امید محمد زاده -اگر واقعاً باور داریم «آب مایه حیات است» فقط یک شعار نیست و بدون آب کافی امنیت غذایی و بهداشتی بشریت و در نهایت  زندگی  آدمی به‌ خطر می‌افتد باید به فکر مدیریت صحیح و اصولی منابع آب باشیم تا بحران کم آبی به مرحله بی آبی ارتقا پیدا نکند. بخصوص این‌که منطقه خاورمیانه و کشور ما از نقاط نیمه خشک جهان محسوب می‌شود و کاهش نزولات آسمانی، گرم شدن هوا و تغییرات اکو سیستم در این منطقه بیشتر از سایر مناطق جهان تاثیرات خود را نمایان کرده از جمله خشک شدن دریاچه ارومیه ،تالاب هامون و فرونشست‌های متعدد زمین در شهرهای مرکزی، اهمیت موضوع را دو چندان می‌کند.
واقیعت این‌است که در حال حاضر آب هست ولی مدیریت ضعیف و بی تدبیری ها باعث شده در یک مناطق و تایم‌های پرآبی (زمستان و بهار)، آب به هدر رفته و در مناطق دیگر و تایم های کم آبی و بی آبی (تابستان) برای مصارف روزانه آب، با مشکل به دست مردم برسد. نمی‌شود همچون موضوع دریاچه ارومیه چشم به آسمان دوخت و در زمان‌هایی که نزولات آسمانی کم شد از خشک شدن کامل آن سخن گفت و در زمانی که لطف اللهی و نزولات آسمانی به میزان کافی بود و سدهای منتهی در مسیر دریاچه سرریز شده به اجبار اجازه روان شدن آب به سمت دریاچه را دادیم جشن احیا دریاچه (البته  در این  مورد بین مسئولان و مردم اختلاف نظر هست) را بگیریم  و الطاف الهی را به اسم دولت بزنیم.
اگر از ابتدا و سال‌های پیشین این روزها را پیش بینی کرده و مدیریت منابع می‌کردیم چه بسا بسیاری از این مشکلات آبی کشور  به حداقل می‌رسید. اما متأسفانه در خواب بودیم و مثل سایر موارد در حوزه آب نیز چاره را در رعایت کردن مردم و تنها به توصیه در صرفه جویی  مصرف کننده اکتفا کرده ایم و مدیران برنامه جامعی برای حل بحران نداشته اند. در حالی که بسیاری  از موارد می بینیم که ارگان‌های دولتی از جمله شهرداری ها بیشترین مصرف کننده آب بوده اند و بیشترین هدر رفت آب را هم دارند مثلا درختی که به دو هفته در میان آبیاری نیازمند است هر روز توسط شهرداری با زمان طولانی آبیاری می‌شود. یا این‌که بارها  ما  شاهد بوده ایم که به‌علت فرسودگی لوله‌های آبرسانی ترکیده و تا حل مشکل ،آب زیادی هدر می رود برای مثال موردی که بنده با چشم و گوش خود شاهد آن بودم در یکی از محلات  تبریز که  با افت فشار روبرو شده بود و بارها اهالی محله برای حل موضوع به آبیاری مراجعه کرده بودند بعد از مدت‌ها با بررسی مشکل، ماموران آبیاری متوجه شده بودند که لوله آبرسانی سوراخ شده و نشتی قابل توجه ایی داشته و با تعویض لوله‌های آسیب دیده مشکل افت فشار آب محله حل شده است و معلوم نیست از زمان بروز مشکل تا حل آن چند هزار لیتر یا شاید چند میلیون لیتر آب هدر رفته است.
به هرحال اگر می‌خواهیم در مقابل آیندگان و فرزندان خود شرمنده نباشیم و بحران بزرگ کم آبی را به آن‌ها تحمیل نکنیم قبل از هر چیز به فکر مدیریت اصولی در کنار فرهنگ‌سازی مصرف آب باشیم . البته مسئولان اگر در زمینه مدیریت و سیاست‌های حل مشکل جدی عمل کنند، فرهنگ مصرف نیز می‌تواند به صورت اتوماتیک وار به مصرف کننده و مردم انتقال یابد. امید است تا دیر نشده  وامل سیاست گذاری کشور و عوامل اجرایی از خواب غفلت  بیدار شده و این بحران نه در شعار بلکه در عمل جدی بگیرند.
روزنامه نگار