ایرج گلشنی - دو سال از زمان ابلاغ سیاست‌های کلی دریاپایه گذشت. به سرعت برق و باد و بدون کمترین نتیجه. مهم‌ترین نتیجه ابلاغ سیاست‌ها، برگزاری رگباری همایش‌ها و سخنرانی‌های تکراری بود. یک گروه به اسم مسئول، به جای آن که پشت میز کارشان باشد، سفرهای گالیور را در دستور کار قرار داده و از این جزیره به آن جزیره و از این هتل به آن هتل، رفته و یک مشت سخنرانی‌های تکراری و نخ نما به اسم همایش ملی و علمی تحویل می‌دهند و همه هم سکوت می‌کنند چون با خود می‌اندیشند، به ما چه ربطی دارد! طرف مسئول حکومتی است. ممکن است فردا کارمان زیر دستش بیفتد!
مهم‌ترین اظهارنظر 
مهم‌ترین اظهار نظر این روزها مسئولان امر، در باره غذای هتل‌هاست. مهم‌ترین نقدشان در باره تاخیر احتمالی هواپیماست. مهم‌ترین دردشان حق ماموریتی است که فکر می‌کنند باید حق بدی آب و هوا و حق مسافرت به سواحل متروکه هم به آن اضافه شود. دریغ از یک جو همت و یک مثقال عمل. 
یک سند نوشته شد و دو سال است که روی کاغذ مانده است. و دو سال است که مسئولان برای اجرای سند کاغذ سیاه می‌کنند و سخنرانی تحویل می‌دهند که بگویند این سند خوب و مهم است. دو سال است درباره ضرورت اجرایی شدن مفاد سند ابلاغی سخنرانی می‌کنند. دو سال است که گشت و گذار می‌کنند تا سواحل را بهتر ببینند که انگار قبل از سند با چشم بسته به سواحل می‌رفتند. 
مهم‌ترین اظهارنظر با فعل می‌شود، صرف می‌شود و کسی از شده است، حرفی برای گفتن ندارد. می‌شود؟ کی و کجا؟ هیچ کس نمی‌داند. 
ساختار سازی 
موازی کاری 17 دستگاه دریایی ایران کم بود، شورای هماهنگی اجرای سیاست‌ها به آن افزوده شد و کسی نپرسید: کدام اجرا؟ اجرا سیری چند؟
ساختارسازی جای برنامه‌سازی را گرفته است. برنامه که نیست طبیعتا اجرا هم نیست. همین روزهاست که دولت کریمه یک ساختار جدید بسازد به اسم شورای هماهنگی برای هماهنگی اجرای سیاست‌ها. و دوباره دو سال دیگر تلاش کند تا با سخنرانی و دوره گردی در هتل‌های کیش و قشم، هماهنگی برای هماهنگی را توضیح دهد. 
دولت چهاردهم در توهم است که خیال می‌کند دوره اش چهارصد ساله است یا واقعا دارد تلاش می‌کند؟ اگر دارد تلاش می‌کند بهتر است خواهش و تمنا کنیم که کمی استراحت کند؛ می‌ترسیم مرض هتل‌گردی بگیرند و حلق‌شان از سخنرانی زیاد ورم کند. ما به شدت نگران اعضای محترم دولت هستیم. 
واگذار کنید
وقتی کارآیی ندارید و کار را به بخش خصوصی به عنوان کاردان نمی‌سپارید، همان لایق شماست که بابک زنجانی به ریش شما بخندد و بگوید «مدیریت بلد نیستید» و راست هم می‌گوید. چگونه است کسی مثل بابک زنجانی چند برابر بانک مرکزی کارآیی دارد؟ چطوراست که تحریم‌ها حریف بابک خان نمی‌شود اما به شما که می‌رسد می‌شود مشکل اول و آخر جهان هستی؟ 
بهتر است این مصرع حافظ را خوب حفظ کنید: «خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز». دولت مانع اصلی توسعه ایران است. اگر دولت بفهمد که مانع اصلی خود اوست، و کمی کنار برود، خیل عظیمی از بابک زنجانی‌ها هست که صدتا بانک مرکزی راه بیندازد و صد بار سواحل ایران را آباد کند. مگر آن خدا بیامرز نبود که یک تنه ایران خودرویی ساخت که شما صد تنه هنوز در تولید ضرر با هم مسابقه می‌دهید؟ 
واگذار کنید به بخش خصوصی. واگذار کنید و دو سالی که صرف سخنرانی کردید، صرف بخش خصوصی کنید ببینید تا کجا پیش می‌رود. 
همایش ممنوع
این که گذاشتن یک آرم زیر یک پوستر شده است تمام همت یک وزارت خانه یا سازمان دولتی، دروغ بزرگی است که خودشان نیز باور کرده‌اند. دروغی به معنای این که داریم کار می‌کنیم! 
چه خوب است که رییس جمهور همایش و نمایش را برای بخش دولتی کاملا ممنوع کند. اصلا سخنرانی را ممنوع اعلام کند. هر وزارت‌خانه و سازمان فقط یک سخنگو داشته باشند تا از وزیر تا آبدارچی جلوی دوربین و میکرفون حاضر نشود و فعل می‌شود را تکرار نکند. بگذارید بخش خصوصی بیاید و بگوید شده است. می‌شود برای شما و شده است برای غیر شما. این طوری کار پیش می‌رود. 
شماها که با این همه سخنرانی بعد از دو سال هنوز نتوانسته‌اید یک برنامه اجرایی برای سیاست‌ها بنویسید و یک بند از آن برنامه کذایی را اجرا کنید، به چه درد مردم می‌خورید؟
وفاق مساله نیست
مشکل ما در دولت‌هاست. مشکل نیمه تمام ماندن طرح‌ها و پروژه‌هاست. مشکل نداشتن یک برنامه درست و درمان داریم که دردهای معیشتی را درمان کند. مشکل برهوتی سواحل کشور را داریم. مشکل شغل برای جوانان داریم و.. همه در پرتو فعالیت منسجم و اقدام عملی رفع می‌شود. 
مشکل ما عملکرد ضعیف دولت‌هاست که بعد از این همه مدت هنوز یک برنامه معمولی هم برای اجرای سیاست‌های کلی توسعه دریامحور ندارند این ناتوانی‌ها به کجا ربط دارد؟
فقط برنامه و اجرا
اکنون دیگر نه اهمیت و ضرورت دریا مساله است. هر دو حل شده است. سیاست‌های ابلاغی رهبری در توسعه دریامحور یعنی حکم قطعی بر اهمیت دریا و ضرورت توسعه دریایی. چیزی که کم داریم برنامه و اجراست که یک جو همت می‌خواهد نه سخنرانی و نه همایش و نه نمایش. 
فقط تصور کنید که طی یک برنامه برای توسعه دریایی، دولت انبوهی از بودجه‌های سربار وزارت‌خانه‌ها و سازمان‌ها را حذف و به سمت ساخت و ساز در سواحل اختصاص دهد. 
فقط تصور کنید که ساخت وساز در تهران واطراف تهران تعطیل شود و همه ساخت و سازها متوجه سواحل جنوب شود.
فقط تصور کنید که یک بانک دریایی ایجاد شود و به توسعه دریایی بپردازد.
فقط تصور کنید قوانین پیچیده و دست و پاگیر دولتی‌ها حذف شود و قدرت مانور بخش خصوصی را افزایش دهد. 
فقط تصور کنید که ...
اما افسوس که الان دو سال شد که دولتی‌ها چه در دولت رییسی و چه در دولت پزشکیان دست از روی ماشه رگبار سخنرانی بر نمی‌دارند!فقط سخنرانی!