گروه صنعت- مدت‌هاست در مسیرهای ویژه دوچرخه سواری شاهد آن هستیم، مسیرهایی که پیش‌ از آن که دوچرخه ها در آن جا داشته باشد موتورسیکلت ها تردد دارند و ماشین‌ ها بی اعتنا به قوانین و بدون هیچ مشکلی بر سر راه مسیرهای دوچرخه سواری پارک می کنند. این ها و چندین و چند صحنه دیگر از مشکلاتی است که مدت‌هاست در مسیرهای ویژه دوچرخه سواری شاهد آن هستیم، مسیرهایی که پیش‌ از آن که دوچرخه ها در آن جا داشته باشد موتورسیکلت ها تردد دارند و ماشین‌ ها بی اعتنا به قوانین و بدون هیچ مشکلی بر سر راه مسیرهای دوچرخه سواری پارک می کنند. در این میان اولین سئوالی که در این رابطه به ذهن خطورمی کند این است که آیا با توجه به این که پارک خودرو و تردد سایر وسایط نقلیه در مسیرهای دوچرخه سواری تخلف است پس چرا برخوردی با این تخلفات نمی شود؟ و آیا این خطوط، تنها به صورت نمادین هستند؟.
به گزارش اقتصاد سرآمد، طی سال‌های اخیر مدیران شهرهای بزرگ و پیشرفته به لزوم انسان‌محور شدن شهرها پی برده اند. در این شهرها برنامه ریزی‌های شهری بر پایه انسان محور بودن انجام می شود. اما در شهرهای در حال توسعه مانند تهران این مفهوم به تازگی در ادبیات مدیریت شهری راه پیدا کرده است و هنوز فاصله بسیاری تا انسان محور شدن دارد. مدیریت جدید شهر تهران برای شروع، طرح دوچرخه‌های اشتراکی را راه اندازی کرده و قرار است به زودی شهر تهران شاهد دوچرخه‌های نارنجی رنگی باشد که برای استفاده عموم شهروندان در نظر گرفته شده و هدف اصلی آن کمک به کاهش ترافیک و رفع آلودگی هوای شهر است.
 در واقع مشکل عمده فراروی مدیریت شهری و شهروندان تهرانی، راه بندان‌های طاقت فرسا و آلودگی هوای ناشی از آن و سایر مشکلات مربوطه ناشی از استفاده بی‌رویه از اتومبیل شخصی است. با وجود این، براساس آمار منتشر شده تعداد خودروها در تهران فراتر از ظرفیت معابر این شهر است و مسئولان حمل و نقل و ترافیک شهر در گذشته بارها نسبت به تبدیل تهران به یک پارکینگ بزرگ هشدار داده‌اند. این هشدارها و نگرانی‌ها لزوم توجه بیشتر به مدهای حمل و نقلی دیگر مانند دوچرخه را یادآوری می کنند و ورود شهرداری به طرح دوچرخه‌های اشتراکی گام مهمی در این زمینه به شمار می رود.
 شکست طرح خانه دوچرخه
نواب قائدی کارشناس حمل و نقل شهری امادر این مورد به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: لایحه دوچرخه سواری در دوره مدیریت شهردار اسبق تهران و در زمان تصدی جعفر تشکری‌هاشمی بر معاونت ترافیک تصویب  و در کل تهران 160 خانه دوچرخه با 2700 دستگاه دوچرخه راه اندازی و منطقه 8 به عنوان پایلوت طرح در نظر گرفته شد. شهرداری تهران جایگاه‌هایی را در معابر پر رفت و آمد شهر تهران برای دوچرخه سواری در نظر گرفت که شهروندان با مراجعه به آن با ارائه کارت شناسایی می توانستند دوچرخه ای را برای ساعاتی کرایه کنند، اما این کار رغبتی در ساکنان پایتخت به وجود نیاورد و این طرح برخلاف داشتن هزینه‌های گزاف در زمان راه اندازی، به یکباره متوقف و با شکست مواجه شد.
به نام دوچرخه به کام خودرو و موتورسیکلت
وی با اشاره به این مهم که، شکست این طرح دلایل مختلفی داشت که در هنگام برنامه ریزی و اجرا مورد توجه مدیران اجرایی قرار نگرفته بود، تصریح کرد: یکی ازمهم ترین دلایل شکست این طرح  شیب نامناسب و نامتوازن خیابان‌ها در مناطق شهر تهران به ویژه در مناطق شمالی پایتخت بوده است. از سوی دیگر، اطلاع رسانی مناسبی در این خصوص انجام نگرفت و بسیاری از شهروندان از وجود چنین طرحی خبردار نشدند. همچنین قرار بود ایستگاه‌های دوچرخه در مجاورت پایانه‌های اتوبوسرانی و ایستگاه‌های مترو قرار گیرد تا از این طریق مسیرهای دوچرخه‌سواری نیز به شبکه حمل‌ونقل عمومی متصل شود، اما با توجه به نامناسب بودن شرایط ایجاد خانه دوچرخه در کنار پایانه‌های اتوبوسرانی متاسفانه این کار انجام نشد.
پیش‌بینی‌های دوچرخه سواری درست
 از اب درنیامد
به اعتقاد قندی، موضوعاتی مانند تعیین و رعایت میزان سرعت مجاز  در مسیرهای دوچرخه سواری، فواصل توقف، تقاطعات، رمپ‌های دسترسی و ظرفیت‌های مسیر دوچرخه سواری، مسائل مهمی است که مدیران شهری باید به آن توجه ویژه داشته باشند. همچنین مواردی همچون روشنایی مسیر و  محل پارکینگ دوچرخه و علائم راهنمایی و رانندگی عمودی شامل تابلوهای انتظامی، اخطاری و ایمن سازی مسیرهای دوچرخه به دلیل دریچه‌های فاضلاب و غیره  باید به موارد استانداردسازی ترافیکی مسیرهای دوچرخه سواری اضافه شود.
راه حل مشکلات پیچیده کلانشهری مانند تهران در بسط حقوق عمومی است. از جمله این حقوق عمومی، حمل و نقل عمومی است که پارامترهای مختلف دارد. در شهرهای پیشرفته یکی از شیوه‌های متداول حمل و نقل عمومی دوچرخه‌های عمومی است. این که در شهر تهران می توان از این روش استفاده کرد جای سوال دارد. البته رواج استفاده از دوچرخه یک ضرورت اجتناب ناپذیر است اما قطعا زیرساخت‌های مورد نیاز آن باید فراهم شود. استفاده از خودروی شخصی بدترین روش جا به جایی در سطح شهر است. اما باید دید آیا توانسته ایم بستر فکری در شهروندان را به وجود بیاوریم که از خودروی شخصی برای تردد استفاده نکنند.