش مضاعف کنند. باید در نظر داشت که اروند می تواند اشتغال بالایی ایجاد کند و جمعیت بزرگی از مردم خوزستان را صاحب شغل واقعی و دائمی کند؛ از این روست که شعار «اشتغال آفرین» در این منطقه معنای عملی می تواند داشته باشد.  جای سوال است که سه دهه از پایان جنگ می گذرد و موضوع حیاتی و اساسی اروند هنوز در جای خود باقی مانده، چون عراق علاقه ای به اروند ندارد و جای دیگر سرمایه گذاری کرده است! این مانع را باید برداشت و باید توجه داشت که عراق میلیاردها دلار غرامت جنگی به ما بدهکار است و این می تواند اهرم فشار مناسبی باشد. اگر مشکل بر سر 500 متر از خاک عراق است، می توان مذاکره کرد که آن 500 متر سهم ایران باشد به جای بخشی از غرامت جنگی. می توان با رویه درست دیپلماسی، مسیر را باز کرد و حتا در صورت نیاز، از فشار نظامی استفاده کرد. البته این ها دیدگاه هایی است که می تواند مطرح شود و ممکن است درست نباشد؛ اما آن چه درست و قطعی است این است که: 
اول: ما به آبراهه اروند برای توسعه کشتیرانی در آن منطقه و ایجاد اشتغال نیاز جدی داریم.
دوم: مردم سلحشور خوزستان، هشت سال لجمن جنگ بودند. نوک پیکان جنگ بودند و آسیب ها دیده اند؛ این آسیب ها باید جبران شود و هر چه زودتر باید حقوق آن ها را استیفا کرد. اروند یکی از آن حقوقی است که باید در حق مردم شریف خوزستان ادا کرد و امروز این حق نباید به فردا بیفتد.
سوم: عراق نگاه اقتصادی به اروند ندارد. دلایلش به خودش مربوط است و این که به جای اروند در جاهای دیگر متمرکز شده است، مسئله آن کشور است؛ اما این که بخواهد با نگاه غیر دوستانه ای به مساله اروند نگاه کند و مانع از حرکت توسعه ای ما بشود و گفتمان دیپلماتیک را هم نپذیرد، بدیهی است که باید به لحن دیگر و روش دیگری با این کشور مقابله کرد تا به نوعی به تفاهم و همکاری رسید. این که چون عراق نمی خواهد و پای کار نمی آید، پس ما منتظر بمانیم که در آینده چه می شود، منطقی نیست. بیش از سی سال صبر و امروز و فردا کردن کافی نیست؟ نه تنها غرامت نیامد، بلکه حداقل همکاری برای لایروبی هم نیست؟ حتا ما حاضریم هزینه میلیاردی بکنیم و بخش عراق را هم لایروبی بکنیم، باز هم آن ها همکاری نکنند!!! این خیلی بو دار است و نمی توان از آن حس رفاقت و حسن همجواری گرفت. 
حسب رسالت رسانه ای خود، پیگیر موضوع خواهیم بود به این امید که دستگاه های ذیربط، عکس العمل مناسبی برای حل مساله داشته باشند.