این عوامل عموما به دلیل تحولاتی در صحنه سیاسی ایالات متحده، سیاست ایران و برخی اتفاقات مرتبط با موازنه سازی های قدرت در خاورمیانه میان ایران و اعراب منطقه بوده است. در آمریکا با روی کار آمدن  جمهوری خواهان تندرو که عموما ضد ایرانی هستند، فضای سیاسی به شدت به سمت تشدید خصومت با ایران پیش رفت. همچنین، ذهنیت گسترش نفوذ ایران در چند کشور عربی و بزرگنمایی این نفوذ  به خصوص متهم ساختن ایران به حمایت از گروه های نیابتی در بحران های خاورمیانه، اجماع جدیدی را در میان تندروهای کاخ سفید به وجود آورد که  پس از انقلاب اسلامی بی سابقه بوده است. 
تحرکات دفاعی و نظامی ایران در منطقه خلیج فارس و اقیانوس هند برای آمریکایی ها آزاردهنده بوده است. به ویژه برگزاری مانور مشترک نظامی با روسیه و چین که دو قدرت رقیب اصلی و دیرین آمریکا به حساب می آیند، اگرچه به لحاظ تاثیر در آینده روابط تهران و واشنگتن چندان مورد توجه ناظران قرار نگرفته، اما با توجه به نگاه استراتژیک آمریکا در نظام بین الملل یک حرکت بی سابقه و عبور از منطقه زرد و نزدیک شدن به خط قرمز بوده است. 
تصمیم ها در کاخ سفید در امور داخلی و سیاست خارجی در یک بستر ساختاری شکل می گیرند. تاریخ روابط خارجی آمریکا و جنگ های آن این تصمیم گیری ساختاری را نشان می دهد.