گروه نفت و انرژی - طرح ملی کهاب با هدف کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخارهای بنزین از سال ۱۳۹۳ به صورت رسمی و پس از طی فرایندهای مطالعاتی و اداری در دستور کار شرکت ملی پخش فرآورده‌های قرار گرفت و بنا شد تا در سه مرحله ضمن تجهیز جایگاه های سوخت، نفتکش ها و انبارهای نگهداری بنزین رسالت صرفه جویی در مصرف بنزین و مقابله با آلودگی هوا را بر عهده بگیرد. اما این گونه نشد! طرح کهاب تلاش داشت شرایطی را فراهم کند که مبادی خروج گاز بنزین از جمله هنگام بارگیری و تخلیه نفت کش، هنگام نگهداری بنزین درمخزن جایگاه سوخت و هنگام انتقال آن به خودرو، با تجهیزات و تکنولوژی های نوین که بخشی از آن خارجی است، مجهز شوند و در نتیجه از هدر رفت بنزین و تبخیر آن در فضای باز جلوگیری کند.
به گزارش اقتصادسرآمد، دولت یازدهم و نهادهایی مثل سازمان حفاظت محیط زیست و شرکت ملی نفت این طرح را یکی از راهکارهای اصلی مقابله با آلودگی هوا و صرفه جویی در مصرف بنزین قلمداد می کردند و با اظهارات متعدد تلاش داشتند این طرح را به عنوان یک طرح الزامی و بی نقص به افکار عمومی معرفی کنند. با گذشت این همه سال اما طرح به افکار عمومی که نرسید هیچ، حتی در سطح پمپ‌های بنزین نیز به اجرا گذاشته نشد.
مصوبات مرتبط با قانون هوای پاک و آیین نامه های مربوطه چند سال است که تدوین شده اما تامین مالی لازم برای اجرای طرح کهاب (جمع آوری بخار بنزین) در جایگاهها صورت نگرفته و این در حالی است که اجرای کامل طرح کهاب در پمپ بنزین ها ۲۰۰۰ میلیارد تومان بودجه نیاز دارد. براساس اصلاحیه هیئت دولت شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران موظف بوده است، انبارهای نگهداری و توزیع فرآورده های نفتی را به تجهیزات مورد نیاز طرح کهاب از محل بودجه مصوب (طرح کهاب) مجهز کند. تجهیز تمامی نفتکش‌هایی که اقدام به حمل بنزین به جایگاه ها می کنند، تا پایان سال ۱۳۹۹ به تجهیزات طرح کهاب الزامی بوده است. چرا که قرار بود جا به جایی سوخت بنزین در سراسر کشور از ابتدای سال ۱۴۰۰، صرفاً توسط نفتکش های مجهز شده به تجهیزات طرح کهاب انجام شود. اما گفته‌های مسئولان این بخش حکایت از عدم تحقق این مهم دارد.
ابهام بهانه اجرایی نشدن طرح کهاب
احسان میرزایی کارشناس و پژوهشگر صنعت نفت، در اینباره به رونامه اقتصادسرآمد، گفت:  آیین نامه کنترل و کاهش آلودگی هوا دارای ابهاماتی است و تا آنجا که ما مطلع هستیم مهمترین رکن آن یعنی تامین مالی انجام نشده است.
تجهیزات مربوط به طرح کهاب
 وارداتی هستند
وی ادامه داد: تجهیزات مربوط به طرح کهاب بعضا وارداتی هستند و با افزایش نرخ ارز دچار تغییرات قیمتی می‌شوند. هم اکنون حداقل ۲۰۰۰ میلیاردتومان بودجه برای اجرای کامل طرح در جایگاه‌ها نیاز است و چون نگهداری از تجهیزات مربوطه بسیار گران است باید هزینه مربوطه به جایگاهداران پرداخت شود.
طرح کهاب هزینه جایگاه‌ها را تا ۲۰ درصد افزایش می‌دهد
او با یادآوری اینکه اجرای این طرح هزینه جایگاه‌ها را تا ۲۰ درصد افزایش می‌دهد و در احداث جایگاه جدید نیز به همان میزان باید سرمایه گذاری بیشتری انجام شود، گفت: جایگاهداران و مجموعه‌های  صنفی از اوایل سال تلاش‌های بسیاری برای رفع مشکلات مربوطه در جهت اجرایی شدن طرح کهاب انجام داده اند و مستندات آن موجود بوده و موارد و موانع را به هیات دولت و مسئولین نفتی اعلام شد که مهمترین مورد کمبود منابع مالی و تدوین قطعی استانداردهای لازم  است.وی هزینه عدم اجرای قانون را بیشتر از حوادث و سوانح طبیعی عنوان کرد و افزود: اگر مدیر در حوزه متبوع خود اشراف به قانون نداشته و یا نسبت به اجرای قانون تعهد کافی نداشته باشد، کارها سر موقع انجام نمی‌گیرد.
میرزایی، تاکید کرد: در راستای صرفه‌جویی اقتصادی و برای حفظ سلامت شهروندان لازم است طرح کهاب (کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخار بنزین) در دستور کار دستگاه‌های متولی قرار گیرد و از این پس اگر مجوزی برای ایجاد پمپ بنزین صادر می شود، منوط به اجرای این طرح مهم باشد.
بر اساس ماده ۱۶ اصلاحی آیین نامه کنترل و کاهش آلودگی هوا جایگاهداران تکلیفی مبنی بر پرداخت هزینه های این طرح ملی ندارند و فقط باید همکاری کنند که همکاری لازم وجود دارد و حتی در مصوبه برای روزهایی که جایگاه به دلیل اجرای طرح تعطیل می شود می بایست عدم النفع به آن پرداخت شود و اصولا همه دستگاهها باید نوعی هماهنگ باشند که اخلالی در سوخت رسانی به واسطه اجرای طرح یا نظارت بر آن ایجاد نشود. بررسی ها نشان از تاثیر ۲ درصدی اجرای طرح کهاب در کاهش آلودگی هوا دارد و در قانون هوای پاک عوامل متعددی در خصوص منابع تولید آلودگی متحرک و ثابت باید مورد توجه قرار گیرد، ولی جایگاهداران به عنوان بخشی از جامعه، علاقه مند به اجرای طرحهای مربوطه هستند و درخواست منطقی آنها مبنی بر تامین منابع مالی از سوی دولت و صدور تصویبنامه های بدون ابهام بایستی مورد توجه قرار گیرد.طرح کهاب  یا کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخارات بنزین شامل سه مرحله است که مرحله یک آن شامل لوله‌کشی از مخازن زیرزمینی تا محل تخلیه جایگاه‌های عرضه سوخت، در همه جایگاه‌های سراسر کشور اجرایی شده؛ مرحله دوم این طرح شامل بازیافت بخارات بنزین در خود جایگاه‌های عرضه سوخت و مرحله سه نیز شامل نصب دستگاه‌های استحصال بخارات بنزین در جایگاه‌ها است.