آن چه در ترکیه اتفاق افتاد، نه یک اتفاق محدود است و نه یک ملت را داغدار کرده است؛ بلکه وسعت آن جهانی است و همه مردمان را در بر می گیرد.
زلزله خوی، دردناک بوده و هست. مردم خوی در تنگنای بی خانمانی و سرمای جانکاه گیر کرده اند و از سردی کمبودها می لرزند؛ اما وسعت تخریب در خوی آن چنان است که می توان آن را یک اتفاق محدود و مربوط به داخل ایران دانست که مردم ایران از عهده آن بر می آیند؛ هر چند بی کفایتی ها همچنان مسیر خدمت و خدمت رسانی را کند کرده است؛ با این حال، می توان در باره خوی امیدوار بود.
اما ترکیه با فاجعه بزرگ قرن مواجه شده است. وسعت خرابی ها و کشته ها و زخمی ها آن چنان است که از عهده کشور ترکیه بر نمی آید. فراخوان رییس جمهور ترکیه برای کمک های بین المللی موید این نکته است و از انسانیت بر می آید که ما هم همزمان با کمک رسانی به خوی، نگاهی هم به ترکیه داشته باشیم و طعنه ها و دشمنی های گاه و بیگاه سیاسی این کشور را کمی فراموش کنیم.
وضعیت ترکیه بسیار بحرانی است. با این زلزله که حداقل ده استان ترکیه را در بر گرفته است، این کشور حداقل 20سال به عقب برگشته است. روند رشد و توسعه آن متوقف می شود. درآمد سرشاری که از توریست کسب می کرد، تقریبا به صفر می  رسد و بازار داخلی و تجاری آن دچار بحران خواهد شد. 
بحران بازار و اقتصاد ترکیه بر ایران اثر مستقیم خواهد گذاشت. دلار باز هم گران تر خواهد شد. بخشی از درآمدهای ایران از بابت صادرات گاز و دیگر مایحتاج ترکیه به حداقل ممکن خواهد رسید؛ کما این که بازگشت پول ایران، خود ماجرای دیگری خواهد بود.
اثر زلزله ترکیه به ایران ختم نمی شود و بسیاری از کشورها را در بر خواهد گرفت. هر چه زمان بیشتر بگذرد، آمار کشته ها و زخمی های ترکیه نیز افزون خواهد شد و بنا به موارد مشابه تاریخی، کشته ها از مرز 30هزار تن خواهد گذشت. این یعنی یک بحران جهانی. رابطه تنگاتنگ تجاری کشورها، چنان بر هم اثر مستقیم می گذارد که اثر آن باقدرت احساس خواهد شد؛  این است که هر چه این بحران زودتر به سامان برسد به نفع اقتصاد جهان است. 
همه این سخن ها یک سو، و درد و داغ مردمان خوی و ترکیه از دیگر سو. انسانیت به فغان می آید و از رنج آن ها دل به درد می آید و وای اگر بتوانیم کاری بکنیم و نکنیم.