مهدی خورسند
این روزها بحران در روابط روسیه و اوکراین و پشتیبانی همه‌جانبه غرب از «کی‌یف» در این موضوع دنیا را برلبه پرتگاه و در آستانه یک خطر بزرگ قرار داده است. اکنون این پرسش در این آشفته بازار دنیای مدرن مطرح است که جایگاه جمهوری اسلامی در بحران اوکراین کجاست؟ آیا کشورمان اساساً از این توان برخوردار است که بتواند در این موضوع میانجی‌گری کرده و به کاهش منازعه کمک کند؟تهران تاکنون درباره این موضوع، موضعی کاملاً منطقی در پیش گرفته است. جمهوری اسلامی از یک طرف با روسیه دارای روابط گسترده بوده و از سوی دیگر با اوکراین نیز روابط قابل قبولی دارد. در این میان تجربه موفق تهران در بحران قره باغ که با مطرح کردن ایده ۳+۳ (ایران، روسیه، ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و گرجستان) توانست تا حد زیادی به کنترل بحران در این حوزه کمک کند هم می تواند راهگشا باشد.با عطف به اینکه در سال‌های گذشته روس‌ها شبه جزیره کریمه را به خاک خود ملحق کرده‌اند، امروز نیز شاهد حرکت نرم و خزنده آن‌ها برای الحاق مناطق دونتسک و لوهانسک اوکراین به روسیه هستیم. راهبرد آن‌ها حرکتی مقابله‌ای در مقابل اقدام‌های تحریک‌آمیز ناتو در گسترش به شرق است. کرملین با این گام به دنبال مخابره این پیام است که دوران ابرقدرتی آمریکا به پایان رسیده و شاهد شفاف‌تر شدن جهان چندقطبی هستیم. با توجه به بالاگرفتن سطح تنش‌ها می‌توان ارزیابی کرد در صورت شکل‌گیری میانجی‌گری سیاسی، کشور واسطه شرایط سختی را تجربه خواهد کرد. سطح تنش‌ها بالاتر از اتحادیه اروپا - فرانسه و حتی دلالی‌های ترکیه است و در این شرایط اهمیت نقش آفرینی ایران مشخص می‌شود.
صفحه 2