رسوب قدرت در شخص رجب طیب اردوغان همانند هر رسوب قدرتی در شخصیت های دیگر سیاسی پیامدهای بازدارنده خود را دارد که به شکل های گوناگون بروز می کند. 
یکی از این پیامده این است که شخصیتی که همه قدرت رادر اختیار دارد به حذف و طرد دوستان و یارانش اقدام می کند تا خود را یگانه ناجی نشان دهد. این پیامد را در طرد یاران اصلی اردوغان در ترکیه دیده ایم که حالا دارند برای خود حزب تازه ای تاسیس می کنند. 
یکی دیگر از پیامدهای بازدارنده رسوب قدرت در شخصی مثل اردوغان دور شدن از حلقه مشاوران و کارشناسان ورزیده اما غیر حزبی وغیر وابسته به شخص قدرتمند است. این نیز به نوبه خود راه را برای اینکه اردوغان خود را دانای کل بداند بازکرد. سومین ویژگی در چنین شخصیت هایی نفی هرکسی است که احساس می کند علیه اوست و برایش تفاوتی نمی کند که این فرد راننده تاکسی است یا یک نظامی بلند پایه وبهانه اش نیز این است که او به بیگانه ها وصل شده است. 
بازداشت و از کار برکنارکردن دهها هزار ارتشی و آموزگار و کارمند و استاد دانشگاه که اردوغان آنها را متهم به وابستگی به فتح الله گولن ناراضی مشهور کرد در همین چارچوب قابل تفسیر است. اما اردوغان برخلاف پیروزی های هربار کمرنگ تر در داخل در مناسبات با بیرون در روزهای بدتری قرار دارد ،ازسوی اتحادیه اروپا طرد شده و   نه تنها او را به درون اتحادیه راه نمی دهند بلکه گامهای نخست برای یاغی نشان دادن او در عمل برداشته اند. تا جاییکه اتحادیه اروپا اقتصاد و سیاستمداران نزدیک به اردوغان راتهدید به تحریم کرده است .از سوی دیگر رفتار ریاکارانه او که هم می خواهد از توانایی های روسیه بهره برداری کند وهم می خواهد از مزیت های آمریکا استفاده کند، باعث‌فوران خشم کاخ سفید هم شده است . این طرد شدگی از سوی غرب و نبرد با روسیه در سوریه و در لیبی و علم به اینکه در نبرد با روسیه راهی برای  برنده شدن او باز نشده است،  وی را ناگزیر کرده است در نبردهای کوچک به دنبال پیروزی باشد .به طور مثال با فرستادن کشتی برای کشف گاز ، فرستادن نیرو به سوریه و جنگیدن در لیبی سعی می کند احساس قدرت کند و خود وکشورش را در سطحی بالاتر از چیزی که هست نشان دهد.اردوغان یک استراتژی اقتصادی  در نبرد قره باغ را با همین هدف دنبال کرد  وحالا برای اینکه آثار شکست در اروپا را از خود دورکند ،با بیان حرفهایی خارج از عرف می خواهد جنجال تازه ای در ایران را تدارک ببیند. این قدرت نمایی جنجالی پس از پیروزی نسبی شاید بتواند دل برخی ناسیونالیستها کشورش را شاد کند اما اکثریت شهروندان ترکیه ای که از رشد تورم  و کاهش روز افزون پول ملی دربرابر دلار ناراضی اند را به سوی اردوغان جلب نمی کند.
 این رفتار اردوغان که طعم عهد شکنی و ناسپاسی در برابر ایران دارد به زودی اورا فردی فرصت طلب و قدر نشناس نشان خواهد داد و رهبران احزاب و جمعیت های سیاسی منطقه به اوپشت خواهند کرد و قاعدتا تنها ماند. 
اردوغان با این دست فرمانی که برای هدایت  سکان ترکیه اختیار کرده ،به زودی به نقطه ای خواهد رسید که دیگر نه رای دهندگان به او رای خواهند داد و نه رهبران جهان به او اعتماد می کنند. در این وضعیت است که اردوغان تنها خواهد ماند و آنچه به ظاهر به دست آورده است را هم از دست می دهد. 
با این همه ،بدترین چیز برای اردوغان این است که درداخل کشور و در نبرد اقتصادی بازنده شده و شهروندان به این نتیجه می رسند که او با بازی های سیاسی پر نوسان ،آرامش و آسایش رفاهی آنها را سلب می  کند و حتما در این صورت آینده ای ناروشن دربرابر او خواهد بود.*نایب رییس اتاق بازرگانی ایران