گروه نفت و انرژی - در جدیدترین دخالت رییس جمهور روسیه در بازار گاز و پس از آن که ولادیمیر پوتین اعلام کرد که این کشورش از ماه آینده گاز بیشتری به قاره سبز ارسال خواهد کرد، قیمت گاز و برق در اروپا کاهش یافت. رهبر روسیه به شرکت دولتی گاز گازپروم این کشور دستور داده است که از هشتم نوامبر تمرکز خود را بر ارسال گاز به اروپا بگذارد. این جدیدترین دخالت ولادیمیر پوتین در بازار گاز اروپاست که باعث شده است قیمت گاز در این قاره کاهش یابد. با این حال هنوز هم بسیاری از رهبران اروپایی بر این باور هستند که پوتین برای اخذ مجوز بهره برداری از نورد استریم 2 باز هم عرضه گاز به اروپا را با مشکل مواجه خواهد کرد.
به گزارش اقتصادسرآمد، اما روسیه این نگرانی را هم دارد که افزایش بیش از حد قیمت انرژی به کاهش تقاضا منجر شود و بر اساس اعلام منابع آگاه روس ها فکر می کنند ممکن است تقاضا برای گاز تا 60 درصد هم افت کند. افزایش تولید گاز نروژ و کاهش قیمت زغال سنگ در چین باعث کاهش قیمت ها خواهد شد. ایکواینر نروژ اعلام کرده که میزان صادرات گاز خود به اروپا را افزایش خواهد داد.
دلیل زمانبندی پوتین برای افزایش صادرات گاز به آلمان را به سخنان وزیر اقتصاد آلمان می‌توان ربط داد که گفته بود که اعطای مجوز به نورد استریم 2 خطری برای امنیت تامین در آلمان ندارد. همین امر باعث شده است که مسکو نگاه خود به صادرات گاز به آلمان را مثبت کند. با این حال هنوز معلوم نیست روسیه چقدر گاز به آلمان صادر خواهد کرد.
ایران در همسایگی یک رقیب تنومند گازی 
فریدون برکشلی مدیرکل اسبق امور اوپک ایران در این باره به روزنامه اقتصاد سرآمد، گفت: ما در ایران در همسایگی یک رقیب تنومند گازی هستیم. روسیه رقابت ایران در بازارهای بالفعل و بالقوه خود را بر نمی‌تابد. این کشور تلاش کرد تا ایران را برای چند دهه با خط لوله صلح آسیایی مسیر ایران- پاکستان- هندوستان سرگرم کند و البته ظاهرا نتیجه گرفت. روسیه بازار اروپا را از آنِ خود می‌داند و به‌شدت از حضور ایران در هراس است. چنانچه ایران با اتحادیه اروپا به یک توافق پایدار گازی دست یابند، روسیه مهم‌ترین امتیاز خود در برابر اروپا و بلکه غرب را از دست خواهد داد.
مزایای صادرات به همسایه‌های دیوار به دیوار
وی در ارزیابی برنامه‌های صادرات گاز کشور، اظهار داشت: ایران به دو کشور همسایه ترکیه و عراق صادرات گاز طبیعی از طریق خط لوله دارد که میزان آن حدود ۱۲/۵ میلیارد متر مکعب در روز است. برنامه‌ریزی و علاقمندی برای افزایش صادرات به این دو کشور زیاد است، اما عوامل مختلفی برنامه‌های افزایش صادرات را کند کرده است. مصرف بالای داخلی خصوصا به صورت فصلی عامل مهمی است. در عین حال عوامل بازدارنده دیگری مانند تحریم‌ها و در نتیجه تعلل در پرداخت‌ها، عامل کاهش‌دهنده انگیزه برای صادرات است.
فاز پیچیده صادرات به هند و پاکستان
وی در ادامه در مورد صادرات به پاکستان گفت: دو کشور حدود چهار دهه است که بر سر موضوع گاز مذاکره می‌کنند. خط لوله گاز ایران- پاکستان- هندوستان موسوم به خط لوله گاز آسیایی یا گاهی خط لوله صلح، سال‌ها است که مورد بحث بوده است. ده‌ها اجلاس، ملاقات و مذاکره در جریان بوده است. پاکستان و هندوستان، نیاز چندان مبرمی به گاز ایران نداشتند. پیشنهادات بهتری هم برای دریافت گاز از قطر و سایر کشورها داشتند. البته هر دو کشور پاکستان و هند، از ایران هم خرید معیانات گازی دارند، اما خط لوله هنوز عملیاتی نشده است.
ایران تمایل ندارد به صف طلبکاران
 پاکستان بپیوندد
برکشلی تصریح کرد: از طرف دیگر انتقال گاز ایران به پاکستان هم بی‌مخاطره نیست. خط لوله از مسیرهای دشواری باید عبور کند. در هر دوطرف مرز، امنیت کامل برقرار نیست. ریسک‌های بالایی دارد. به‌علاوه پاکستان به طور تاریخی، مشکلات مالی دارد. طلبکاران بی‌شماری در انتظار موقعیت برای نقد کردن پول از پاکستان هستند. البته خیلی از اوقات ایران هم مایل نیست که به صف طلبکاران بپیوند، این ماهیت و چگونگی صادرات گاز از طریق خط لوله است.
دهه طلایی انتقال گاز به اروپا را از دست دادیم
وی ادامه داد: اروپا برای ایران در مورد انتقال گاز طبیعی حساب ویژه‌ای باز کرده بود. دوره ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ برای گاز ایران یک فرصت تاریخی بود. در حقیقت یک دهه طلایی را از دست دادیم. طی سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ ، رشد مصرف گاز طبیعی جهان ۲.۲۷ درصد بود که ۴۵ درصد آن رشد مربوط به اتحادیه اروپا بود. در همین دوره رشد مصرف نفت فقط ۰.۹۷ درصد بود. پیش‌بینی‌های آژانس بین‌المللی انرژی حکایت از آن دارد که تا ۲۰۳۵ مصرف گاز در جهان رشد ۱.۶ درصدی خواهد داشت.
سرمایه‌گذاری در بخش انرژی ایران برای اقتصاد جهان مهم است. در واقع فقط جذاب نیست. دنیا حتی نسبت به مصرف بی‌رویه گاز در ایران، نگران است. گاهی این نگرانی‌ها از زاویه نرخ بالای کربن‌افزایی عنوان می‌شود، اما در محافل جدی‌تر، دنیا به گاز ایران و ظرفیت تولید و عرضه آن توجه دارد. عزم سرمایه‌گذاری و ظرفیت‌زایی در صنعت گاز ایران واقعی است. اما با فراز و نشیب و تحریم، نمی‌توان گاز صادر کرد، البته نفت و برق هم نمی‌توان صادر کرد و در مورد گاز بسیار دشوارتر است زیرا به همسایگانی محدود می‌شویم که سودای خرید گاز ایران و صادرات آن به عنوان هاب گازی را دارند.