اقتصاد سرآمد- امید متین- دبیر کل اتاق بازرگانی تهران در پیش نشست تخصصی چشم انداز ایفای نقش بخش خصوصی در مدل پیشرفت مکران، به نکاتی اشاره و تاکید کرده است که هشداردهنده و قابل تامل است. این نکات را مرور و به اهمیت آن توجه می کنیم. توجه به اقتصاد دریامحور تا چه حد اهمیت دارد؟ از دو سو به دریا وصل هستیم، آیا این مزیت است؟ چگونه می توانیم از این مزیت ها استفاده کنیم؟ نگاه بلند مدت ما به اقتصاد باید دریا محور باشد یا خشکی محور؟ جهش  اقتصادی طبق سیاست های برنامه هفتم، باید به چه سمتی بچرخد؟ آیا همچنان باید به سمت خشکی و کویر گرایش داشته باشد یا باید به سمت دریاها بچرخد؟
دبیر کل اتاق بازرگانی تهران  در ادامه سخنان و در باره منظرگاه سوم خود گفت: در این بحث دیدگاه سوم که حیاتی ترین دیدگاه نیز است، آمایش سرزمینی است.
 فلات ایران خشک است و این یک واقعیت است که ظرفیت زیست در فلات ایران رو به کاهش است. سالی100 میلیارد مکعب آب از زمین بر می داریم، همچنین زراعت بی نتیجه و با بهره برداری پایین داریم و با صادرات بی رویه این چرخه معیوب را کامل می کنیم.

فلات ایران خشک است
زمین را خشک کردیم و همین باعث شده که هر روز بشنویم زمین در فلان شهر فرونشست کرده و ظرفیت های آبی کشور منهدم شده است. ما با محیط زیست دعوا داریم و مشغول از بین بردن آن هستیم. با این حال یک منابع آبی پایدار در جنوب کشور وجود دارد من نمی دانم تا کی مجوز های بین المللی به ما اجازه برداشت از این آب را می دهد ولی تا فرصت هست باید بهره برداری کنیم؛ بنابراین شیرین کردن آب و توسعه سواحل جنوبی در دریای عمان و خلیج فارس باید وجه حاکمیت بشود در دسترسی به منابع پایدار آب.
جای دیگری در فلات ایران این گونه منابع آب پایدار نداریم این پیشنهادات که آب خزر را ببریم به خلیج فارس، این ها قصه است و هیچ وقت محقق نمی شود.
عشقی یادآور شد: توسعه سرزمین، تغییرات آمایشی به گونه ای که در سواحل خلیج فارس مناطق مسکونی ایجاد شود، استفاده از ظرفیت آبی در کنار این بحریه قوی، یعنی بحریه ای که بتواند امنیت پایدار جمهوری اسلامی را تضمین کند خلیج فارس به عنوان یک ظرفیت جغرافیایی برای حضور پر قدرت ایران استفاده شود.
اگر ما حبس شویم در داخل کشور پس در آینده امکان رشد نداریم. ایران کشوری است که باید ظرفیت آن آزاد شود آزاد شدن ظرفیت ایران اصل اساسی است هر گاه ظرفیت ایران آزاد شده ما صاحب جاه جهانی شده ایم و هر وقت این ظرفیت محدود شده ما مغلوب شده ایم.وی تاکید کرد اگر دو قرن از ابتدای قرن ۱۹ تا پایان جنگ دوم جهانی عرصه رقابت دولت روسیه و سپس اتحاد جماهیر شوروی و بریتانیا بوده ناشی از همین ضعف دریایی است ما دریا ضربه خورده ایم نه از خشکی.

متحد راهبردی ما
وی در انتها ابراز امیدواری کرد که این توصیه ها را دولتمردان ببینند و بخوانند تا نقاطی که تا کنون در آن ها غفلت داشته ایم روشن شود و نشان دهیم که موفقیت آینده ما در گرو استفاده از ظرفیت های دریایی است، اگر نتوانیم از ظرفیت های دریایی استفاده کنیم شکست حلقه انزوای ایران اتفاق نخواهد افتاد همچنین اضافه می کنم که این حلقه انزوا مربوط به دوره خاصی نیست بلکه ما بخاطر ظرفیت های ملی خود یک حلقه انزوای تاریخی داریم.
من قائل به این هستم که متحد ژئوپلیتیک در منطقه نداریم تنها متحد ما دریای عمان است، متحد ما خلیج فارس است، خلیج فارس هم می ماند؛ دریای عمان، دریای مکران می شود و می ماند، اگر بتوانیم سواحل شمالی را به خوبی احیا کنیم و بتوانیم در دریا از ظرفیتی که روی زمین ساخته ایم به خوبی پشتیبانی و حفاظت کنیم.(یکی از نکات مهم در این بیانات هشداردهنده، «قصه خواندن ارتباط خزر و خلیج فارس» است. گویا  اشاره به طرح «آبراهه شمال-جنوب» است که از سال 1345 مطرح و تا کنون در حد  ایده و مطالعات مقدماتی مانده است. دبیر کل اتاق بازرگانی تهران به نکته جالبی اشاره می کند و چنین از سخنانش برداشت می شود که: اگر همواره فلات ایران را خشک بدانیم و خود را موظف کنیم که با حفر کانالی بزرگ، آبراهه ای در طول کشور بکشیم که فلات خشک را تر کنیم، فرصت ها را از دست می دهیم. بنابر این آبا بهتر نیست که به جای کانال کشی و آبراهه ساختن، به سمت سواحل حرکت کنیم؟ اکنون سواحل ما بکر و دست نخورده ایم. سواحل مکران به عنوان گنج پنهان، آماده پذیرش میلیون ها شهروند است. به جای آبراهه که شبیه یک قصه شده است، آیا بهتر نیست به سمت دریا توجه کنیم؟ به عبارتی: نقد را بچسبیم و نسیه را بگذاریم.
 با این همه، این قلم نمی تواند حکم صادر کند که آبراهه را رها کنید و به سمت دریا بروید. زیرا ممکن است هر دو کار لازم باشد و این را باید مطالعات نهایی تعیین کند؛ اما می توان به این نکته تاکید کرد که هم اکنون سواحل برای ما آماده است و کافی است دل از خشکی بکنیم و به سمت دریا و سواحل آماده حرکت کنیم تا اقتصاد ایران را به رشد شتابنده برسانیم.
نکته دیگری که لازم می دانم به آن اشاره و تاکید کنم، این سخن درست است که: وجه اقتصاد دریامحور و گرایش اقتصادی کلان به سمت دریا در ایران کار یک سازمان یا یک وزارت خانه نیست؛ بلکه تصمیمی بسیار بزرگ و سرنوشت ساز است که باید از رأس حاکمیت گرفته شود. ما در این باره بسیار سخن خواهیم گفت.)