گروه انرژی – امید متین - «سوخت های فسیلی» رو به پایان هستند. دوران سوخت فسیلی در حال به سر آمدن است و این زمانی معنا دارد که نگاه به آینده و آیندگان باشد. آیندگان در ایران با چه مسائلی در باره انرژی مواجه خواهند بود؟ سهم آیندگان از انرژی کنونی چیست؟
دورانی بود که جنگ برای نفت معنا داشت. آخرین آن، جنگ علیه عراق بود که به جنگ نفت مشهور است. حمله امریکا و دستیارانش به عراق به بهانه «سلاح های نامتعارف» بود؛ اما هدف اصلی نفت این کشور و کشورهای پیرامونی به خصوص کویت بود که تا حد زیادی هم به موفقیت رسیدند و منابع نفتی خود را برای سال ها بیمه کردند.  
به طور کلی هر نقطه خاصی، همواره در اوج نمی ماند و تحت شرایط زمانی و مکانی دیگرگون می شود. زمانی بود که تنگه هرمز برای امریکا، گلوگاه بود و اگر بسته می شد، می توانست گفت که اقتصاد و صنعت امریکا فلج می شود؛ اما امروزه سهم نیاز امریکا به انرژی از طریق تنگه هرمز فقط به 5 درصد رسیده است که آن هم با کشیدن خط لوله گازی که در دست اقدام دارد، به صفر خواهد رساند. 
مزیت ایران در باره نفت و گاز هم به همین منوال پیش خواهد رفت. برای همه جهان چنین خواهد بود و سوخت فسیلی رو به پایان گذاشته است؛ کما این که بسیارند چاه هایی که قبلا نفت داشتند والان خشک شده اند و دکل های حفاری و برداشت  از آن منطقه کوچ کرده اند. سرنوشت مابقی چاه های نفت و گاز به همین روال خواهد بود و طی ده های آینده، به صفر خواهند رسید.
کشورهای صنعتی و پیشرفته از سال ها پیش برای «انرژی جایگزین» تلاش کرده اند و در مواردی هم به موفقیت های چشمگیر رسیده اند. تنوع جغرافیایی می تواند به تولید انرژی پاک کمک کند. در ایران، در بخش منجیل از توابع گیلان، بادهای دائمی و شدیدی می وزد و به همین خاطر، یکی از نقاط عالی برای تولید برق از طریق باد است. در آن منطقه به طور گسترده می توان ژنراتورهای بادی را دید که با چرخش پره های آن ها به وسیله باد، تولید انرژی می کنند. 
در کشورهای دیگر، علاوه بر باد، به خورشید و دریا روی آورده اند و در سطح وسیع، در حال کسب انرژی از طبیعت هستند و این روند، روز به روز گسترده تر می شود. تولید انواع خودرو برقی از مصداق های روشن رویکرد جهان به انرژی های جایگزی سوخت فسیلی است. 
سوخت فسیلی نه تنها رو به پایان است؛ بلکه استفاده از آن، هوای لطیف را به سم مهلک تبدیل کرده است. تهران نمونه روشنی است از آلودگی هوا که میانگین عمر تهرانی ها را به شدت کاهش داده است. 
همه این ها در حالی است که ایران از مزیت امواج خلیج و دریای عمان برخوردار است و می تواند با استفاده از موج دریا، انرژی تولید کند. تولید به وسیله موج اکنون در بسیاری از کشورها رایج است اما متاسفانه در ایران چندان مورد توجه نیست. ایراد کار در نگاه کلان اقتصادی است. اقتصاد کلان ایران، دریامحور نیست و رویکرد به دریا به عنوان یک راهبرد اصلی قرار ندارد و همین موجب شده است که همچنان وابستگی به نفت در اولویت کشور باشد. 
مصرف بی رویه از سوخت فسیلی موجود، بدون نگاه به نسل های آینده است. سهم آن ها را هم ما داریم مصرف می کنیم و این مسئولان و متعهدانه نیست. ما حق برداشت محدود داریم؛ به نحوی که نسل های آینده هم بهره ببرند. به بیان روشن؛ ما حق استفاده از حق نسل آینده را نداریم و استفاده کنونی، نوعی بی تعهدی و بی مسئولیتی نسبت به نسل آینده است. 
علاوه بر مصرف صحیح و کاهش تولید با هدف حفظ ذخائر برای آیندگان، باید و باید به سمت انرژی سبز رفته و علاوه بر بهسازی محیط زیست خود، مبنای محکمی برای آیندگان به جای بگذاریم. آن ها باید میراث بزرگ انرژی از ما دریافت کنند و آن دست یابی گسترده به فناوری و بهره برداری وسیع در تمامی نقاط ایران از انرژی پاک هستند. 
تولید انرژی سبز از باد و خورشید و دریا در دستور کار دولت ها بوده است؛ اما آن همت و آن باور و آن تصمیم بزرگی که باید پشت این کار باشد، نیست و همان طور که دیگر کشورها مانند آلمان، ژآپن، کره جنوبی، چین و... به موضوع ورود کرده اند، ورود نشده است. میزان سرمایه گذاری کافی نیست. کمیت و کیفیت ورود سرمایه گذار و سرمایه های بخش خصوصی کافی نیست. عطش فرهنگی مردم برای استفاده از انرژی سبز اصلا قابل توجه نیست. همه این ها نشان می دهد که ما در بهره برداری از سوخت فسیلی همچنان اصرار داریم و در بهره برداری از انرژی سبز، اهمال می کنیم.
اگر آبادی در سواحل را به عنوان یک راهبرد مد نظر قرار دهیم و طبق مواد 9 و 10 برنامه توسعه هفتم، به سمت دریا رو کنیم، بخش بزرگی از مشکلات ما حل می شود؛ از جمله مساله انرژی. امواج دریا به راحتی می توانند بدون وقفه و بدون منت و بدون نگرانی از پایان آن، به مردم ما انرژی برسانند. دریا نعمت بزرگی است که از شمال و جنوب به ایران عزیز هدیه شده است. طبیعت با ایران بسیار مهربان است. چهار فصل به معنای واقعی. از کویر برق خورشیدی، از مجیل و سیستان برق بادی و از شمال و جنوب برق امواج و در استان هایی مانند لرستان و کردستان به راحتی برق از آبشارهای متعدد. کیفیت طبیعی ما بی نظیر است اما روند، رویکرد و همت ما ضعیف و بی انصافی در حق طبیعتی است که داریم.  این مهم است که بدانیم ایران در مسیر انرژی سبز، انرژی آبی، انرژی پاک به کدام سو می رود و باید به کدام سو برود. این مهم است که مطالبه گر باشیم تا مسئولان مربوطه، نسبت به این مساله مهم بی تفاوت نباشند.