دکتر بهروز امرایی  - باید بخاطر داشت که به دلیل عبور تقریباً کلیه تجارت و حمل و نقل بین‌المللی کالا از بنادر ایران، پیشرفت اقتصادی کشور نیز به سرعت به بنادر وابسته گردیده است. از طرفی بدون وجود یک حمل و نقل دریایی کارا و توانمند جریان حمل و نقل مواد خام، محصولات کشاورزی و محصولات تولیدی کارخانجات مختل گشته و عواقب آن بصورت ایجاد موانع و بحران در رسیدن به رشد و شکوفائی اقتصادی و سربلندی ملی ظاهر می‌گردد. 
 علاوه بر پیشرفت و توسعه در فله‌برهای بزرگ‌تر و سریع‌تره توسعه فناوری‌ها جهت تسهیل عملیات تخلیه در بنادر کشورهای در حال توسعه‌ای که اسکله‌های خود را برای فله‌برها تغییر داده‌اند، گامی به جلو نهاده است. این تجهیزات تخلیه و بارگیری کالا که unloaderیا «خود تخلیه‌کن» خوانده می‌شود، از اصول کار بسیار ساده‌ای برخوردار است. در این دستگاه با استفاده از تسمه نقاله، کالا به سطح عرض کشتی انتقال می‌یابد. تسمه نقاله امتداد یک بازو کالا را به نقطه مورد نظر انتقال می‌دهد. میزان تخلیه می‌تواند بسیار بالا باشد و بین ۶ تا ۱۰ هزار تن در ساعت برسد.
میزان بالای، تخلیه زمان چرخش کشتی (Tun Around Time) را سریع‌تر و کوتاه‌تر نموده و هزینه‌های بندری را پائین‌تر می‌آورد. کشورهای در حال توسعه خصوصاً آن‌هایی که دارای ناوگان ملی هستند و مواد خام را توسط فله‌برها وارد یا صادر می‌کنند و کشورهایی که زمان چرخش کشتی در بنادر آن‌ها بعلت کارآمد نبودن تجهیزات تخلیه و بارگیری بالا می‌باشد سیستم خود تخلیه کن بهترین راه حل است.
اما این سیستم مضراتی نیز دارد. مشاورین حمل و نقل تخمین زده‌اند که هزینه سرمایه‌گذاری میتواند ۱۸ تا ۲۵ درصد در این کشتی‌ها در مقایسه با کشتی‌های فاقد تجهیزات تخلیه و بارگیری (gearless) با همان ظرفیت گران‌تر باشد. هزینه‌های عملیات نیز برای این سیستم بالاتر است. تجهیزات و پرسنل زیادی نیز برای استفاده از این دستگاه مورد نیاز است. البته در سال‌های اخیر تعداد زیادی از کشتی‌های بزرگ و پهن پیکر مجهز به سیستم خود تخلیه‌کن در مسیرهای اقیانوسی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

کشتی‌های حمل کننده اتومبیل و رو - روها
حمل و نقل اتومبیل با کشتی‌های ویژه در اواخر دهه پنجاه و اوایل دهه شصت تثبیت گردید و نتیجه این افزایش شدید در واردات اتومبیل و همچنین صادرات آن توسط کشورهای مختلف و در مناطق متفاوت می‌باشد. در فازهای اولیه سازندگان اروپایی اتومبیل بازارهای صادرات را در اختیار خود گرفتند اما کمی پس از آن ژاپن به صادر کننده شماره یک اتومبیل مبدل شد و بدین ترتیب در تجارت دریایی اتومبیل در درجه اول اهمیت قرار گرفت.
اما اکنون سؤال این است که امروزه خصوصیات اصلی بازار کشتی‌های مخصوص حمل و نقل اتومبیل و روندهای آتی چه می‌باشند؟ در ابتدا به نظر می‌رسد که امروزه رشد صادرات و حمل و نقل وسائط نقلیه که جهان در ۳۰ سال گذشته تجربه کرده است، ادامه نیابد. علت اصلی این امر ایجاد کارخانه‌های اتومبیل سازی ژاپنی و سایر تولیدکنندگان در شمال آمریکا و اروپا با ظرفیت تولید بیش از ۲ میلیون اتومبیل در سال ۲۰۰۵ می‌باشد. این به معنای این است که شماری از اتومبیل‌ها دیگر به بازارهای خاصی فرستاده نمی‌شوند. همچنین این عقیده وجود دارد که خاور دور و همچنین دیگر کشورهای منطقه در آینده قابل پیش بینی به نقش خود در تجارت اتومبیل ادامه می‌دهند. در خاور دور علاوه بر کره جنوبی و چین تایوان و مالزی نیز سهم خود را از کل بازار صادرات افزایش خواهند داد. اما با این وجود بازار در آستانه یک تغییر معنی داری است.

کشتی‌های رو - رو و روند آینده
بنابر تخمین برخی از کارگزاران حمل اتومبیل معنی دارترین تغییراتی که ممکن است بوقوع پیوندد بطور خلاصه به شرح ذیل می‌باشند.
براساس مطالعات انجام شده توسط اتحادیه بین المللی بنادر و لنگرگاه‌ها (IAPII) پیش بینی می‌شود که ناوگان کشتی‌های رو - رو ظرف سال‌های آینده متحول گردد.
تعداد کشتی‌های خاص حمل خودرو در حال حاضر ۴۰۰ فروند با ظرفیت کل 5/1 میلیون (Car Equivalent unit) CEU می‌باشد. ۶۰ درصد این کشتی‌ها مابین ۱۵ تا ۲۰ سال عمر دارند. در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ تعداد ۷۷ فروند کشتی رو - رو تحویل گردیده است. حجم انتقال دریایی خودرو در سال ۲۰۰۲ حدود ۵/۵ میلیون دستگاه بوده است. شرکت کشتیرانی هیوندای تعداد کشتی‌های خود را از ۳۰ به ۸۴ فروند در سال ۲۰۰۵ افزایش داده است. شرکت‌های فعال دیگر در این میدان شرکت‌های NyK (با ۶۰ فروند کشتی خاص حمل خودرو)،  K-Line (با ۳۱ فروند کشتی) و میتسوئی (با ۳۳ فروند کشتی) هستند. 
جدای از حمل خودرو توسط کشتی‌های رو-رو، باید در نظر داشت که اینگونه کشتی‌ها بهترین وسیله برای حمل انواع مختلف کالا بدون توجه به شکل، اندازه، وزن و نوع بسته بندی آن‌هاست. برای نمونه کالای پروژه‌ای، تجهیزات عملیات ساختمانی (مانند: بولدوزر، لودر، گریدر)، کامیون‌های بزرگ حمل مواد معدنی و کشاورزی. این کشتی‌ها می‌توانند بدون نیاز به تجهیزات خاص بندری و اسکله‌های خاصی در هر بندری پهلو گرفته و کالای خود را تخلیه یا بارگیری نمایند.