گروه اقتصاددریا -  زمین‌های نمک زار و غیر قابل کشت استان بوشهر که روزگار طولانی بدون استفاده رها شده بودند، در سه دهه اخیر با همت بخش خصوصی و دولت به استخرهای پرورش میگو و کانون تولید با ارزآوری و ظرفیت اشتغال بالا تبدیل شده است؛ اما همین بخش خصوصی  این روزها از بی توجهی به این صنعت آبزی پروری به شدت خسته و دلسرد شده و می‌گوید انرژی ادامه راه را با ادامه شرایط موجود ندارد. 
دست اندرکاران پرورش میگو معتقدند، این صنعت اشتغال‌زا با توجه به صادراتی بودن، ارزآوری مناسبی برای کشور دارد و در صورت تقویت برخی زیرساخت‌ها از جمله آب، برق و راه دسترسی می‌تواند مهم‌ترین محور پایدار توسعه در بخش صادرات غیر نفتی بوده و به کمک اقتصاد کشور بشتابد.
بررسی مسائل مبتلابه پرورش میگو، موضوع گفت و گوی ماست با علی پاکاری که سال هاست در جنوب کشور- بوشهر- در صنعت پرورش میگو فعال است. او نکات مهمی در گفت و گوی اختصاصی با روزنامه اقتصاد سرآمد در میان گذاشت که از نظرتان می گذرد، باشد که با توجه به نقش صنعت پرورش میگو در ایجاد اشتغال مولد و پایدار، رشد صادرات و ارزآوری ، مسئولان مربوطه، نگاهی جدی تر به صنعت پرورش میگو داشته باشند:
اقتصادسرآمد: برای پرورش میگو در کشور اراده مسئولان کافی است؟
علی پاکاری: با وجود پیگیری‌های زیاد در چند سال اخیر برای حل مشكلات این صنعت، این گره‌ها همچنان سر به مهر باقی مانده و گشودن آن نیز در گرو عزم و اراده مسئولانی است که توجه جدی به این بخش ندارند، ركود صادرات، تامین نشدن زیرساخت های برق و آب سایت‌های پرورش میگو، جلوگیری از واردات مولد، پرداخت نشدن تسهیلات  کم‌بهره برای توسعه و مكانیزه كردن طرح‌ها، مشكلات بیمه استخرها و نیروی كار و مالكیت سایت‌ها را از مشكلات حل نشده در این بخش هستند که کمترین توجهی به آن ها در سی سال گذشته نشده است.
ایران با دارابودن چند هزار کیلومتر مرزهای آب گرم و شور حاشیه خلیج فارس، بالاترین ظرفیت ساخت مزارع پرورش میگو در سراسر این مناطق مستعد را دارد. از طرفی رشد دانش در زمینه انتخاب نوع میگوی مناسب و روش‌های نوین مقابله با بیماری‌ها و تولید مکانیزه لارو و استفاده از تجهیزات مکانیکی جهت هوادهی و اندازه‌گیری خواص شیمیایی و فیزیکی آب، باعث افزایش تولید میگو، این محصول استراتژیکی شده است.
استان بوشهر به‌دلیل همسایگی با خلیج‌فارس، از ظرفیت‌های مناسبی در زمینه تولید میگوی پرورشی برخوردار است که می‌تواند به‌عنوان مولفه اقتصادی با درآمدزایی بالا، نقش محوری در رونق وشکوفایی این استان ایفا کند و زمینه‌ساز تحول و توسعه اشتغال‌زایی دراین استان شود. این درحالی‌ است که توسعه صنعت پرورش میگو در بوشهر بیش‌ازپیش چشم‌به‌راه حمایت ویژه دولت در زمینه فراهم کردن زیرساخت‌های مورد نیاز و مانع‌زدایی از فعالیت‌ سرمایه‌گذاران این حوزه‌ است.
اقتصادسرآمد: نیاز مبرم صنعت پرورش میگو چیست؟
علی پاکاری: تامین آب و برق مورد نیاز سایت‌های پرورش میگو، از دیگر معضلاتی است که گریبان فعالان این صنعت را گرفته است. انتقال خطوط برق و شبکه آب تا پای مزارع برعهده سرمایه‌گذاران بخش میگو گذاشته شده‌است، درحالی‌که انتظار می‌رود تامین زیرساخت‌های تاسیساتی از سوی دولت انجام شود. به دلیل نبود زیرساخت نزدیک به 24 سال بدون دسترسی به برق به پرورش میگو مشغول بودیم؛ اما ادامه این روند جز فرسایش پرورش دهنده میگو سود دیگری به همراه ندارد. نوسان درجریان برق که گاه و بی گاه اتفاق می‌افتد، خسارت‌های زیادی به پرورش دهندگان تحمیل کرده‌ و به‌تازگی هم اعلام شده برای تامین برق ژنراتور برق ‌اضطراری تهیه کنیم؛ اما مزرعه پرورش میگو تنها با یک ژنراتور برق، اداره شدنی نیست.
بروز بیماری‌ها بدون شک مهمترین چالشی است که در حال حاضر صنعت میگو در سطح جهانی با آن روبرو است. تکثیر و پرورش میگو دارای چالش‌های متعددی شامل بیماری‌های میگو، دسترسی به نهاده‌های مهم از قبیل مولد، پست لارو و غذای با کیفیت، مشکلات فنی و ساختاری و برخی چالش‌های منطقه‌ای است؛ ولی از میان همه چالش‌ها، بروز بیماری‌ها و عدم دسترسی به مولدین و بچه میگوی سالم به عنوان مهم‌ترین چالش پرورش میگو در کشور قلمداد می‌ شود که گذر از آن نیازمند همراهی همه جانبه دولتمردان است. به این منظور توجه به بومی سازی و اصلاح نژاد میگو بسیار حائز اهمیت است.