گروه بازار ارز – سمیه ملایی - «ارز» که روزگاری ابزاری برای مبادله و معامله بود، این روزها جای خود را به جای معامله به جنگ داده و لقب «جنگ ارزی» گرفته است. لقبی که از وجود یک دشمن فرضی یا واقعی حکایت دارد. گاهی لفظ دشمن جمع بسته می‌شود و «جنگ ارزی دشمنان» از زبان‌ها جاری می‌شود و نشان می دهد که مشکل ارز از دشمنان است. دشمنانی که با ایران مستقل مشکل دارند و تلاش می کنند با جنگ ارزی و با سلاح ارز، این کشور را به زانو در بیاورند. در این تحلیل بر آنیم که تشخیص دهیم این دشمنان چه کسانی هستند؟ و مشکل اصلی ارز از کجاست؟
دشمن خارجی
رئیسی در واکنش به افزایش نرخ ارز، آن را به دشمنان نسبت داد و گفت که دست دشمن در این افزایش در کار است. اغلب منظور از این نوع دشمن، امریکاست که ارز معتبر جهانی خود را به سلاحی مخوف علیه ملت ها تبدیل کرده است و حمله با ارز به روحیه و روان اجتماع تا اقتصاد و معیشت مردم به تاکتیک مرسوم آن تبدیل شده است. این جنگ سال هاست علیه ملت و دولت ایران شروع شده است؛ اما مختص به کشور ما نیست؛ بلکه سایر کشورها هم از هجوم ارزی در امان نبوده اند.اما دشمنان در این نگاه، علاوه برامریکا، کشورهای حامی امریکا و به خصوص کشورهای اروپایی هستند. اروپایی ها با یورو، لبه دیگر شمشیر ارزی را تیز می کنند تا ملت ها را یک سو با دلار ببرند و یک سو با یورو. این دو ابزار بسیار قدرتمند در دستان دشمن و دشمنان است تا بازی های سیاسی خود را پیش ببرند. 
دشمن داخلی
اما جنگ ارز، حامیان یا دشمنان داخلی هم دارد. رئیسی در مصاحبه هایش به این گروه از دشمنان اشاره نکرد. معمولا اعضای دولت علاقه مند هستند همه چیز را به گردن «دشمن» بیندازند و خود کنار بنشینند و تماشا کنند. اما مجلسی ها نگاهی تکمیلی دارند و دشمن شناسی آن ها وسعت خارج و داخل را در بر می گیرد.برای نمونه، عضو کمیسیون انرژی مجلس با بیان این که سراغ نداریم در کشوری ارزش پول ملی این مقدار کاهش یافته باشد، گفت: ارز نیمایی باید به آدم‌های اهلش برسد.نتیجه این سخن این است که «آدم های نااهل» هم که در داخل کشور تشریف دارند! دشمن یا حامی دشمن در جنگ ارزی هستند. 
علاوه بر این، رمضانعلی سنگدوینی درباره بهم ریختگی بازار ارز، گفت: دولت باید اقتدار به خرج بدهد و با کسی که از مال و منابع این کشور و تولید این کشور صادرات می‌کند، ولی ارز صادراتی اش را اینجا نمی‌آورد برخورد کند. متاسفانه دولت بر پتروشیمی‌ها و فولادی‌ها مدیریت ندارد این‌ها باید ارزی را که از طریق تولید و صادرات وارد کشور می‌شود، تحویل بانک مرکزی بدهند.
در این بیان نیز دو دشمن قابل شناسایی و کشف است:
دولت با ضعف اقتدار و صادرکننده متخلف
دولت باید اقتدار به خرج بدهد، معنای دیگرش این است که دولت اقتدارش را به خرج نمی دهد. اگر اقتدار به خرج می داد، لازم نبود عضو کمیسیون انرژی مجلس دست روی آن بگذارد و نسبت به آن هشدار بدهد. در کنار این دشمن داخلی- یعنی ضعف اقتدار دولت در مهار ارز- صادرکنندگانی هستند که ارز حاصله از مبادلات خود را طبق قانون به کشور بر نمی گردانند و به صندوق مربوطه تحویل نمی دهند. این ها به طور رسمی ابزاردشمن هستند و هیزم بیار معرکه هستند. صادرکننده متخلف از یک سو و دولتی که نمی تواند اقتدار به خرج بدهد از دیگر سو، به نفع دشمن اصلی کار کرده و خواسته یا ناخواسته آب به آسیاب دشمن می ریزند. 
این نماینده مجلس با انتقاد از عملکرد بانک مرکزی در مدیریت بازار ارز ادامه داد: دولت باید با شدت و سریع مدیریت ارز و بازار را به عهده بگیرد که این التهاب را از جامعه خارج کند. با یک صحبت ارز از ۵۴هزار تومان به ۶۰هزار تومان می‌رسد این چه معنا دارد؟
در این گفته باز هم دشمن داخلی خودش را نشان می دهد: عملکرد بانک مرکزی 
عملکرد بانک مرکزی
تصمیم های عجولانه و غیر کارشناسی مانند ارزریزی بی حساب و کتاب بر اساس کارت ملی! ناتوانی در کنترل بازار ارز، نبود طرح های موثر و... همه و همه باعث شده که عملکرد بانک مرکز چندان دوستانه نباشد. چه می شود که روسیه وارد یک جنگ تمام عیار می شود، روبل روسیه سقوط می کند و بازار ارز روسیه به التهاب می افتد، تحریم ها علیه روسیه فشار را مضاعف می کند و تعادل بازار ارز را بیشتر از همیشه بر هم می زند؛ اما چند ماه نمی گذرد که با اتخاذ سیاست های درست و اجرای قوی سیاست ها، نه تنها بازار ارز کنترل می شود و ارزش روبل بر می گردد؛ بلکه ارزش روبل به قدرتی بیشتر از قبل از جنگ می رسد! این در حالی است که بانک مرکزی ایران سال ها وقت برای سیاست گذاری و کنترل وقت داشته اما هیچ موفقیتی به دست نیاورده است. 
تعویض رئیس بانک مرکزی هم بزرگ ترین اقتدار و مهمترین سیاستی است که دولت به خرج داده است! طرفه آن که رئیس های قبلی بانک مرکزی شده اند متلک گوی روسای جدید! عبدالناصر همتی رئیس پیشین بانک مرکزی این روزها توئیت پشت توئیت به اقدامات فرهنگی! خود با طعنه پراکنی معلوم نیست با دشمن است یا با خودی. 
سیاست های بانک مرکزی چنان است که رئیس کمیسیون انرژی مجلس که با وقایع روزگفت و گو کرده است چنین بیان کند: 
اگر ارز را به حال خودش رها می‌کردند قیمتش اینقدر بالا نمی‌رفت. اینکه به هر کارت ملی پنج هزار یورو بدهند به چه معناست. این کشور هشتاد و‌پنج میلیونی روزی چند میلیون نفر سراغ این قضیه می‌روند اتفاقا خودش هم نمی‌گیرد به کسی می‌دهد که با کارت ملی اش دلال بازی می‌کند. 
دلال ارز
وی به درستی  به دشمن دیگری اشاره می کند و می گوید:علت گران شدن ارز دلال بازی و واسطه گری است باید دست این واسطه‌ها را از مدار خارج کنیم.
نکته این است که «دلال» سال هاست مورد هجمه و حمله دولت و مجلس است؛ اما هیچ اتفاقی نمی افتد و حتا معلوم نیست که کیست و کجاست؟ کسی پیدا می شود و لقب «سلطان ارز» هم می گیرد و اعدام هم می شود، اما آب از آب تکان نمی خورد و باز آش همان آش و کاسه همان کاسه. چه چیزی اینجا گم است؟