گروه اقتصاددریا - سیدعمران طباطبایی - اندکی از کشورهای جهان تعهد بی سابقه و خوشایند خود را برای استفاده پایدار از اکوسیستم های دریایی انجام داده و یک سیستم مجزا برای پاسخگویی به آنها ایجاد کردند.
آینده نه چندان دور شاهد آغاز 12 ماه حیاتی برای سیاره زمین است یا حداقل بخشی از آن است. برای مدت طولانی، اقیانوس‌ها و دریاها که 71 درصد از سطح زمین را پوشانده اند در برخی از تأثیر گذارترین فرآیندهای سیاست زیست‌ محیطی جهانی در جهان کمتر معرفی شده‌ اند. 
گزارش های محققین در حالی ارائه می شوند که سازمان ملل به همراه بسیاری دیگر، در حال آماده شدن برای حمایت از اقدام قوی تر هستند. هنگامی که رهبران جهان برای نشست‌ های کنوانسیون ‌های سازمان ملل در مورد تنوع زیستی و آب و هوا گرد هم می ‌آیند، محیط دریایی آن طور که باید مورد بحث قرار نمی‌ گیرد.
آنها توافق کردند که برای محافظت و بهبود سلامت اقیانوس ها و حفظ منافعی که انسان ها از محیط دریایی به دست می آورند، کارهای بیشتری انجام دهند. پانل سطح بالا برای اقتصاد اقیانوسی پایدار در گذشته تاسیس شد اما اعضای آن به مشاوره علمی نیاز داشتند.
اگر اقیانوس به گونه ای پایدارتر مدیریت شود، گونه ها و اکوسیستم ها می توانند احیا شده و به منابع بهتری برای غذا، انرژی، مواد، معیشت و در نهایت رفاه سیاره ای تبدیل شوند.
همه تهدیدهای موجود ظرفیت اقیانوس ها برای تأمین غذای مغذی، شغل، دارو و همچنین تنظیم آب و هوا را از بین می برد. با این حال، اقیانوس همچنان پتانسیلی برای کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی است. در صورت مدیریت پایدارتر، محققان پیش‌ بینی می‌ کنند در برآوردهای اولیه می ‌تواند بین 6 تا 21 درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را که تا سال 2050 برای دستیابی به هدف توافق ‌نامه آب‌ و هوای پاریس در سال 2015 مورد نیاز است، بدست آورده و گرمایش جهانی را تا 1.5 درجه سانتی‌گراد محدود کند.
مطالعات اندیشمندان مجموعه چارچوبی را پیشنهاد می‌ کند که از طریق آن می ‌توان از داده ‌های موجود اقیانوس‌ های جهان برای اندازه ‌گیری وضعیت اکوسیستم‌ های اقیانوسی استفاده کرد. شاخص هایی که در مورد آنها توافق نظر وجود دارد شامل مواردی برای تنوع زیستی، تناسب اکوسیستم و توانایی اقیانوس برای حفظ گازهای گلخانه ای است. شتاب در حال ساخت برای این امر اقدام قوی تر را می طلبد. 
کنوانسیون سازمان ملل در مورد تنوع زیستی در حال آماده شدن برای به روز رسانی اهداف خود برای کاهش سرعت از دست دادن تنوع زیستی از جمله یک هدف به روز شده برای مناطق ساحلی و دریایی تحت حفاظت است. به ندرت پیش می آید که رهبران جهان به خاطر تعهدشان برای مدیریت پایدار اقیانوسی مورد تحسین قرار گیرند. به همین دلیل است که بشر به مکانیزمی برای نظارت بر تعهدات بر اساس داده های توافق شده نیاز دارد که با اجماع جامعه پژوهشی آزمایش شده اما برای کمک به اطمینان از حفظ این تعهدات حیاتی، مدیریت پایدار اقیانوس به یک سیستم حکومتداری پایدار نیز نیاز دارد. 
آری همه ما با هم می توانیم برای محافظت از اقیانوس خود تلاش کنیم. اقیانوس حداقل 50 درصد از اکسیژن سیاره را تولید می کند، بیشترین تنوع زیستی زمین را در خود جای داده و منبع اصلی پروتئین برای بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان است. علاوه بر این، اقیانوس برای اقتصاد ما کلیدی بوده و تخمین زده می شود که تا سال 2050 حدود 40 میلیون نفر در صنایع مبتنی بر اقیانوس مشغول به کار شوند. به اقیانوس‌ ها آسیب می ‌زنیم، اسیدی ‌تر می ‌شوند و اکسیژن کمتری تولید می‌کنند چرا که اکسیژن و غذای مورد نیاز ما اقیانوس ها هست. همچنین تبدیل شدن اقیانوس به منبع انرژی تجدید پذیر سفیری برای دیپلماسی آب و هوا است. 
برای محافظت و حفظ اقیانوس و همه چیزهایی که در آن وجود دارد، ما باید تعادل جدیدی ایجاد کنیم که ریشه در درک واقعی اقیانوس و چگونگی ارتباط بشر با آن دارد. علیرغم چارچوب قوی برای کاهش آلاینده  ها، هنوز تلاش های بیشتری لازم است. به عنوان مثال، تحت قوانین حفاظت دریایی، مقادیر آستانه برای محدود کردن آنها در حال توسعه است. اقداماتی برای جلوگیری، کاهش و کنترل آلودگی محیط زیست دریایی از همه منابع زمینی، از جمله بستر دریا و زیر خاک ضروری است. 
کشورها باید در سازمان ملل برای حفاظت از حیات دریایی، دگربار در کمپین های مختلف با هم متحد شوند که هدف آن افزایش آگاهی در مورد اهمیت حفاظت از جانوران دریایی و حفظ اکوسیستم ‌های دریایی سالم و ترویج اقداماتی است که نشان ‌دهنده چگونگی محافظت از اقیانوس است.