آسودار فعال بخش ضمن تاکید بر ضرورت تقویت وزارت جهاد از نظر بودجه و سرمایه میگوید: از نظر امکانات و سواد مکانیزاسیون در کشور بسیار نارسایی داریم درحالی که باید هر سال یک تحول در بخش تولید داشته باشیم.
به گزارش اقتصادسرآمد، صنعت کشاورزی کشور در حالی با چالش های مختلفی طی سالهای اخیر مواجه بوده و هست که به گفته فعالان بخش، این حوزه همیشه با ناکافی بودن بودجه و سرمایه دست و پنجه نرم می کند. از سوی دیگر در حوزه ورود علم و تکنولوژی های روز دنیا نیز این حوزه همیشه مشکل دارد و به نوعی از دیگر بخشها عقب بوده است. این مسائل در کنار استفاده از روشهای سنتی کشاورزی موجب شده است که این بخش کماکان حالت معیشتی و سنتی داشته باشد و چندان به سمت اقتصادی شدن پیش نرود. با این وجود برخی کارشناسان معتقدند در حوزه کشاورزی می توان از تجربه و روند کاری در دیگر کشورها به خصوص کشورهای توسعه یافته ای همچون آلمان الگو برداری کرد. به ویژه اینکه در کشورهای رده اول از نظر کشاورزی، علم و تکنولوژی و تولید با برنامه حرف اول را می زند و این امر موجب می شود ضمن اینکه کشاورزان تولید را با بیشترین بهره وری و عملکرد در واحد سطح ادامه دهند از سوی دیگر باعث می شود بازار کلیه محصولات کشاورزی در این کشورها شرایط نسبتا ثابتی داشته باشد و نوسان قیمتها در حداقل باشد. از سوی دیگر کارشناسان معتقدند برای توسعه کشاورزی و تجاری سازی این صنعت بایستی از کارشناسان خبره در راستای آموزش و ترویج شیوه های نوین کشاورزی متناسب با اقلیم کشور و منطقه استفاده کرد تا ضمن ارائه برنامه کشت به کشاورزان بتوانند جدیدترین روشهای کشت و کار را در عرصه های کشاورزی کشور به کار بگیرند و به این ترتیب هم میزان ضایعات را به حداقل برساند و هم اینکه به نوعی تنظیم بازار تحقق یابد و هیچ گاه بازار با کمبود یا افزایش های ناگهانی قیمت محصولات کشاورزی مواجه نشود.
نداشتن آمار تولید به خصوص در بخش صیفی جات جدی است
محمد امین آسودار در خصوص آنچه در سال جاری در صنعت کشاورزی گذشته است به بازار می گوید: مسائل بسیاری در این بخش رخ می دهد و متاسفانه یکی از مسائلی که دامن این صنعت را گرفته این است که در حالی که بسیاری محصول در کشور تولید می شود اما آماری از آنها گرفته نمی شود. مخصوصا در مورد محصولات صیفی اطلاعات دقیقی نیست و مسئولان فقط به کشت محصولاتی همچون گندم، جو، کلزا و ذرت به عنوان محصولات استراتژیک بها می دهند اما به عنوان مثال هرگز به محصولاتی همچون چغندر علوفه ای و کنجد بهایی نداده اند.
آسودار در خصوص تبعات نداشتن چنین آمارهایی از محصولات تولیدی در کشور نیز می گوید: جالب است بدانید در دیگر کشورها از جمله در آلمان نحوه کنترل و مصرف محصولات کشاورزی به این نحو است که به هر کشاورزی اجازه کشت هر محصولی را نمی دهند. بلکه در سطح کشور به کشاورزان سهم می دهند که مثلا این کشاورز مجاز است یک هکتار سیب زمینی بکارد و اگر بیش از سهمیه خود کشت کند توسط متولیان تحویل گرفته نمی شود. اما به عنوان مثال الان در بازار پیاز و سیب زمینی گران شده و علت آن هم این است که وزارت جهاد کشاورزی کنترل و نظارتی روی این تولیدات ندارد.
سالانه می توانیم تا ۱۸ میلیون تن تولید گندم در کشور داشته باشیم اما به دلیل ضعف مدیریت در سطح کشور و نداشتن امکانات و سواد مکانیزاسیون به این ارقام هنوز نرسیده ایم
وی خاطر نشان کرد: از دیگر مسائلی که در این بخش نادیده گرفته می شود بحث تناوب کشت است؛ به این معنا که در یک زمین نمی توان هر سال گندم یا ذرت کاشت بلکه باید تناوب کشاورزی انجام شود و هر ۳ تا ۴ سال یکبار باید محصولات وجینی بکاریم؛ یعنی محصولاتی کشت شود که به صورت مکانیکی یا شیمیایی با علف هرز آنها مبارزه شود و نهایتا کنترل علف هرز را مدیریت می کنیم. با این وجود چنین اقداماتی در برنامه های وزارت جهاد نیست.
وی همچنین در خصوص مسائل پیرامون بودجه بخش کشاورزی نیز اظهار داشت: قطعا هر چقدر به بخش کشاورزی بیشتر بها بدهند ارزش مملکت بالا می رود. به این معنا که بارها اعلام کرده ایم ما پتانسیل تولید تا ۱۸ میلیون تن گندم را در کشور داریم و اینکه نمی توانیم به این نتیجه برسیم به دلیل این است که مدیریت در سطح کشور ضعیف است و روسای سازمان و ارگانها مدیریت ضعیفی دارند.
آسودار با بیان اینکه متوسط تولید گندم در کشور هنوز ۴ تن در هکتار است افزود: این در حالی است که در کشور آلمان ۱۱تن در هکتار و در رومانی ۱۲ تن در هکتار گندم است. بنابراین یک بحث در این میان نداشتن برنامه است و بحث دیگر نیز مسائل مالی و بودجه کافی است.
وی خاطر نشان کرد: ما معتقدیم برای افزایش تولید گندم توسعه زمین ها را نباید انجام بدهیم چون نه آب داریم نه امکانات کافی، لذا باید تولید در واحد سطح را بالا ببریم.
بخش آموزش و توسعه نوآوری صنعت کشاورزی نیازمند بودجه و سرمایه است
این فعال کشاورزی همچنین در پاسخ به این سوال که کدام بخش های کشاورزی نیاز بیشتری به داشتن سهم از بودجه دارد نیز اظهار داشت: قطعا در بخش آموزش و توسعه نوآوری بودجه نیاز داریم چرا که ما در کشاورزی عقب مانده هستیم و هنوز بسیاری از کشاورزان امکانات ندارند که این امر روی تولید اثر می گذارد. به عبارت ساده تر باید وزارت جهاد را از نظر سرمایه و بودجه قوی کنیم تا بتواند کشاورزان را بالا بکشد و برای بخش هزینه کند.
آسودار ادامه داد: از سوی دیگر بر کسی پوشیده نیست که از نظر امکانات مکانیزاسیون و سواد مکانیزاسیون نیز در سطح کشور بسیار نارسایی داریم.
وی خاطر نشان کرد: مساله اینجا است که وقتی میگوییم مکانیزه و نوآوری یعنی هر سال باید یک تحول را در بخش تولید داشته باشیم که این تحول از سواد علم و نوآوری می آید. به همین دلیل در کشورهای دیگر می بینیم که چه اتفاقاتی می افتد به طوری که کشور پاکستان در حوزه مکانیزاسیون از ما بسیار جلوتر است که به دلیل مدیریت قوی است که دارد؛ به این معنا که به کشاورز وام می دهد، کلیه هزینه ها را تامین می کند و به اصطلاح در زمان خرمن پول خود را از کشاورز پس می گیرد.