فیروز اسماعیلی نژاد- ما در روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد معتقدیم که این تعجب، تنها یک سوال ساده نیست؛ بلکه فریادی است از جنس غربتِ نادیده گرفتن ظرفیت های عظیم دریامحور ایران و بی اعتنایی به «ثروت‌آفرینی ملموس» در برابر دیده نشدنِ یکی از ارکان اصلی اقتصاد کلان ایران.!
خسته ایم از بس که گفتیم! حرف های کلیشه ای شنیدیم اما باور کنید این کشور با حدود 6هزار کیلومتر ساحل دریایی در شمال و جنوب، با ظرفیت تبدیل شدن به قطب ترانزیت کالا در منطقه را داشته است و شاید هنوز دارد. اکنون مردم ایران فقط نظاره گر، ربودن گوی سبقت توسط همسایگان خلیج فارس هستند. مردم ایران می‌توانستند و شاید هنوز هم می‌توانند پیشرفت را به معنای واقعی کلمه با بهره گیری از ذخایر عظیم دریایی و پتانسیل بی‌نظیر در حوزه شیلات، کشتی‌سازی و به خصوص گردشگری دریایی، با گوشت و پوست و استخوان لمس کنند.
این ملت دریایی چگونه فاقد روزی ملی با عنوان «روز دریا» است؟ این سکوت تقویم، گویای یک غفلت استراتژیک است. بله، یک غفلت استراتژیک!
ما در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد بر این باوریم که «دریا» بازار سرمایه‌ای است به وسعت یک تاریخ- «بازار سرمایه» رکن حیاتی اقتصاد مدرن است و روز آن، نماد اهمیت این رکن. اما «دریا» مادر است و خود یک «بازار سرمایه» طبیعی، زنده و تاریخ‌ساز بوده و هست. سرمایه‌ای از جنس موقعیت ژئوپلیتیک، سرمایه‌ای از جنس تجارت، سرمایه‌ای از جنس انرژی و منابعی که پایه‌های اقتصاد کلان را مستحکم می‌کند. این را نه تنها در نقشه‌های کهن جاده ابریشم می‌توان بیابیم بلکه در کریدورهای بین‌المللی حمل و نقل که امروز با کم کاری مسئولان گذشته خودش را نشان داده است می‌توان سنجید. ما در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد بر این باوریم که «دریا» رابط است، نخ تسبیح است. ابزار بی نظیر ارتباط،  پل و اتصال اقتصاد ایران به بازارهای جهانی است؛ به مثابه رگی که اگر قطع شود، حیات اقتصادی کشورمان به مخاطره می‌افتد. اما چرا این مروارید خاورمیانه نادیده گرفته شده است مگر غیر از این است که اقتصاد مقاومتی ما در ایران در گرو توسعه دریامحور است و توسعه پایدار ایران بدون بهره‌گیری از اقتصاد و زنجیره و شقوق مختلف دریایی ممکن نیست. وقتی از کریدورهای شمال-جنوب صحبت می‌شود، وقتی از رونق تولید ملی سخن می‌گوییم و وقتی بر صادرات غیرنفتی تأکید داریم، همه این مسیرها به سواحل دریایی ختم می‌شوند و از دریا می‌گذرند. تحریم‌ها به ما آموخت که وابستگی به راه‌های زمینیِ محدود و مرزهای هواییِ آسیب‌پذیر، چه هزینه‌ای دارد. دریا با ظرفیت نامحدود ترانزیتی خود، مطمئن‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین راه برای گشودن دروازه‌های جدید تجاری و شکستن محاصره اقتصادی است. این همان نقشه راهی است که اقتصاد مقاومتی بر آن تأکید دارد. و اما پایان غربت دریا کجاست؟!
ما در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد سال گذشته به شورای عالی انقلاب فرهنگی پیشنهاد دادیم اما کارساز نشد. این بار دست یاری مجامع و تشکل‌های دریایی ایران را به گرمی می‌فشاریم که به مناسبت ابلاغ سیاست‌های کلی دریامحور توسط رهبری معظم، برای نام‌گذاری یک روز در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز ملی دریا» اقدام کنند. این اقدام، تنها یک سمبل نیست؛ بلکه آغازی است برای تمرکز بر راهبردهای توسعه دریامحور، جلب توجه افکار عمومی و سرمایه‌گذاری بیشتر بخش خصوصی در این عرصه. این روز می‌تواند محفلی برای هم‌اندیشی نخبگان، تشویق سرمایه‌گذاران و تبیین ظرفیت‌های خفته‌ای باشد که در امواج خلیج‌همیشه‌فارس و دریای کاسپین نهفته است. نامگذاری این روز، نخستین گام برای تدوین سند واقعی، عینی و ملی برای توسعه دریامحور و الزام‌آور کردن آن در برنامه‌های کلان توسعه باشد.
ما در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد بر این باوریم ایران یک کشور دریایی است. جامعه دریایی ایران با هم افزایی و هم اندیشی و همدلی بیایید با این اقدام و اقدامات فرهنگی در حوزه دریایی، مقدمات آغاز نهضت فرهنگ دریاپایه را بنا نهیم. به امید آن روز که «دریا» جایگاه حقیقی خود را در اقتصاد و فرهنگ ایران بازیابد.