گروه امنیت دریایی – امید عباسی - اقدام تهران در اعلام تشکیل یک ائتلاف دریایی بین‌المللی با حضور کشورهای عربی در سایه محاصره و تحریم غربی‌ها، به منزله یک کارت برنده برای ایران به شمار می‌آید. اقدامی که پس از اتخاذ گام‌های جدی و عملی تهران در مسیر صنایع نظامی و تولید نسل‌های جدیدی  از پهپادها و موشک‌های نقطه‌زن اعلام شد.
وبگاه المیادین با انتشار یادداشتی به بررسی ابعاد مختلف تلاش ایران برای تشکیل ائتلاف دریایی بین‌المللی با مشارکت کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و دلیل دستپاچگی و خشم واشنگتن و تل‌آویو در قبال این امر پرداخته است.
«المیادین» در این باره آورده است:«تهران چند روز پیش، از زبان شهرام ایرانی، فرمانده نیروی دریایی ایران خبر داد که ائتلاف‌های بین‌المللی جدید در سطح منطقه‌ و بین‌الملل با مشارکت کشورهای حوزه خلیج فارس در کنار عراق، هند و پاکستان با هدف حفظ امنیت منطقه در حال شکل‌گیری است. امری که خشم و نارضایتی ایالات متحده آمریکا را برانگیخت و فرمانده ناوگان پنجم آمریکا را وادار کرد سکوت خود را بشکند و علنی و به شدت، از این اقدام انتقاد کند».

تشکیل ائتلاف دریایی بین‌المللی
 برگ برنده ایران 
در ادامه این یادداشت آمده است: «اقدام تهران در اعلام تشکیل یک ائتلاف بین‌المللی با وجود محاصره تحمیلی غرب به منزله یک برگ برنده برای ایران محسوب می‌شود. به ویژه پس از گام‌های اخیر تهران در روند صنایع نظامی و رونمایی از نسل‌های جدیدی از پهپادها و موشک‌های نقطه‌زن، از جمله موشک‌های خیبر و فتاح. موشکی که نخستین موشک بالستیک مافوق صوتی بومی ایران به شمار می‌رود و برد آن به ۱۴۰۰ کیلومتر می‌رسد و بیانگر توان بازدارندگی بی سابقه ایران در منطقه است».

نگرانی آمریکا به عنوان حاکم منطقه
 و خلیج فارس!؟
به باور نویسنده، «با وجود محدودیت‌ها و محاصره‌های غربی _آمریکایی، ایران با سرعتی ثابت در حال حرکت و پیشرفت است و از سوی دیگر، پیشروی اقداماتی است که موجب تحولات دیپلماتیک سریع در کشورهای منطقه شده است. امری که نگرانی زیادی را برای آمریکا که خود را تنها حاکم منطقه می‌دید، به همراه داشته و موجب شده که از طریق سفر مجدد " آنتونی بلینکن" وزیر خارجه خود به منطقه، برای بازپس‌گیری دستکم چیزی از نقش از دست‌رفته آمریکا در منطقه بشتابد». 
بر اساس این یادداشت، این شتابزدگی آمریکا در منطقه پس از آن صورت می‌گیرد که کشورهای عربی و حوزه خلیج فارس گام‌هایی عملی در مسیر مشارکت با ایران برای محافظت از خود برداشتند و این امر نشان می‌دهد که این کشورها پس از گذشت چندین سال، متوجه دروغ و فریب آمریکا که با هدف متقاعد کردن عربستان سعودی به عادی‌سازی روابط با "اسرائیل" صورت می‌گرفت، شدند.
بزرگترین نگرانی آمریکا، پس از توافق اخیر ایران و عربستان سعودی و توسعه روابط دیپلماتیک دو طرف و نیز تلاش‌ها برای تنظیم روابط میان تهران و قاهره حاصل شد. اموری که به صورت اساسی، نگرانی‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی را برمی‌انگیزد.

بزرگترین اشتباه آمریکا در منطقه
این نویسنده می گوید: آمریکا در قبال خاورمیانه اهمال کرد و آن را نادیده گرفت و به سوی شرق آسیا رفت و به همین دلیل با یک واقعیت جدید و دستاوردهای غیرعادی ایران و دیپلماسی موفق آن غافلگیر شد و از سوی دیگر متوجه شد، کسانی را که متحدانش می دانست، در حال نزدیک شدن به ایران و دستیابی به یک فرمول توافقی هستند. ضمن این‌که این کشورها، متوجه دروغ بزرگ آمریکا درباره چتر حمایتی برای برخی کشورها با ترویج ایران‌هراسی، شدند.

فرصت‌های تشکیل ائتلاف دریایی بین‌المللی مدنظر ایران
سوالی که نویسنده در ادامه طرح می‌کند به میزان عملی شدن تشکیل ائتلاف بین ایران و شش کشور عربی و سایر کشورها مربوط می‌شود و می‌نویسد: آیا عملا، امکان تشکیل چنین ائتلافی بین ایران، کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربی و سایر کشورها وجود دارد؟
نویسنده با اشاره به موضع فرمانده نیروی دریایی ارتش درباره ائتلاف دریایی می‌نویسد: «پس از آنکه کشورهای عربی متوجه شدند که نباید همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد بگذارند و دیگر دولت آمریکا چتر حمایتی این کشورها نیست، دریافتند که برای منافع خود و منافع مشترک بزرگتر، بهتر است مشکلات خود را با ایران به صفر برسانند».
بر اساس این یادداشت، این امر با شروع صحبت در مورد انعقاد قراردادهایی با روسیه و چین آشکارتر شد و از این رو می‌توان واقعیت جدید را چرخش‌های راهبردی واقعی با هدف پیشبرد منافع و به صفر رساندن مشکلات با ایران توصیف کرد که از اهمیت بالایی برخوردار است و از دل‌بستن به وعده‌های آمریکایی قوی‌تر است.
المیادین می‌نویسد: «صحبت درباره تحرکات آمریکا تحت رهبری بلینکن برای متقاعد کردن عربستان و سایر کشورها به عادی‌سازی با "اسرائیل" در مقابل متغیرهای جدید منطقه‌ای بی‌فایده است. اما درباره تحرک ایران، می‌توان گفت که این تحرک با استفاده از راهبرد تنوع گرم روابط، توسعه روابط بین‌الملل و حفظ منافع و نفوذ مشترک به جای منازعات بر می‌خیزد، زیرا منطقه دیگر مانند گذشته، تک قطبی نیست و هژمونی مطلق آمریکا در آن وجود ندارد».
نویسنده پیش‌بینی می‌کند: «آمریکا به هر نحوی تلاش خواهد کرد تا مانع تشکیل چنین ائتلافی شود و تمام تلاش خود را صرف به شکست کشاندن آن خواهد کرد».
ازسوی دیگراما، در صورت موفقیت عملی ایران در تشکیل چنین ائتلافی، به معنای اجرای تئوری بازدارندگی جدید خواهد بود و این امر چالشی بزرگ برای ایالات متحده آمریکا و هژمونی آن در منطقه خواهد بود که به تدریج و به صورت محسوس در حال از بین‌رفتن است. منطقه دیگر منحصرا آمریکایی اداره نمی‌شود و برخی کشورها که پیشتر، ایران را در دایره دشمنی خود قرار داده بودند، امروز در حال برقراری روابط با آن هستند و به آن به چشم یک همپیمان مهم و ضروری می‌نگرند».
آمریکا آشکارا تلاش می‌کند تا بتواند بار دیگر، کنترل خود را بر منطقه به دست آورد و به راهبردهای جدیدی که ایران دنبال می‌کند، ضربه بزند. ایرانی که ثابت کرد در حال دستیابی به جهش‌های ویژه در سیاست خارجی و صنایع نظامی موشکی است و قادر به ایجاد ائتلاف بین‌المللی برای تضمین امنیت منطقه‌ای برای خود و همه‌کشورهای ائتلاف است. ائتلافی که در صورت تشکیل، نقش و نفوذ آمریکا را در منطقه تضعیف می‌کند.
«گام‌های ایران در اعلام تشکیل ائتلاف دریایی بین‌المللی، نقطه قوت اقدام در مسیر امنیت مشترک برای کشورهای منطقه است. تهران مثل همیشه، محاسبات دولت آمریکا را که با اکراه توافق ایران و عربستان را پس از غافلگیر شدن، پذیرفت، به هم می‌ریزد». چنین ائتلافی خشم «اسرائیل» را نیز خواهد انگیخت که از هیچ اقدامی برای تحریک کردن همه در قبال ایران و برنامه هسته‌ای آن فروگذار نکرده و به دلیل اختلاف نظر با متحدش آمریکا، قادر به اتخاذ گزینه نظامی در قبال ایران نیست. زیرا واشنگتن هنوز ترجیح می‌دهد، مسیر دیپلماسی را در قبال ایران برای بازگشت به توافق هسته‌ای که دولت دونالد ترامپ آن را از بین برد، دنبال کند.
ائتلاف دریایی بین‌المللی یک پروژه امنیتی مشترک میان ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس است که در صورت تشکیل، ضربه سنگینی به منافع راهبردی رژیم صهیونیستی در منطقه وارد می‌کند و نقاط قوت مهم توانمندی‌های ایران را نمایان می‌کند و شکستی دیگر برای هژمونی آمریکا در منطقه به شمار خواهد رفت.
نویسنده یادداشت در پایان بر این باور است: «دستیابی به چنین ائتلافی، گامی مهم در مسیر افزایش درک منطقه‌ای ایرانی_عربی از تهدیدات امنیتی آمریکا و اسرائیل و توسعه منافع مشترک بین طرف‌های مختلف آن در همه سطوح اعم از امنیتی و نظامی یا در ابعاد کلی سیاسی در کشورهای عضو این ائتلاف خواهد بود».