گروه شیلات - موضوع تولید و پرورش آبزیان در کشور هر چند با جدیت پیگیری می‌شود. اما پرورش‌دهندگان در این مسیر با معضلات و مسائل حل نشده‌ای مواجه هستند. بحران آب، مانعی در این راه محسوب می‌شود؛ به‌ویژه این که بخش قابل توجهی از مزارع پرورش میگو کماکان به روش‌های سنتی فعالیت دارند. 
مشکلات این صنف محدود به این موارد نیست و مواردی مانند گردش سرمایه، بازار فروش داخلی، وضعیت صادرات، بیمه آبزیان، خوراک آبزیان و سیر صعودی هزینه های پرورش میگو و... را در بر می گیرد. 
بررسی مسائل و مشکلات صنعت میگو، همواره مد نظر روزنامه اقتصاد سرآمد بوده و این بار نیز با گفت و گوی اختصاصی باحاجی زاده- مدیرعامل تعاونی مجتمع پرورش میگوی سایه خوش در بندر لنگه استان هرمزگان- به انعکاس این مسائل اقدام کرده است که از نظرتان می گذرد:

اقتصادسرآمد: مهمترین چالش های پرورش میگو از منظر شما؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: مهم‌ترین مشکلی که مزارع پرورش میگو در بندرلنگه را دچار چالش کرده است، وقوع زلزله ۶ و یک دهم ریشتری بامداد شنبه یازدهم تیرماه سال گذشته، بیش از ۸۰۰ هکتار از استخرهای پرورش میگوی آماده برداشت در مجتمع پرورش میگو سایه خوش شهرستان بندرلنگه در معرض تخریب و بروز تلفات قرار گرفت که تا به این تاریخ عبور از آن بحران، برای پرورش دهندگان ممکن نبوده است.
در این زلزله ، دیواره استخرهای پرورش میگو، ورودی و خروجی استخرها، کف استخرها، کانال آبرسان مزرعه، ایستگاه پمپاژ و موتور خانه‌ها تخریب و شکاف‌های بزرگ در تمام مزرعه ها ایجاد شده و بیش از ۶۰ پایه برق نیز با تخریب و یا افتادگی همراه شده است.

اقتصادسرآمد: از جای پای عمیق زلزله در صنعت پرورش میگوی استان بفرمایید
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: خسارت زلزله در همان روزهای ابتدایی بالغ بر هزار میلیارد تومان برآورد شد که عمده آن متوجه مجتمع پرورش میگو سایه خوش در استان هرمزگان شد. همچنین ۳۰۰ استخر ذخیره سازی جدید در این مجتمع نیز با امکان تولید هزار و ۵۰ تن و با ارزش ۱۳۶ میلیارد تومان محصول در پی زلزله اخیر و خسارت های وارده آن از بین رفت. 
نبود همراهی دولت مردان برای بازسازی، موجب شده تا علاوه بر سردرگمی ، بدهی زیادی روی دست پرورش دهندگان میگو بماند وخواب راحت را از فعالان این بخش بگیرد. درخواست تسهیلات کم بهره از بانک‌ها نیز تا به امروز با واکنش منفی مواجه بوده است. در نتیجه، آن چه مسلم است ادامه این روند، صنعت پرورش میگو در استان هرمزگان را زمین گیر خواهد کرد.

اقتصادسرآمد: رشد صنعت میگو راضی کننده است؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: صنعت پرورش میگو پس از رونق شتابان و انفجاری در دهه هفتاد که سال‌های اولیه شکل‌گیری آن در کشور بود و در این دهه سرمایه‌های نسبتا مطلوبی در بخش دولتی و نیز بخش خصوصی جذب خود کرد اما این توسعه پایدار نبود و در دهه هشتاد به علت برخی مشکلات متاثر از رکود جهانی حاکم بر صنعت و تورم داخلی، نبود مدیریت فنی و کارآمد دچار رکود شد و در برخی مقاطع، روندی معکوس را تجربه کرد و مزارع پرورش میگوی در ابعاد کوچک که توان مقاومت در برابر بحران را نداشتند، مجبور به ترک فعالیت یا راکد گذرادن سرمایه خود شدند؛ این موضوع در استان هرمزگان که اکثریت قریب به اتفاق سرمایه گذاران این صنعت را افراد غیر بومی و غیر ساکن در استان تشکیل می‎دهند، به شدت تحت تاثیر قرار داده و چاره ای جز رها کردن کار را نخواهند داشت؛ چرا که علاوه بر حوادث طبیعی، مسئولان نیز اراده کرده‌اند این صنعت حرکتی رو به جلو نداشته باشد.

اقتصادسرآمد: از جایگاه پرورش میگو در اقتصاد دریایی کشوربفرمایید
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: در این موضوع شکی نیست که پرورش میگو یکی از اساسی‌ترین بخش اقتصاد دریایی کشور در مناطق ساحلی و سهم قابل توجهی از تولید و اشتغال را در مناطق جنوبی کشور به خود اختصاص داده است و رشد متوازن منطقه‌ای را در روستاهای محروم ساحلی ایجاد می‌کند؛ به شرطی که راهی برای برون رفت از مشکلات جاری پیدا کند؛ اما نبود سیاست گذاری مناسب و ثبات و توسعه پایدار و متوازن و بررسی چالش‌های پیش روی آن و حل ریشه‌ای مسایل مبتلابه، احتمال رکود و سقوط مجدد پرورش میگو را تهدید می‌کند.  
اقتصادسرآمد: به نظر شما به بازار داخلی صنعت پرورش میگو توجهی می شود؟
حاجی زاده- پرورش دهنده میگو: نبود توجه به بازار داخل برای فروش تولیدات داخلی بخش دیگری از مشکلات این صنعت است که در عدم نگاه زنجیره‌ای به این صنعت رخ داده و نیز نبود نگاه زنجیره‌ای باعث شده تا اتصال حلقه‌های گذشته و حال صنعت پرورش میگو مورد غفلت واقع شده و در نتیجه امکان بهره برداری از ارزش افزوده حداکثری فراهم نباشد. با توجه به دشواری رقابت در بازار بین‌المللی و تاثیر مستقیم تحولات جهانی مانند تحریم بر نظام تولیدی کشور، تمرکز تنها بر بازارهای جهانی و غفلت از بازار مناسب داخلی چالش‌های متعددی را برای تولیدکنندگان ایجاد کرده که رهایی از آن به تنهایی از عهده پرورش دهندگان برنمی‌آید. لذا ساماندهی وضعیت فعلی را باید در اتخاذ تصمیماتی دانست که حداکثر ارزش افزوده را نصیب تولیدکنندگان میگو کرده و بازار داخلی محصولات تولید شده را گسترش دهد.